กำลังคิดอยู่ว่า รุ่นน้องคนนี้น่าจะคุยกับพี่ชายตนได้สนุกกว่ากันแท้ ๆ แถมน่าจะแลกช่องทางการติดต่อไปแล้วด้วย

เอาเถอะ

"..."

ยื่นมือออกไปรับมือถือมากรอกเบอร์อะไรให้เสร็จ ๆ ไป ยื่นคืนแล้วผงกหัวให้ครั้งหนึ่ง

ไม่ได้สนิทแต่ก็คงจะยินดีที่ได้รู้จักแหละนะ

เหมือนจะเป็นเด็กปีหนึ่งที่อยู่ห้องเดียวกันกับเจ้าของผมสองสีอย่างซากุระเขานั่นล่ะ

จำได้เพราะสีผมอย่างกับสายไหมเลย

"..."

เรื่องชื่อเรียกอะไรนั่นอุริวไม่ติดหรอก แต่เรื่องก่อนหน้า.. ปกตินอกจากอ่านแชทอย่างเดียว ก็ตอบอืมกลับไปบ้างเป็นบางครั้ง

จะอยากแลกอยู่รึเปล่า?

งานเลี้ยงจบลงแล้ว ฤดูร้อนที่พึ่งเริ่มก็ดูจะครื้นเครงเลยทีเดียว

"..."

อืม อัคคีภัยที่เกิดมันถูกดับไปแล้ว, แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ

เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นไงนะ
ปีหนึ่งปีนี้ค่อนข้างน่าสนใจจริง

หวังว่าทุกคนจะยังสบายดี

ได้ยินดังนั้นก็โคลงศีรษะรับ ค่อยหันกลับมาดูของในมืออีกครั้ง

เปลวเพลิงถูกจุดบนเทียนไข สว่างไสวลุกโชติช่วงเหมือนเส้นชีวิตที่เต้นระบำ ส่องสว่างท่ามกลางความมืดมิด เมื่อนั้น ตาถึงได้หรุบลง

ขอให้ไปสู่สุขคติ เดินทางสู่ภพภูมิที่ดี

"..."

ค่อยปล่อยลอยออกไปราวกับเรือไม้ลำหนึ่งที่แหวกว่ายผ่านผิวน้ำที่สงบนิ่ง

เพราะตนมีทุกอย่างแล้วจึงไม่ต้องภาวนาอะไร, นอกจากให้คนใกล้ตัวได้มีความสุขกับชีวิตที่สุด

นิ่งคิดไปชั่วครู่ หากเอาอย่างง่ายและรวดเร็วในตอนนี้คงต้องคว้าเอากาบไม้ไผ่มาใช้แทนซะแล้ว

ทำรูปทรงให้เหมือนเรือแพแล้วปักเทียนสักเล่มเท่านี้ก็เป็นอันใช้ได้

"...."

ว่าแต่.. ควรจะขออะไรดี
คนทางโลกนั้นจะเป็นอย่างไร, หันกลับมามองพี่ชายของตนราวต้องการคำปรึกษา

หากพูดถึงเทศกาลนั้นขึ้นมา ก็หมายความว่ามันมีความเกี่ยวพันอยู่ไม่น้อย

แม้เวลาจะล่วงผ่านมาแล้ว โคมกระดาษก็คงไม่ได้ใช้ ทว่ายังมีอีกสิ่งที่ยังพอใช้ได้

อุทิศความระลึกถึงคนตาย อวยพรให้ไปสู่สุคติ

ของแบบนี้จะเทศกาลไหนก็ทำได้นี่?

"...."

สักหน่อยไหม?
ไม่ใช่โคมแต่เป็นกระทงน่ะ

"…"

ถึงนี่จะเป็นเทศกาลผีของฝั่งตะวันตก
แต่ที่พี่ชายฝาแฝดตนพูดน่ะถูกแล้ว

เพราะมันสื่อถึงความเป็นตัวตนของพวกเขาทั้งสอง

เอาล่ะ
หลอก หรือ เลี้ยง?

