Έχω την σχεδόν βεβαιότητα πως η μη συνάφεια με τον φυσικό κόσμο η μη επάρκεια και η αδιαθεσιμότητα κοντινών ανθρώπων στο μεγσλωμά μας, όπως κι δεδομένη άγνοια, που λειτουργεί σαν διαχρονικό άλλοθι, μορφωσαν τους δαίμονες με τον εαυτό μας.
Τα υπαρξιακά είναι λιγότερο οδυνηρά από την απογοήτευση!