เฉินลอบถอนหายใจ ไม่ใช่ว่าไม่นึกโกรธที่อีกฝ่ายทำตัวเสียมารยาทแบบนี้แต่ต่อให้โกรธหรือโมโหไปก็เท่านั้น

เพราะคิดได้แบบนั้นเลยเมินเฉยต่อคำพูดถากถางของอีกคนแล้วประคองขึ้นบ้านไปแบบเงีบบๆ

“เริงทำเองเถอ”

“ให้คนไม่เอาอ่าวแบบผมทำให้แผลคงจะใหญ่กว่าเดิม”

เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตามประสาก่อนที่จะหยิบกล่องพยาบาลมาวางตรงหน้า

ไม่ได้ต่างจากที่คาดคิดไว้สักเท่าไหร่ เดิมทีสำเริงก็ไม่ได้สุภาพอยู่แล้ว

/ถอนหายใจ เดินเข้าไปช่วยยกมอเตอร์ไซค์ขึ้นมา

“อย่าหาว่าสอนเลยนะสำเริง”

“ถึงผมจะอยู่เป็นแค่ลูกจ้างแต่คุณก็ควรให้เกียรติผมในฐานะมนุษย์คนนึงสักนิด”

/พูดพลางจับแขนอีกคนพาดบ่าแล้วกระเตงขึ้นไปทำแผลบนบ้าน

ให้ตาย หนักเป็นบ้ากว่าจะถึงบนบ้านเส้นเอ็นร้อยหวายแทบจม

“พี่”

“เรียกว่าพี่เฉิน”

ยืนเอามืออีกข้างไพล่หลังคล้ายว่าจะยืนรอให้อีกคนพูดด้วยสรรพนามที่ถูกใจ

“เร็วข้างนอกยุงเยอะ”

ตอนแรกว่าจะเดินไปเฉยๆแต่พอโดนเรียกว่าไอ้เจ๊กเท่านั้นแหละ

เดินวกกลับไปทันที

ใช้ตะเกียงส่องหน้าอีกคน

“พูดจาดีๆก่อน”

“ถ้าเริงพูดจาหมาไม่รับประทานแบบนี้ก็นอนกองอยู่ที่พื้นไปเถอะ”

/เดินถือตะเกียงส่องทางพึ่งเดินกลับจากห้องน้ำหมาดๆ พอเห็นคนล้มแถวหน้าบ้านก็วิ่งไปดู

“บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ?!!”

จนกระทั่งเห็นว่าใครเท่านั่นแหละ…

“…”
ทำหน้าเหม็นเบื่อจิ๊ปากแล้วทำเป็นไม่เห็น

เดินหนี

พอเห็นอีกคนหัวเราะออกมาก็หลุดขำตามออกมาเบาๆ

“พอดีคนที่ขายเป็นเด็กประถมน่ะครับน่าจะทำกันเอง เห็นเหลืออันสุดท้ายเลยช่วยซื้อมา”

มองเจ้าหมาลายแต้มที่พุงโย้มาดมที่กระทงฟุดฟิดๆ

“แบ่งให้นิดนึงนะ”

เด็ดส่วนหางของจิ้งเหลนแบ่งให้เสี้ยวนึง ถึงอย่างไรสมดุลของกระทงอันนี้ก็ไม่น่าจะดีอยู่แล้ว

“วันพิเศษก็ต้องแบ่งปันกันสิครับ”

“พาเจ้าแต้มมาช่วยกันลอยด้วยเลย”

“พอดีกระทงที่ซื้อมาพิลึกไปหน่อยครับเลยว่าจะมาน้ำนิ่งๆลอย”

มองกระทงหน้าตาพิลึกกึกกือที่โดนหลอกขายมาหมาดๆ จะเป็นกิ้งก่าก็ไม่ใช่จะเรียกว่าจิ้งจกก็ไม่เชิงแต่สภาพแบบนี้เอาไปลอยน้ำเชี่ยวต้องจมแน่ๆ

“อ้าวหรอ…”

พออีกคนบอกว่าไม่ได้ก็นั่งคิดไปสักพัก

“สนใจลอยด้วยกันมั้ยครับ”

“ถือว่าช่วยกันปล่อยจิ้งเหลนลงน้ำก็ได้”

(มาบวกค่ะ🤲🏻💓)

เดินหาที่ลอยกระทงมาเรื่อยๆจนพบเข้ากับคนคุ้นหน้าคุ้นตากับไอ้ด่างนั่งหอบแฮ่กมองบรรยากาศรอบๆ

ถึงจะบอกว่าคุ้นหน้าก็เถอะแต่เพราะพึ่งย้ายมาไม่นานจึงไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับคนตรงหน้าเลย

ตาที่ปิดสนิททำให้เฉินไม่มั่นใจนักว่าอีกฝ่ายกำลังหลับพักผ่อนอยู่หรือเปล่า

“อ่ะ…งั้นขออนุญาตนั่งด้วยนะครับ”

พอเจ้าตัวว่างั้นก็เข้าไปนั่งด้วย

“พาเจ้าด่างมาลอยกระทงด้วยหรอครับ”

“อ่ะ…ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ”
/เดินลงมาจากจักรยานตั้งใจจะเดินไปดูอาการแต่กลางคืนมันมืดมองไม่เห็น

เผลอเหยียบซ้ำอีกรอบ

“หือ??”

“โอ้ยๆๆๆ”
/โดนทุบขาตกใจเผลอปั่นจักรยานถอยหลังไปทับอีกรอบ

(เกาะด้วยค้าบ🙌)

/ถีบจักรยานพ่วงข้าง(เหยียบ)ผ่านมาพอดี/

‘กร็อบแกร่บๆๆๆ’

“เมื่อตะกี้เหยียบอะไรไปนะ..”

“อึ่งล่ะมั้ง ช่างเถอะ”
ปั่นจักรยานต่อ

/น่าสม—ฮะแฮ่ม น่าสงสารจริงๆ/

/วันนี้บังเอิญใส่เสื้อสีแดงผ่านมาพอดี/

“…”
มองควายตัวยักษ์ตรงหน้าในหัวเห็นภาพวัวกระทิงที่วิ่งไล่ขวิดผ้าสีแดง😨

“คุณลุงครับ..”

“ถ้าไม่รบกวนช่วยเก็บกระบือไปได้มั้ยครับ”

/ยืนเอามือไพร่หลังมองจากหน้าต่าง

หนังกระติ๊กกับกรวดที่เตรียมไว้คงไม่ต้องใช้แล้วสินะ…

*ยิ้ม*