แต่ส่วนสำคัญสุดที่ทำให้เปลี่ยนไม่ค่อยลงโซเชียลอีกเลย น่าจะเพราะเคยแชร์อะไรไม่ได้คิดแล้วเพื่อนคอมเม้นท์อีกมุมมองนึงทำให้เราคิดอีกแง่ได้ กับเพราะเหมือนพอผู้ใหญ่เข้ามาในพื้นที่เรามากๆ (แอดเฟรนบ้านน้ำเงิน) เราอึดอัด ลงสตอรี่ไม่ได้พูดถึงบ้านแฟน แต่บ้านแฟนไปด่าแฟนนี่ลงว่าให้ 🫠 หลังจากนั้นกุปิดการมองเห็นสตอรี่ทุกอย่างทันที ไม่สะดวกใจให้ใครก้าวก่ายมากไป

ตกตะกอนว่าเมื่อก่อนมีอะไรก็ลงหมดไม่ว่าจะทำอะไร ในวัยเรียนงี้ พอขึ้นมหาลัยมั้ง ตั้งแต่โควิดมา เก็บตัวมาตลอด ไม่ค่อยพูดถึงหรืออะไร ไม่ลงอะไรหวือหวามากเพราะไม่ได้ไปไหน ตอนนั้นอยู่กับแฟนตลอดอีกไม่มีอะไรให้ลงเลย ตั้งแต่นั้นก็เริ่มคิดว่าถ้าเรายังไม่ผ่าน/ไม่สำเร็จจะไม่ลงเด็ดขาด ทั้งสอบหรืออะไร หรือไม่ก็ไม่ลงเลย เพราะรู้อยู่ว่าลงแล้วมีคนรอเม้า 🥲

อิเวง รอตั้งนานมาประกาศวันสอบอีก 2 อาทิตย์จะสอบอยู่ละ แถมเพิ่งมาบอกสถานที่สอบเมื่อคืน แกบ้ารึเปล่าไอ้ชาย ไม่อยากทำตรงนี้กว่าเดิมตั้งแต่ระบบสมัครสอบละเนี่ย ไปสอบหน่วยงานกลางไปเลยดีมั้ยเนี่ย

คุณลูคุทำได้ ฮีบๆๆๆ

ฮึบๆๆ เริ่มจากเคลียตัวเองหยอดปุกๆๆ

เห็นคลิปแปลสั้นๆรายการอะไรสักอย่างผ่านหน้าที่มีคนปรึษาว่าทะเลาะกับแฟนตลอดเลย เจอหน้ากันก็ทะเลาะตลอด พิธีกรถามเช่นเรื่องอะไร เขาตอบไม่ได้ พิธีกรเลยบอกว่าเพราะความสุขมันมากกว่าเลยนึกไม่ออกไง ซึ่งดีแล้วนะ แล้วพอเราดูตัวเอง มันสุขก็มี แต่ดันนึกถึงเรื่องทุกข์มากกว่า ไม่เก่งเลยนะตัวเรา 🥹