ส่วนอีกด้านนึงนั้น ไกเซอร์คนนี้ที่เทิดทูนยจจังแบบสุดหัวใจ พอได้มาเจอกับยจจังคนนี้ที่เทิดทูนไกเซอร์แบบสุดหัวใจบ้าง

มันก็เลยทำให้บรรยากาศที่เกิดขึ้นมานั้น มีแต่ความรักความอบอุ่นกระจายฟุ้งอยู่เต็มไปหมด...

"นี่จัง! กินนี่สิ ยจจังว่ามันอร่อยมาก ๆ เลยนะ!"

"ยจจัง ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" (22)

"แม่หาลูกบอลของผมเจอยังครับ?"

จากนั้นซาเอะก็หันหน้าไปคุยกับแม่ของอิซางิต่อ

"คุณน้าครับ ผมขอพาน้องไปเล่นเตะบอลด้วยกันได้ไหมครับ ที่สนามเด็กเล่นตรงนั้น"

"ได้จ้ะ แต่อย่ากลับกันเย็นมากนะลูก" อิโยะตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม

"ได้ครับ เดี๋ยวผมกับรินจะเดินไปส่งน้องเอง" (33)

แล้วเจ้าตัวก็ค่อย ๆ ใช้ดินสอในมือวาดภาพของเด็กคนนั้น จากในความทรงจำที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดของตัวเองลงไปบนกระดาษ

"ฉันอยากจำนายได้เร็ว ๆ จังเลย นายคือใครกันแน่นะ แสงสว่างตัวน้อยของฉัน" (9)

คนคนนั้นอิซางิยอมรับเลยว่าเขามีอิโก้มากกว่าอัฉริยะบางคนซะอีก เพราะร่างกาย เพราะความฝัน ถึงได้พยายามมากกว่าคนอื่น เป็นคนที่เป็นตัวเลือกที่ดีแต่เกณฑ์ของร่างกายต่ำเกินไป ยอมเลือกคิระแล้วค่อยปรุงแต่งจิตของเขาเอาดูจะง่ายกว่าไปปะทะกับสมองของนิโกะน่ะ

เป็นราวินโญ่ที่เอ่ยทักขึ้นมา ซึ่งโนอากับคนอื่น ๆ ก็รู้สึกเห็นด้วยอยู่เหมือนกัน

"ก็นั่นน่ะสิ แต่ฉันก็คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงอะไรหรอก ฉันก็เลยไม่ค่อยกังวลมากเท่าไหร่"

เมื่อได้ยินโนอาพูดออกมาแบบนี้ สนัฟฟี่จึงหันไปแอบยิ้มขำอยู่คนเดียว ก่อนที่เจ้าตัวจะคิดขึ้นมาอยู่ภายในใจว่า

'แกได้ช็อกแน่โนอา' (258)

จากคำอธิบายที่ไกเซอร์เคยเขียนเอาไว้หลังภาพว่า 'คนไร้ค่าที่น่าสมเพชแบบฉัน สามารถทำตามความฝันของตัวเองได้แล้ว'

มันก็ได้แปรเปลี่ยนเป็นประโยคนี้แทน

'ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ฉันได้ยจจังมาเป็นครอบครัวคนสำคัญ

ณ ตอนนี้ ฉันมีความสุขมาก ๆ เลย'

THE END. (437)

“เปลี่ยนแผนใหม่อันริจัง”

“คะ??”

“เกมยักษ์ไล่จับให้เป็นวันพรุ่งนี้ไปก่อน วันนี้ก็แค่รับพวกแร่ดิบให้ดข้ามาในบลูล็อกไปสบาย ๆ สักหนึ่งวันก่อนแล้วกัน”

“ค่ะ ๆ”

เอโกะรีบออกไปพูดกับเหล่าแร่ดินที่กำลังรอให้ใครสักคนมาอธิบายจดหมายที่ถึงบ้านพวกเขา แต่ไม่ใช่กับเหล่าผู้ย้อนเวลามา

"ตัวเลือกที่มันไม่น่าใช้บางทีก็ควรจะตัดออกไปจริงไหม? อิซางิจัง"

"ฉันให้โอกาสเธอได้เล่นเกมนะ"

อิซางิมองทีมอิจินันเป็นเพียงเครื่องมือเท่านั้น ที่เธอต้องการมีเพียงแค่ถ้วยรางวัลเท่านั้น ชายคนนี้มอบโอกาสให้เธอได้เลือกเครื่องมือใหม่ สามร้อยตัวเลือกที่จะเล่นฟุตบอลตามอุดมคติของเธอ

ใบหน้าเรียบนิ่งซุกลงกับกลุ่มผมของเขา พร้อมลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ทำเอาไม่กล้าขยับไปไหน เป็นอีกวันแล้วที่เขาต้องเจอกับเซนติเนลนิสัยแปลกๆ ได้แต่หวังว่าในลิสต์รายชื่อต่อๆไปเขาจะเจอพวกปกติบ้างซักที
“..ฝันดีริน”

อร่อยค่ะเชฟ รอเชฟเสิร์ฟตอนต่ออยู่นะคะ

‘ ทำไมถึงเลือกเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลคะ? ’

“ท้าทายดีค่ะ”

’ ถ้าลองเทียบกับบาสจะยังเลือกฟุตบอลไหมคะ? ‘

“สนุกคนละแบบค่ะ”

’ คิดเส้นทางในอนาคตรึยังคะ? ‘

“อยากมีโอกาสได้เข้าไปทำงานกับสมาพันธ์ฟุตบอลญี่ปุ่นค่ะ”

สำนักข่าวหลายสำนักเฝ้ารอทำข่าวของหญิงสาวอายุ 17 ปี คนนี้ สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยระบบในการวิเคราะห์เกมเป็นเลิศ จนในบางครั้งคำทำนายอนาคตก็ไม่ใช่เรื่องไกลตัว

ตำนานวัยเด็กมาก ทุกวันนี้ก็ยังกลับไปดูอยู่😔🤟💖

หลังจากที่อาคาชิเห็นแววในตัวเท็ตสึยะทำให้เขาเองก็มีโอกาสมาเป็นตัวสำรอง แต่ส่วนใหญ่เขามีหน้าที่อ่านเกมเหมือนกับโมโมอิไม่มีผิด เพราะอย่างงั้นในบางครั้งเขาถึงมีโอกาสได้ลงเล่นแค่ครึ่งแรก แล้วปล่อยให้พวกรุ่นปาฏิหาริย์ไปฉายแสงเพื่อกลบเงาอย่างเท็ตสึยะ

ซึ่งอิซางิก็แสดงปฏิกิริยาตอบโต้ด้วยการพยักหน้ารับน้อย ๆ เป็นเชิงว่ารับรู้แล้ว แต่ถ้าถามว่าเข้าใจสิ่งที่ไกเซอร์พูดออกมาไหมนั้น...

'นี่จังกำลังพูดอะไรออกมาอยู่เนี่ย ทำไมถึงได้ฟังดูยากจัง' (400)