“ใจร้าย“

แขนที่ชูขึ้นตกแหมะลงบนพื้น ก่อนเจ้าของมันจะดีดตัวขึ้นมาด้วยตัวเอง

”ฮยอง ตื่นเต้นมั้ยครับ“

จู่ ๆ ก็เปลี่ยนเรื่อง คำถามนี้เป็นที่รู้กันในหมู่เด็กฝึกว่ากำลังพูดถึงเวทีที่กำลังจะขึ้นถัดไป

”เคยแสดงบนเวทีที่คนดูเยอะแบบนี้มาก่อนมั้ยฮะ นี่เป็นครั้งแรกของผมเลย“

ซุยเซนยิ้มบาง ๆ ในน้ำเสียงแสดงทั้งความตื่นเต้นและกังวลไปพร้อม ๆ กัน

“โอ๊ะ รอทำไรกันน่ะฮะ“

ไม่ปล่อยโอกาสให้ซอลโฮฮยองได้หมุนตัว คนเข้ามาใหม่ก็ดันหลังเขาเข้ามาด้วยกัน

ซุยเซนเพิ่งซ้อมเสร็จ ในมือถือเกลือแร่ที่ดื่มไปได้ครึ่งนึง ตั้งใจว่าจะเข้ามาเตรียมของไปอาบน้ำพอดี

คนยังไม่อาบน้ำเกยคางกับไหล่รุ่นพี่ที่อาบน้ำแล้ว(…)เพื่อชะเง้อมองด้านในห้อง

“มีเซอร์ไพรส์หรอแทคยองงี่”

(ซซบอกว่าไม่เป็นไรฮะคุณป้า ผมแค่ไปทัวร์นรกมารอบนึงด้วยฝ่ามืออรหันต์ของฮยองเองฮะ .หงึก ๆๆ)

nar.🌼s:

“เจอกับทอร์ชเชอร์วันนี้ก็อันดับหนึ่งสำหรับผมเหมือนกัน เหมือนต้นไม้เหี่ยว ๆ ได้น้ำจนกลับมาสด~ใสเลยล่ะ”

พูดไปด้วยทำท่าเหี่ยวแล้วกลับมาเบ่งบานไปด้วย

“หรือเป็นเพราะว่าคุณแออินปล่อยพลังบวกออกมาจนผมอารมณ์ดีไปด้วยกันนะ”

เดาะลิ้นพร้อมวิงค์ให้ด้วย

”สงสัยผมเพิ่มสิ q&a ไลฟ์มีแค่วันเดียวนะ คิคิ“

“อ๊ากกกก——”

เสียงโหยหวนดังออกมาจากห้องซ้อมต่อเนื่องจนมีคนชะโงกหน้ามาดู เมื่อเห็นว่าเป็นแค่เทรนนีกำลังยืดตัวก็ออกไป ก่อนจะตัดภาพไปที่ซุยเซนหลังยืดที่นอนตะแคงกอดขาตัวเองด้วยบรรยากาศมืดมน เขาพึมพำ

”ขาของฉัน ยังอยู่ใช่มั้ย? แค่นี้ยังไม่ถึงครึ่งซอลโฮฮยองเลย เขาทำได้ไง? ฉันไม่ไหวอะ”

พูดกับตัวเองเสร็จก็นอนแผ่แล้วยกมือสองข้างเหมือนเด็กอยากให้แม่อุ้ม

“ฮยอง~ดึงผมหน่อย“

“ดีสิ ฉันไม่ได้เลือกคนมาร้องเพลงตัวเองมั่ว ๆ หรอกนะ”

ซุยเซนกอดอก ดีใจที่อีกคนไม่ได้ดูจะปฏิเสธข้อเสนอ ส่วนเรื่องส่วนแบ่งเขาไม่สนใจสักนิดเดียว

“เท่าไหร่ก็ตามที่นายโอเคนั่นแหละ อะนี่ กดรับไฟล์มันจะมี instrumental กับ guide melody อันหลังนายปรับได้ตามเหมาะสมเลย“

