Daehoon🐣💥: แหม ฉันก็ไม่ใช่ของแถมดาวตกที่ไหนนะ แต่จะไปช่วยดูด้วยก็ได้😉

(คุณกระจก5654)

(เราตั้งตารอวันนั้นนน อยากขึ้นสเตจกับฮยอง😭✨ อยากวิ่งวนๆๆ)

(เรา เราน่ะ😭😭🫳🫳💞💞 ฮือโฮร คุณผปค.ชิอนฮยองสุดยอดมากค่ะ งามสุดๆ เค้าบีบนวดคุณ😭😭🫳🫳)

( @seoranlee-bid.bsky.social )

ได้ยินคำตอบดังนั้นมีเหรอที่คนอย่างแดฮุนจะอยู่เฉยๆ

"เจ้าแก้ม(?)อย่างนายเนี่ยนะ Wha- Hey!!"

เพราะแขนที่กำลังยื่นไปยิกแก้มของเจ้าเด็กตรงหน้าเลยทำให้ขนมปังของเขาไร้แนวป้องกันไปเสียได้(?)

ขนมปังโฮลวีท 65 แคลลอรีถูกมักเน่ประจำห้องแย่งไปแล้ว?!

"เดี๋ยวเถอะ! อันนี้มันยอมไม่ได้นะ คืนมาเลย!!"

เหยียดตัวขึ้นสูงพร้อมข้ามโต๊ะไปกู้คืนขนมปังโฮลวีทมาเรียบร้อย

Daehoon🐣💥: Mmhm เพราะฉะนั้นรีบโตน้า จะได้เห็นดาวตกประจำตัวฉันเร็วๆ

...

แต่เอ๊ะ

แล้วคนที่คุยกันแสนถูกคอข้างๆตัวเขานี่ชื่ออะไรกันนะ ยังไม่ได้ถามเลยนี่??

ใจนึงก็อยากหันขวับไปถามอยู่หรอกนะ แต่โดนขอเวลานอกไว้นี่นา เลยทำได้แค่กรอกตากลับไปมาระหว่างคอนเซปท์ตรงหน้ากับคนข้างๆ อย่างตัดสินใจไม่ได้

..แล้วมันจะฟังรู้เรื่องไหมล่ะนั่น

( @bid-ryutaecyeon.bsky.social )

ตัวเขากำลังจะชวนคุณเพื่อนใหม่(?)ที่ยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อคุยต่อ แต่ก็ได้รับสัญญาณขอเวลานอกจากเจ้าตัวเลยยั้งตัวเองไว้ก่อน

ถึงเมื่อกี้อยากจะแกล้งทำท่าตัวT time out เวลาแข่งกีฬาขึ้นมาทำท่าเล่นต่อก็เถอะ-

ว่าแล้วก็หันความสนใจตัวเองไปยังคำอธิบายคอนเซปต์ข้างทางรายการจากเหล่าเมนเทอร์กันต่อ สมาธิเมื่อก่อนหน้าอาการโดนเส้นก็ค่อยๆกลับมาทีละนิดเป็นเวลาสักพัก

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็ยืนฟังเหล่าเทรนนีที่ยังไม่ถูกเรียกชื่อที่เหลือโดนขานชื่อให้ร้องทำนองเพลงต่อจนกระทั่งใกล้จบคลาสในที่สุด

อย่างบางคนที่ทำได้ดีสุดๆเกินคาดแดฮุนก็จะมีหลุดผิวปากชมออกมาบ้าง หรือบางครั้งแอบจดเทคนิคไปทดลองวันหลังเลยก็มี

และจนในที่สุดเมนเทอร์ประจำคลาสก็ได้เอ่ยจบการเรียนวันนี้ เหล่าเทรนนีในห้องซ้อมก็เริ่มโค้งขอบคุณเมนเทอร์กันไปทีละคน

"ขอบคุณครับ!!!"

