“ … ? ”

มือที่ยืนออกไป ชะงักชั่วครู่ด้วยความเคว้ง เธอไม่เข้าใจ

เธอไม่เข้าใจ ทำไมริงโก- ไม่สิ เรียกไม่ได้ ถึงได้ทำสีหน้าแบบนั้น พูดแบบนั้น เธอไม่เข้าใจ

ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็ใช้คำพูดที่ดีแล้วแท้ๆ ยิ้มกว้างอย่างดี(?) ตามมารยาทที่ไปเรียนรู้มาตามที่อ่านไว้ แสดงความจริงใจทั้งหมดเท่าที่ทำได้

“ กรอบ “

“ …. ”

เธอกัดแอปเปิ้ลอีกคํา และเดินออกไป

(ไม่บอกหรอกว่าเดินไปไหน 😝)

“ คงจะได้อยู่ด้วยกันไปอีกนานนนนเลยละ

ยินดีด้วยนะ ”

ยืนมือออกไปเชิงทักทายยินดีแบบคนตะวันตก

รอยยิ้มที่ต้องให้จริงใจกับแสดงออกตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงตั้งใจ (เพราะไม่ได้สนใจ)เมินการกระทำที่เป็นการเตือนตนเอง

ในทางกลับดันชวนให้เข้ามาจับมือเหมือนกลับบทสนทนาไม่ได้จะชวนมีเรื่องกัน

(ไม่คิดว่าจะยาวขนาดนี้)

“ ริงโกะ ! ริงโกะคนนั้นน่ะหรอ ?! ”

ห้วนสุดๆ เหมือนตั้งใจจะหยามด้วยการเรียกชื่อเล่น เพราะนอกความทรงในสนามนั่นเป็นสิ่งที่เธอจําได้

และตอนนี้ก็ตื่นเต้น หนึ่งคนที่ทําให้เธอเหมือนไฟที่ลุกและไม่มีทางที่จะดับได้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว

“ ยินดีที่ได้รู้จัก เบิร์นนิ่ง บีท เธอคงจำได้อยู่แล้ว ก็ขอบใจแล้วกัน ”

(+)

ไวลด์ฟลาวเวอร์ แอปเปิ้ล ฮาร์เวสต์

เธอทวนชื่ออีกครั้ง ชื่อเดียวกันกับหญิงสาวบนสนามแข่งใน วันนั้น

“ ฮะ ฮะ อ่อ ~ ”

“ เธอนี่เอง ”

สมองกระจ่าง เธอขำออกมาเบาๆ

“ ฮา ฮ่า ฮ่า ! เธอนี่เอง ในสนามแข่ง เธอนี่เอง! ”

เธอฉีกยิ้มน่าขนลุก เชิงเย้ยหยัน ดูถูกอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธออยากจะทำให้บทสทนานี้เต็มไปด้วยไฟสว่างที่สดใส แต่น่าเสียดายที่รอยยิ้มของเธอไม่เคยเป็นใจ

(+)

ดวงตาเปิดเผยความประหลาดใจอย่างชัดเจน ปฏิกิริยาของอีกคนที่ตอบโต้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจอยู่ดี

ไวลด์ฟลาวเวอร์ แอปเปิ้ล ฮาร์เวสต์

เธออ่านชื่ออีกครั้งในหัว แต่ต่างไป บัดนี้เจ้าของชื่ออันยาวเหยียด ได้ยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว ด้วยท่าทางเหมือนจะ

“ โมโหหรอ ? ”

เธอพึมพำเบาๆ ด้วยความสงสัย เสียงที่เปล่งออกมาจากหญิงสาวสีสดนั้น เธอจำทุกประโยค เธอจําได้

(+)

( พิมบรรยายยาวเพื่อเพิ่มความกวนเท้า )

เธอกัดแอปเปิ้ลลงอีกคํา เคี้ยวสักพักก่อนจะกลืนลงไปอีกครั้ง

เบิร์นนิ่ง บีท จ้องมองกระดานอยู่ครู่ ก่อนจะสังเกตเห็นบุคคลที่ยืนอยู่ตรงนั้น

” ขออนุญาตรบกวน ”

ไม่รอให้อีกฝ่ายอนุญาต

“ รู้จักสาวที่ชื่อ อา.. ไวลด์ฟลาวเวอร์ แอปเปิ้ล อะไรสักอย่าง ยาวชะมัด ฮาร์เวสต์ ไหม ? “

เธอถามสาวเจ้าของผมสีสดนั่นด้วยท่าทางที่แค่ถามส่งๆ ไปก่อนเพื่อจะนึกออก แต่เดี๋ยวก็คงลืม

” กรุบ กรุบ —- “

เสียงเคี้ยวที่ดังออกมาจากกระทุ้งแก้มข้างซ้าย ประกอบเป็นช่วงๆ

เธอยกแอปเปิ้ลในมือขึ้นมากัดอีกคำทำให้เกิดเสียงที่ดังขึ้นอีกรอบ

สายตานํ้าเงินเด่นชัดค่อยๆไล่หาชื่อของตนบนบอร์ดที่เต็มไปด้วยรายชื่อมากมาย ที่เธอจําไม่เคยที่จะได้สักคน

‘ ไวลด์ฟลาวเวอร์ …แอปเปิ้ล ฮาร์เวสต์ ‘

เธออ่านขึ้นในใจ

“ ใครล่ะนั่น ชื่อยาวอย่างกับกลัวคนจะจําได้ “

และดูเหมือนว่าจะรวมถึงคนนี้ด้วย

(ขอปักก่อนนา)