Ben de hayır doktor değilim sadece çok fazla tıp dizisi izledim demiştim. Böyle de saçma bi chandler bing aşırı gerginken espri yaparım anıydı.

Ama yani kör değilseniz o kanamadan bir kişinin sağlıklı çıkamayacağını anlarsınız. Doktora filme uzun uzun bakıp yaşasa bile hayatö görevlerini yerine getiremeyecektir değil mi doktor bey demiştim. O da bana bakıp sizin de soktor olduğunuzu bilmiyordum demişti. (Babam da doktordu bu arada).

Dilini hiç bilmediğin bir yere, hele bir de alfabesi de farklıysa 35 yaşında taşınmak baya korkunçmuş.

Böyle salak beyaz insan problemi gibi tınılıyor olabilir ama benim gibi takıntılı, bir şeyi bulamayınca stres ve anksiyete topuna dönüp eliniz kolunuz bağlanıyorsa böyle benim için büyük insanlık için küçük şryler önemli olabilir.

Modern sanat deneyiminde, eserlerin yanında duran metinler basit açıklamalardan ibaret değildir. Bu yazıda postyapısalcı teorinin merceğinden, bienallerdeki metinsel anlatıların nasıl yeni bir gerçeklik kurucu mekanizma haline geldiğini inceliyorum. #art #medium

Bir dilek, bir yorum duymak için yazmıyorum bunları. Ya da öneriler için değil, öykülerimi neden yazıyorsam, köşe yazılarımı neden paylaşıyorsam o yüzden. Bildiğim en iyi şey yazmak çünkü.

Hala ufak bir ameliyata bile girmek için 3 ay oradan oraya sürüklenip bir de üstüne masadan kaldırılıp sonra yeniden tedavi edilip getirilmem gerekiyor. Bunları da bana bir şeyler sorun diye yazmadım. Sormayın hatta, arada böyle kendimi, içimi dökeyim yeter. Çünkü içini dökmekle açıklamak farklı.

Bilmiyorum ne olacak. Her zaman kalbim git dediğimde gittim zaten. Nerede duracağımı bilmeden gittim hem de. Yıllarca içine gömüldüğüm o koltuğu da verdim zaten birilerine, beni o da durduramayacak. Ama ne olacak bilmiyorum.