ชี้ ๆ บนจอด้วยใบหน้าตื่นเต้น

“ส่วนฉันพักอยู่ห้องจี ถ้ามีไอเดียอะไรมาหาได้—ไม่สิ ต้องรีบมาหานะ!“

“หมดเวลาแล้วสิ ถ้างั้นวันนี้คงต้องลากันแล้วล่ะ ผมสนุกมาก! ขอบคุณที่มากันนะฮะ“

หลังโบกมือบายเสร็จแล้วก็ปิดไลฟ์ ไม่ลืมพิมพ์ข้อความส่วนตัวให้ฮยอง

‘ฮยองงง ขอบคุณนะฮะ สมกับที่เป็นสุดยอดมหาเทพ‘

เขาแก้ชื่อไฟล์ที่อัดในไลฟ์จาก ’demo22’ เป็น ’live’ ก่อนจะส่งไป คำ ๆ เดียวสื่อถึงทั้งชีวิตและจากไลฟ์วันนี้

’ถ้าเสร็จจะอัปลงดูทูป รอฟังนะ แล้วก็ผมให้เครดิตแน่ ไม่ต้องห่วงนะฮะ!’

nar.🌼s:

”ใช่มั้ยครับ? ฮิ ๆ ‘ได้ฟังทั้งเพลงก็คงดี’ —นั่นสิน้า~“

ซุยเซนนั่งลงเท้าคาง ในมือยังเคาะตามจังหวะเพลงบ่งบอกว่าเขายังเครื่องติดอยู่

”คุณยุนโอ ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะครับ นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ผมรู้สึกว่าเพลงของผมอาจจะไปได้สุดทางล่ะ“

เด็กหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้จอเพื่อดูเวลาก่อนจะยิ้มตาปิด

”ขอให้ไลฟ์และเพลงนี้ได้ทำตามเป้าหมายของมันด้วยการช่วยให้ทุกคนสบายใจขึ้นได้นะครับ“

“ฮึ ๆ ซังนัมจา สุดยอด“

ซุยเซนหัวเราะในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะก้มหน้าขยี้ตาทั้งสองข้าง

“แสบ“

พยักหน้าหงึก ขอบตาที่แดงอยู่แล้วก็แดงขึ้นไปอีก

”แต่แค่ชนะนายได้ก็คุ้มละ ฮี่ ๆ ไปวิดพื้นซะเจ้าหนู อะ ทอร์ชเชอร์ต้องได้เห็นชัด ๆ ด้วย งั้นเดี๋ยวผมเป็นตากล้องให้น้า~”

กล้องถูกถือขึ้นและหันไปทางเทรนนีผมแดงเต็มตัว ส่วนคนหลังกล้องก็ยิ้มพร้อมชูนิ้วโป้งให้นาย สู้ ๆ!

“โอ้“

ชูมือขึ้นตอบรับ เมื่อวอร์มอัพจนได้ที่ก็เริ่มทวนท่า พอมีคำถามก็ถามออกมา โชคดีที่คนในห้องนี้เฟรนด์ลี่กันหมดเลยพอเห็นภาพรวม ๆ บ้างแล้ว

“จะเปิดเพลงแล้วนะคร้าบ”

บีทแรกดังขึ้น ได้เวลาเริ่มซ้อมจริงจังแล้ว!

@bidseohajoon.bsky.social

เมื่อถูกปล่อยก็รีบเด้งตัวขึ้นหอบทันที

“เกือบตาย…”

ลูบอกปลอบขวัญตัวเองไม่ทันดี พอได้ยินคำเสนอช่วยยืดอีกก็ส่ายหัวดิกตั้งแต่ยังไม่จบประโยค

“ไม่ ๆๆ ไม่เอาฮะ ผมยืดเองดีกว่า“

พร้อมทำท่ายืดเข้าหาปลายเท้าอีกข้างพิสูจน์ แต่ไม่ว่าจะโยกกี่ครั้งหลังก็แข็งจนมือแตะไม่ถึงอยู่ดี

เขาค่อย ๆ หันมามองพี่ด้วยสายตาผวา

“ไม่งั้น..ทำเบา ๆ?”

