Oh heerlijk. We hebben hier inmiddels het hele ritueel achter de rug: drinken, laatste rondje uit, kroelen op de deurmat, met gespeelde tegenzin de bench in.

Op dat soort momenten snap je hoe ontregelend het kan zijn als er plotseling een windmolen voor je raam wordt geplaatst.

En het dan toch proberen hè.

Angstaanjagend goed als altijd!

Nee joh. Was tussen voorprogramma en hoofdgerecht in.

Ik ga morgen de polder in. Zonder pen.

Hahaha. Ja.

Zei hij ook al.