ก่อนจากกัน ฐานพัชญ์เอ่ยด้วยรอยยิ้มที่หาได้ยากในชายผู้เปี่ยมวินัยคนนี้

“ พ่อภูมิใจในตัวลูกกรณ์ แต่อย่าหยุดพัฒนาตัวเอง จำไว้ว่าการเป็นผู้นำที่แท้จริง คือการทำให้คนอื่นอยากเดินตาม ไม่ใช่แค่การเดินนำหน้า ”

ฐาปกรณ์ยกมือทำความเคารพด้วยความเคารพอย่างสูง ก่อนทั้งสองจะเดินออกจากงานพร้อมกัน ราวกับภาพของสองรุ่นแห่งวงการตำรวจที่สืบทอดความมุ่งมั่นและเกียรติยศจากอดีตสู่ปัจจุบัน

ชายทั้งสองยืนอยู่กลางห้องโถง ท่ามกลางผู้ร่วมงานที่ยังคงแสดงความยินดี บรรยากาศอบอุ่น และเปี่ยมไปด้วยความหมาย ฐาปกรณ์รู้ดีว่านี่คือจุดเริ่มต้นของบทใหม่ในชีวิตราชการของเขา และการมีคุณตา ผู้เป็นทั้งต้นแบบ และกำลังใจ ยืนอยู่เคียงข้าง ยิ่งทำให้เขามั่นใจในเส้นทางที่เลือกเดิน

(+)

“ พ่อเชื่อในตัวของลูกกรณ์เสมอ อย่าลืมว่าทุกก้าวที่เดิน มันจะเป็นแบบอย่างให้คนอื่นเห็น และทุกการตัดสินใจของลูก จะสะท้อนถึงเกียรติยศของเครื่องแบบนี้ ”

(+)

“ เก่งมากฐาปกรณ์ลูกรัก แต่พ่อขอให้จำไว้ว่า ยศตำแหน่งนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อเรา แต่มันมีไว้เพื่อประชาชน เพื่อองค์กร และเพื่อประเทศชาติ ”

ฐาปกรณ์ยืนนิ่งฟังคำพูดของคุณตาอย่างตั้งใจ ก่อนจะตอบด้วยความมั่นใจ

“ ครับ ผมตระหนักดี และผมจะทำให้ดีที่สุดครับ ”

ฐานพัชญ์พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยกมือข้างหนึ่งวางลงบนบ่าของหลานชายที่ตอนนี้ประดับเครื่องหมายยศใหม่อย่างสง่างาม

(+)

เมื่อพิธีสิ้นสุด ฐาปกรณ์ก้าวลงมาจากเวที และตรงไปยังที่นั่งของชายชรา คุณตาฐานพัชญ์ลุกขึ้นยืน ชุดข้าราชการตำรวจของเขายังคงเรียบกริบ ราวกับเป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็นแบบอย่างอันสมบูรณ์แบบ เขามองหลานชายตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทั้งอบอุ่นและหนักแน่น

(+)

ในแถวที่นั่งผู้ทรงเกียรติ ‘ ฐานพัชญ์ ’ ผู้เป็นคุณตา และ ‘ อดีตพลตำรวจเอก ’ สวมชุดข้าราชการตำรวจเต็มยศเช่นกัน ชายชราผู้มีใบหน้าเปี่ยมบารมีนั่งอยู่ในตำแหน่งอาวุโสที่สุดในงาน ใบหน้าของเขานิ่งขรึม แต่แววตาฉายความภาคภูมิใจในตัวของหลานชายที่เขาเฝ้าดูแล และอบรมมาตลอด

(+)

‘ ไปสิ่ ลูกรักของพ่อทั้งคนเลยครับ ’

คุณตาฐานพัชญ์กล่าวปลอบประโลมจิตใจ

เสียงทุ้มลึกไขความสงสัยให้แก่ชายชราด้วยความจริงถึงผลงานดีเด่นของเจ้าตัว ปีนี้ก็เป็นปีที่สี่แล้ว ที่ตัวของ ‘ ฐาปกรณ์ ’ ยังคงอยู่ในยศ ‘ ร้อยตำรวจเอก ’

‘ แบบนี้คงต้องไปเข้าร่วมพิธีด้วยแล้วมั้ง ’

คุณตาฐานพัชญ์เอ่ยกล่าวอย่างดีใจ

“ คุณพ่อเองก็มาทุกครั้งไม่ใช่หรอครับ ”

“ ถ้าครั้งนี้ไม่มา คงจะน้อยใจจริงครับ ”

น้ำเสียงกึ่งน้อยใจของเจ้าตัวพลั้นออกมาอย่างนึกโกรธ หากเป็นตามที่ว่า

( + )

( ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ผมไม่เห็น 🙈 )

( ด้วยความยินดีครับ eiei เรื่องบอมคนไว้ใจผม 😘 )

( 🥺 )

( อันนี้เชิญชวนหรือป่าวครับอ้าย )

( คนบ้านเดียวกันแท้ ๆ อ้าย )

( โธ่เอ้ยยย แบบนี้ขอพรให้มีงานกฐินทุกวันเลยได้ไหมครับ 52525523553 )

( เอาใจขนาดนี้แล้ว จะมีสิทธิพิเศษกินกาแฟฟรีสักวันไหมน้อ )