ซุยเซนแทบกรี๊ดเมื่อโดนกดเต็มแรงโดยไม่มีสัญญาณเตือน เขานึกว่าอีกฝ่ายจะช่วยนวดให้เฉย ๆ แต่ทำไมจู่ ๆ ดันกลายเป็นเกมลงโทษซะได้

“โอ๊ย ๆๆ! ฮยอง! ฮยอง—เจ็บ ๆๆๆ“

ตอนโดนยกขาจนหงายตัวก็ตาเหลือก รีบประสานมือกลางอกอ้อนวอนอย่างไว รู้สึกถึงน้ำตาที่ไหลพาดหางตาก่อนจะหยดติ๋ง

“หายแล้ว ๆๆ ซอลโฮฮยอง ผมผิดไปแล้ว อ๊าก—“

“ช่วยแต่งได้ไหม?”

เอ่อ บทพูดแปลก ๆ

“อยากให้ช่วยแต่งเพลงที่นายอยากร้องด้วยทำนองนี้ให้หน่อยน่ะ“

พูดใหม่พร้อมกะพริบตาปิ๊ง ๆๆ นิ้วเตรียมกดแชร์ไฟล์แล้ว

“ถ้ามันอยู่กับฉันก็คงได้แต่นอนเป็นผักอยู่ในโทรศัพท์นี่นา น่าเสียดายออก ส่วนถ้าทำกำไรได้เราก็ 50-50 นายว่าไง?“

“ฮึ—”

ลมขำพ่นออกจมูกซุยเซนเสียงดัง มุมปากแขกรับเชิญโค้งจนจะถึงตาอยู่แล้วแต่ยังคงเม้มปากแน่น

หมอนี่ก็แพ้ไม่เป็นหรอ?

“ย่าห์ แทคยอนอ่า ไม่ใช่ว่าเจ้าบ้านต้องยอมให้แขกหรอ? แค่วิดพื้นเอง ไม่ใช่ว่ากลัวหรอกนะ?“

ดวงตาสีม่วงมาเจนตาหรี่ลงแต่ก็ยังคงไม่ปิด ตาตี่ก็มีข้อดีที่ลูกตาจะไม่โดนลมเยอะอย่างนี้แหละ!

“ฮืมฮืม~

봄바람처럼 다가온 너
네 품에서 피어나는 나
우리만의 여기

[คุณเข้ามาเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ
และผมก็ผลิบานในอ้อมกอดของคุณ
ในที่ที่มีแค่เรา]

너와 나 이 순간
it feels so right
말없이 곁에 있어
I’m alright“

ไม่มีเทคนิคพิเศษอะไร แค่ร้องสบาย ๆ ตามทำนองที่คิดไว้ ร้องจบก็ปิดเพลงแล้วจ้องกล้องด้วยตาเป็นประกาย

”—หึ้ย เป็นไงฮะ อาจจะต้องปรับอีกนิดหน่อย แต่ผมว่าทิศทางมันดีเลยนะ?!”

nar.🌼s:

ซุยเซนกุมขมับคิด ไม่นานก็เห็นข้อความของอีกคนวิ่งขึ้นมา

“โห คุณยุนโอ เร็วมากฮะ“

พูดด้วยความทึ่งเล็ก ๆ ก่อนจะรีบจดลงกระดาษ เขาลองปรับทำนองพลางอัดไว้สองสามแบบ ผ่านไปหลายนาทีค่อยนึกได้ว่าไลฟ์อยู่

“ขอโทษครับ คือมันเจ๋งมาก! ผมเคยคิดบริดจ์ไว้แต่ไม่รู้จะลงฮุคยังไง ทอร์ชเชอร์ถือว่าเป็นผู้ชุบชีวิตมันขึ้นมาเลยครับ!“

