Dolayısıyla, gerçek anlamda bir demokrasinin sağlanabilmesi için halkın çıkarlarını savunan bir iktidarın, toplumu sınıfsız bir yapıya kavuşturması gereklidir.

Çünkü sermaye sınıfı ve işçi sınıfı var olduğu sürece, toplumun çıkarları sermayenin çıkarlarına hizmet etmek zorunda kalacak ve çoğunluğun istekleri bu yapıya göre şekillenecektir.

Aslında, demokrasi sadece çoğunluğun temsiline değil azınlığın temsiline de dayanmalıdır. Gerçek bir demokrasi, ancak sınıf ayrımlarının ortadan kaldırılmasıyla mümkün olabilir.

... hem iktidar alanlarına hem de toplumun gündelik pratiklerine sızabileceğini, tahakküm alanlarını genişletebileceğini ve söylem üzerinden eylemsel bir meşruiyet sağlayabileceğini gösterir.

Söylem, toplumun bir parçası ve iç dinamiği olarak, iktidar yapılarını ve toplumun pratiklerini de şekillendirebilir. Aralarındaki bu diyalektik çatışma, toplumda egemen olan
ve söylem alanına hakim yapıların...

Söylem, kitleler arasında olduğu gibi bireyler arasında da inşa edilebilir. Bu birleşim, söylemin yapısal ve işlevsel özellikleri üzerinden şekillenir.
Toplumun tüm pratikleri, söylem alanında meşrulaşır ve somutlaşır, böylece hem kitleleri hem de bireyleri harekete geçirir.

Hükümet yalnızca bir idari organ olmanın ötesinde, toplumdaki güç ilişkilerinin yansımasıdır ve toplumsal unsurların, eşitsiz bir şekilde temsil edilmesine yol açabilir.

Bu bağlamda, hükümetin "toplumun tüm üyeleri için eşit haklar ve adalet sağlama" iddiası, çoğu zaman yalnızca propaganda malzemesi olabilir, çünkü gerçekte hükümetler, farklı sosyal sınıflar ve gruplar arasında güç dengesizliği yaratır.

Özellikle kapitalist toplumlarda, hükümetler sıklıkla sermaye sahiplerinin ve elitlerin çıkarlarını savunarak, toplumsal eşitsizlikleri ve sınıf ayrımlarını derinleştirir.