เป็นอีกวันที่ยังคงออกมาเดินเตร็ดเตร่ในเมืองแม้จะเป็นวันหยุด ส่วนหนึ่งก็เพราะซื้อขนมปังจากร้านโปรดอย่างซาโบเท็นเรียบร้อยดีแล้ว แถมกำลังอุ้มเป็นถุงไปเดินกินไปอีกด้วย

คอยสอดส่องชาวเมือง แม้ว่าวันนี้จะไม่ใช่เวรของหน่วยจิโกคุก็ตาม

เพราะคนเดือดร้อนใช่ว่าจะสามารถรอรับการช่วยเหลือตามตารางเวลาได้ตลอด

"..."

คิดถูกแล้วจริง ๆ ที่แวะดู
อย่างน้อยก็ได้ช่วยพาคุณยายข้ามถนนแหละนะ

เซริวเขาสอนวิธีใช้มาแล้ว เลยพอไหวอยู่

"..."
ยกนิ้วโป้งให้ยืนยันคำตอบในหัว

เห็นว่าไม่รับก็วกมือกลับ แกะซองลูกอมแล้วดีดมันเข้าปากไปเงียบ ๆ

"..."

เหมือนจะจ้องแต่ที่จริงกำลังยืนเหม่อ ประมวลผลไม่ออกเลยนิ่งสนิทไปซะแล้ว

พอคิดดูดี ๆ ตอนนี้เขาน่าจะเป็นคนที่มาก่อน สิ่งสำคัญอย่างการบอกยินดีต้อนรับก็คงจะสำคัญ

"..."

ยื่นเอาลูกอมมะนาวส่งให้หนึ่งเม็ดถ้วน
ถือซะว่าเป็นของแทนคำแสดงการต้อนรับก็แล้วกัน

ไหน ๆ พรุ่งนี้ก็ยังเป็นวันหยุดทั้งที เวลานี้คงจะยังมีคนนอนไม่หลับอยู่อีกมาก ถึงได้ส่งสัญญาณไปให้พี่ชายที่อยู่ไม่ไกล

"..."

เล่านิทานก่อนนอนสักหน่อยสิ
เรื่องลี้ลับน่าจะทำให้คนยอมหลับตาห่มผ้าได้โดยไวนะ

@mizuiroryu.bsky.social

"..??"

"..."

จริง ๆ ก็อยากเตรียมอย่างอื่นให้ แต่ของโปรดของสึบากิดันเป็นซุปกระดูกหมูที่คนที่คุณก็รู้ว่าใครเป็นคนทำน่ะสิ

เพราะงั้นถึงได้คิดหนัก
มีมาส์กหน้าแบบซองที่ได้รับจากพี่ชายมาพอดี เลยหยิบอันนั้นแหละมายื่นให้

"..."

รับไปซะสิ
ที่ให้เลี้ยงน่ะไม่ได้จริงจังอะไร อุตส่าห์มาทั้งที คนเก่าก็ต้องต้อนรับคนใหม่อยู่แล้ว

ไว้ให้เซริวพาไปเดินห้างด้วยกันทีหลังแล้วกัน

ทำหน้านิ่งแบบไม่ยอมพูดอะไร ปล่อยให้เป็นความเงียบที่ดังที่สุด

"..."

"..."

คนมาช้าเลี้ยงข้าวนะ

@bofutsubakich.bsky.social

สรุปแล้ว .. เจ้าแอปท้องฟ้านี่มันเล่นยังไงนะ

"..."

ㅤㅤㅤ𝐀𝐜𝐜𝐨𝐮𝐧𝐭 𝐟𝐨𝐫 𝐑𝐏
⛧ Manga spoilers
⛧ Younger brother (twins)
⛧ ウィンブレ 𝙒𝘐𝘕𝘋𝘉𝘙𝘌𝘈𝘒𝘌𝘙 ㅤ
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