เด็กหนุ่มตื่นเต้นจนลุกจากเก้าอี้ เขาเปิดแทร็คแล้วเริ่มร้อง

ซุยเซนได้ยินดังนั้นก็ค่อย ๆ ยืดตัวขึ้นหน้าเบ้ ชี้ไปที่ต้นขาด้านในยาวลงไปถึงข้อพับเข่า

“เจ็บง่า~”

แล้วก็นอนคว่ำลงเป็นปลาตายอยู่ตรงนั้น

ถ้าซอลโฮลองเช็คดูก็จะพบว่าจริง ๆ หมอนี่ก็แค่ยืดเกินไปหน่อยบวกสำออยไปนิดเท่านั้น ทุกอย่างยังอยู่ดีเต็มร้อย ไม่ได้ถึงขั้นกล้ามเนื้อฉีกอะไรหรอก

“ไม่ยักรู้ว่าฮยองตัวอ่อนขนาดนี้นะเนี่ย แอดวานซ์สุด ๆ“

เด็กหนุ่มผมม่วงเดินมานั่งแหมะลงข้าง ๆ พยายามยืดตามแต่ตัวก็ยังดูแข็งอยู่ดี

“อ้าก—”

เสียงโหยหวนไม่ดังไม่เบาลอดออกมาในเกือบทุกท่า แค่ยืดเฉย ๆ ก็ฟุบลงไปกับพื้น เสียงร้องฮือดังขึ้น

”ซอลโฮฮยอง เหมือนกล้ามเนื้อผมจะฉีกเลยฮะ“

ซุยเซนหยีตาเกือบปิดเพราะจั๊กจี้กับคำชม ก่อนจะทำท่าดอกไม้บานใต้คาง

“แทคยองงี่ปากหวานง่า~ตอนเกิดมีมดแอบกัดปากด้วยรึเปล่าเนี่ย“

แอกโยเสียงดัดเล็กพร้อมทำตาแป๋ว ก่อนจะกัดปากเพราะหลุดขำไปพรืดนึง พริบตาเดียวก็กลับมาคีพคาแรคเตอร์ต่อ

”หน้าตานายก็น่าร้ากขนาดนี้~ คืนนี้ต้องฝันถึงนายแน่ ๆ คิก ๆ“

เบิกตากับคำตอบของซองซู

“โอ๊ะ ที่บ้านผมก็ชอบเหมือนกันครับ กินทีใส่โคชูจังเยอะจนปากแดงทั้งวัน ฮ่า ๆ”

ขยับเร็วขึ้นครึ่งจังหวะ ออกท่าแย็บเพิ่มไปด้วย

“อึ่ช! แต่ถ้าของกินเล่นก็ต้องคิมมารินี่แหละ! ฮยองล่ะครับ?“

หันไปหาคนข้าง ๆ ตาพี่ตอบแล้วล่ะ

@bidseohajoon.bsky.social

(อ้ากกก .หลังคาปลิว ขอบคุณนะคะ วาดออกมาได้น่ารักมากง่ะ เด้ก ๆ ชุ่มฉ่ำหัวจัยสุด ๆ เพ้ด ๆๆ)

nar.🌼s:

“เอ๋~ใจแข็งจัง งั้นผมคงต้องพยายามทำแต้มให้มากกว่านี้แล้วสิ—สตาฟครับ ขอไลฟ์เพิ่มอีก 2 ชั่วโม—”

สตาฟด้านนอกส่ายหัว

”ว้า คิก ยังไงวันศุกร์นี้ ep.1 ก็ออนแอร์แล้ว หวังว่าจะชอบกันนะฮะ“

“เดี๋ยวไลฟ์จะปิดแล้วล่ะ ขอบคุณทอร์ชเชอร์ทุกคนที่มามาก ๆ อย่าลืมพักผ่อน ห่มผ้าอุ่น ๆ คืนนี้หลับฝันดีนะครับ สำหรับใครที่ยังต้องทำงานก็ขอให้ราบรื่น สู้ ๆ ครับผม“

เขายิ้มตาหยี

”บ๊ายบาย~”