Trainee 024 || Room H
ขายาวก้าวเดินย่นระยะห่างระหว่างเขากับอีกฝ่ายแล้วเริ่มยืดเส้นตามคนข้างๆ
แม้จะบอกว่าทำตามแต่ก็ทำไม่ได้ยืดหยุ่นเท่ายุนโฮ ร่างกายเขาฝืดกว่ามากการยืดเส้นครั้งนี้จึงมีหลายท่าที่เขาทำไม่ได้
“ไม่ว่าจะดูกี่ครั้วก็สุดยอดจริงๆแฮะ อึบ! ฮา! ตึงสุดๆ”
ขายาวก้าวเดินย่นระยะห่างระหว่างเขากับอีกฝ่ายแล้วเริ่มยืดเส้นตามคนข้างๆ
แม้จะบอกว่าทำตามแต่ก็ทำไม่ได้ยืดหยุ่นเท่ายุนโฮ ร่างกายเขาฝืดกว่ามากการยืดเส้นครั้งนี้จึงมีหลายท่าที่เขาทำไม่ได้
“ไม่ว่าจะดูกี่ครั้วก็สุดยอดจริงๆแฮะ อึบ! ฮา! ตึงสุดๆ”
ฟลุดขำออกมาอย่างหาได้ยาก เพราะปกติมักจะสำรวมตลอดแต่ดันมาหลุขำเพราะความร่าเริงของเธอเสียได้
“งั้นห้ามหนีจากผมเชียวนะ เสียใจแย่”
ชีอนหลับตาลงแล้วนึกเพลงบรรเลงต่อไป วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขารู้สึกว่าการไลฟ์ช่างสนุกเหลือเกิน
ฟลุดขำออกมาอย่างหาได้ยาก เพราะปกติมักจะสำรวมตลอดแต่ดันมาหลุขำเพราะความร่าเริงของเธอเสียได้
“งั้นห้ามหนีจากผมเชียวนะ เสียใจแย่”
ชีอนหลับตาลงแล้วนึกเพลงบรรเลงต่อไป วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขารู้สึกว่าการไลฟ์ช่างสนุกเหลือเกิน
ก้มหัวขอบคุณอย่างนอบน้อม
“ทางนี้เองก็จะพยายามให้สมกับที่คุณTorcherสละเวลามาดูเลยล่ะ”
เพราะทุกคนคือหนึ่งผู้ที่ผลักดันเขาดังนั้นจึงไม่ต่างอะไรจากผู้มีพระคุณที่ช่วยปูทางไปสู้การขึ้นสเตจครั้งถัดๆไป
“จะพยามครับ”
ก้มหัวขอบคุณอย่างนอบน้อม
“ทางนี้เองก็จะพยายามให้สมกับที่คุณTorcherสละเวลามาดูเลยล่ะ”
เพราะทุกคนคือหนึ่งผู้ที่ผลักดันเขาดังนั้นจึงไม่ต่างอะไรจากผู้มีพระคุณที่ช่วยปูทางไปสู้การขึ้นสเตจครั้งถัดๆไป
“จะพยามครับ”
ชีอนรีบจับมือของเด็กตรงหน้าขึ้นมากุมสายตาเปี่ยมไปด้วยความเห็นใจแทนที่ด้วยความตกใจก่อนหน้า
“พี่จะดูแลนายเองนะ เรียกแบบสนิทๆเลยก็ได้ พี่ชื่อชีอนนะ”
“อ่ะนี่เอาไปเยอะๆเลยพี่ให้“
ชีอนรีบจับมือของเด็กตรงหน้าขึ้นมากุมสายตาเปี่ยมไปด้วยความเห็นใจแทนที่ด้วยความตกใจก่อนหน้า
“พี่จะดูแลนายเองนะ เรียกแบบสนิทๆเลยก็ได้ พี่ชื่อชีอนนะ”
“อ่ะนี่เอาไปเยอะๆเลยพี่ให้“
ในระหว่างที่เดินหาจุดซ้อมดีๆอยู่ ในที่สุดชีอนก็สะดุดตากับยุนโฮเข้า ท่าทางยืดหยุ่นเช่นนั้นมองจากที่ไกลลิบก็ยังคงรู้ว่าเป็นคนเดียวกันแน่ๆ
เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะไม่เห็นจึงเดินไปอยู่ด้านหน้าของอีกฝ่าย ร่างสูงยืนพิงกำแพงพร้อมเขย่าขวดน้ำรสสดชื่นที่ยังไม่เปิดออกให้ดู
”วันนี้ก็ยืดเส้นได้ดีเหมือนเดิมเลยนะ น้ำผลไม้หน่อยไหม“
”เติมน้ำตาลเติมพลังงาน“
ในระหว่างที่เดินหาจุดซ้อมดีๆอยู่ ในที่สุดชีอนก็สะดุดตากับยุนโฮเข้า ท่าทางยืดหยุ่นเช่นนั้นมองจากที่ไกลลิบก็ยังคงรู้ว่าเป็นคนเดียวกันแน่ๆ
เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะไม่เห็นจึงเดินไปอยู่ด้านหน้าของอีกฝ่าย ร่างสูงยืนพิงกำแพงพร้อมเขย่าขวดน้ำรสสดชื่นที่ยังไม่เปิดออกให้ดู
”วันนี้ก็ยืดเส้นได้ดีเหมือนเดิมเลยนะ น้ำผลไม้หน่อยไหม“
”เติมน้ำตาลเติมพลังงาน“
”โอ้ แรงบัลดาลใจ…?“
“ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้นครับ”
เขาเองก็อยากเป็นคนที่ส่งกำลังใจให้คนอื่นได้เช่นกัน
“คราวหน้าอย่าลืมมาดูกันอีกนะครับ”
”โอ้ แรงบัลดาลใจ…?“
“ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้นครับ”
เขาเองก็อยากเป็นคนที่ส่งกำลังใจให้คนอื่นได้เช่นกัน
“คราวหน้าอย่าลืมมาดูกันอีกนะครับ”
นั่งครุ่นคิดอยู่สักพักก็ทุบกำปั้นลงบนฝ่ามือดังแปะ
“อย่าลืมติดตามดูเชียวนะคร้บ!”
นั่งครุ่นคิดอยู่สักพักก็ทุบกำปั้นลงบนฝ่ามือดังแปะ
“อย่าลืมติดตามดูเชียวนะคร้บ!”
“เขาว่าช็อกโกแลตแท้มีประโยชน์นะ”
หัวเราะร่า
“นายเอาไปแบ่งเพื่อนๆได้นะถ้าไม่ชอบขนมน่ะ”
“อ่ะ หรือว่าเอาช็อคฌกแลตนมนี่ดี พึ่งไปซื้อมาก่อนเดินทางล่ะ”
“เขาว่าช็อกโกแลตแท้มีประโยชน์นะ”
หัวเราะร่า
“นายเอาไปแบ่งเพื่อนๆได้นะถ้าไม่ชอบขนมน่ะ”
“อ่ะ หรือว่าเอาช็อคฌกแลตนมนี่ดี พึ่งไปซื้อมาก่อนเดินทางล่ะ”