ถึงแม้ว่าอาเธอร์จะรู้ผิดก็ที่ถามออกไปเป็นแต่ชาร์ลส์ก็เต็มใจที่จะเล่าออกมา

“ฉันดีใจที่นายยังอยู่ที่นี่ เราต้อนรับนายเสมอไม่ว่านายจะเป็นอะไรฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ”

ความรู้สึกของไฮบริดผู้อ่อนโยนของไวท์เทลบัคและไบซันป่าตนนี้การที่ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นนั้น

เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความผูกพันที่ขาดกันไม่ได้

เมื่อถึงปลายสัปดาห์ฤดูหนาวผ่านเรื่องราวมากมายบางครั้งการได้พูดคุยกันหน้ากองไฟมันก็ไม่ได้แย่สำหรับการเปิดใจพูดในบางสิ่งที่อยู่ในใจของพวกเขา

แม้ว่าเรื่องราวของเขานั้นไม่ได้สวยงามมาก แต่นั้นทำให้อาเธอร์เข้าใจถึงปัญหาอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับชีวิตวัยเด็กของชาร์ลส์ที่ผ่านๆมา

มันเริ่มต้นจากในเรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างวางมือบนไหล่หรือต้นแขน การนั่งข้างกองไฟย่อมให้อาเธอร์นั่งกอดเข่าข้างๆเจ้าตัวเอนศีรษะพิงไหล่เขา

ในช่วงกลางวันหลังเสร็จงานจากแคมป์อาเธอร์มักจะขออยู่ด้วยและนอนหนุนตักเขา ซึ่งเขาก็ไม่ได้คัดค้าน

ในช่วงเวลาผ่านไปนับเเดือนสิ่งที่เขาไม่รู้ว่าอาเธอร์นั้นเริ่มรู้จักเขาดีแค่ไหน

แต่สิ่งที่เขารู้สึกได้คือเขารู้สึกสบายใจมากเพียงใดเวลาใกล้อาเธอร์

การใช่ชีวิตร่วมกับไฮบริดตัวอื่นๆไม่ได้ยากอย่างที่กังวล เมื่อมีอาเธอร์อยู่ข้างๆ

เขาได้รู้ว่าเจ้าตัวมีน้องชายต่างสายเลือดหมาป่าอย่างจอห์น มาร์สตัน ที่ดัตช์และโฮเช่ย์ พ่อเลี้ยงที่เป็นจากัวร์และจิ้งจอกแดง

อาเธอร์สอนเขาหลายๆ อย่างเรื่องเข้ากับสังคม

และชาร์ลส์ก็ทำได้ดี

ความสนิดชิดเชื้อเริ่มก่อตัวมากขึ้น การแตะเนื้อต้องตัวเลยกลายเป็นเรื่องปกติ

กลิ่นนั้นเป็นไวท์เทลบัคแสนคุ้นเคย ตั้งแต่ได้เข้าแวนเดอร์ลินคนที่เข้าหาชาร์ลส์อย่างไม่เกรงกลัวมากที่สุดก็เป็นชายคนนี้

รู้ตัวอีกทีอาณาเขตที่สร้างเอาไว้ก็มีเจ้ากวางหนุ่มเข้ามาโดยไร้การปฏิเสธ

เป็นครั้งแรกที่เขาเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามาในพื้นที่ของตัวเอง

การใช่ชีวิตร่วมกับไฮบริดตัวอื่นๆไม่ได้ยากอย่างที่กังวล เมื่อมีอาเธอร์อยู่ข้างๆ

การอยู่ตัวคนเดียวมานานนั้นชาร์ลส์มักจะสร้างอาณาเขตของตัวเองเพื่อไม่ให้ใครกล้าเข้าใกล้ตัวตนของเขาเอง

ไบซันที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสัตว์ใหญ่ในทุ้งหญ้ากว้างใหญ่แห่งนี้ เติบโตและดุดันไม่แพ้ใครง่ายๆ

กระทั้งกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยที่พัดเข้ามากับสายลมอุ่นเข้ามาในเขตที่ห่วงห้ามอย่าไม่รู้ตัว

"อยู่นี่เอง ฉันเข้ามาขัดจังหวะเวลาพักของนายรึป่าว"

อ๋อยตะมุตะมิ