Kendimi kötü hissettim. Dikkatimi mi toplayamıyorum, niye güzel güzel okuyamadım bunu diye epey dertlendim. İnsana kendini yetersiz hissettiren zor bir kitap 🙃

“Yarınki Yüzün” beni de zorladı. Okurken hep orijinal dilinde okuyabilmeyi ve elimdeki çeviriyle karşılaştırmayı hayal ettim. Metnin içine giremedim, metinle bir yakınlık kuramadım, geçmeyen bir yabancılık hissi ile okudum.

Öyle olacak gibi duruyor 😇

Çiçeklerin açması çok uzun sürdü. Her sabah bir heyecan kalktım baktım o gün bugün mü diye ve sonunda o büyük gün geliverdi. Çiçekler umduğum kadar renkli değil sade bir güzellikleri var ve zevkle izleniyorlar.

Burada mı?