"Well, I've got some skills😙 นายเองก็ไม่เลวเลยนี่นา เมนเทอร์เขาชมนายด้วยแหน่ะ"

พูดไปก็ชนกำปั้นไปที่ไหล่ของเลียมเบาๆด้วย ถือว่าผลงานของพวกเขาทั้งคู่ในคลาสโวคอลเช้านี้ออกมาราบรื่นเลยทีเดียว

เหมาะสมที่จะเอาไปเขียนในไดอารี่คืนนี้เลยล่ะ! แดฮุนแอบทดไว้ในใจ

Daehoon🐣💥: หาตัวไม่เจอน่ะสิ กว่าเมฆจะขยับให้เห็นก็รอนานด้วย😞

Daehoon🐣💥: next year promise?

🐣: มีแค่คนคูลๆเท่ๆยังไงล่ะที่จะได้เห็น😎

เปล่าจังหวะนั้นเมฆมืดพอดีเขาเลยเอาของปีอื่นมาใช้

(.ชี้ผปคซอรัน เค้าเป็นคนต้นคิดคับคุณครู)

🐣: “หนุ่มหล่อถามอะไรตอบได้ ทอร์ชเชอร์ถามมาเลย!”

(ร่วมแท็คบุคคลในไลฟ์ศูนย์รวมสุนัขพันธ์ใหญ่โปรดรับเลี้ยง

@seoranlee-bid.bsky.social
@bid-liam.bsky.social
@bidseohajoon.bsky.social
@bidleechanyeol.bsky.social
@hattrickllllbid.bsky.social )

ว่าอย่างงั้นก็เถอะแต่ตัวเองก็แอบเขี่ยผักเขียวสีชืดออกมาเหมือนกัน แค่เอามาหลบๆมุมแก้วน้ำที่คิดว่ามองจากมุมซอรันก็คงไม่เห็น

เขากลืนเจ้าแซนด์วิชลงคออย่างฝืดๆเพราะตกยกแก้วน้ำมาดื่มตามลงไปไม่ได้ เดี๋ยวที่กำบังผักหายกันพอดี

( @seoranlee-bid.bsky.social )

“อ้ออี แอบว่า เอนอัวเองไออะจกแอ้วเอ้นอ่อขึ้น”
[ก็ดี แบบว่า เห็นตัวเองในกระจกแล้วเต้นหล่อขึ้น]

ทั้งสองสื่อสารด้วยภาษาที่ก็คงมีเพียงเจ้าพวกแก้มตุ่ยหิวโซเท่านั้นที่แปลกันเองออก

ระหว่างที่เคี้ยวเอื้องแซนด์วิชไก่ในปากนั้นเองตาของคนโตกว่าก็หรี่มองไปทางเจ้าผักใบเขียวที่ถูกเขี่ยออกมาอย่างน่าสงสาร

“ไอ้อินผักเอี๋ยวไม่โอเอานา”
[ไม่กินผักเดี๋ยวไม่โตเอานา]

"แอ้วเป็นไงอ้างอ่ะ อาสเอื้อเอ้า"
[แล้วเป็นไงบ้างอ่ะ คลาสเมื่อเช้า]

ถามเสียงอู้อี้ฟังไม่ออกไป

( @seoranlee-bid.bsky.social )

เขารีหันไปยังพิกัดต้นกำเนิดเสียงทันทีแล้วสบตาเข้ากับเจ้ามักเน่ประจำห้องในที่สุด

"ซอ อ รันน!!"

ขานรับเสียงกลับในระดับเดซิเบลที่ดังพอๆกัน เขากึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังโต๊ะที่เจ้าตัวนั่งอยู่พยายามไม่ให้อาหารเที่ยงบนถาดในมือตนหก

ขายาวก้าวสับเข้าหาโต๊ะก่อนจะลากเก้าอี้ตำแน่งที่ว่างออกแล้วนั่งแหมะลงไป

ไม่ทันถามไถ่สารทุกข์สุขดิบเจ้าตัวคนชวนร่วมโต๊ะสักคำ ตนก็เอาแซนด์วิชในถาดเอาเข้าปากคำโตทันที

ข้าวเที่ยงในวันนี้มีแซนด์วิช.. ไส้อะไรไม่รู้กัดเข้าไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละ ซุปมันฝรั่ง ขนมปัง..แล้วก็ ไม่รู้ล่ะ ขอเอาเจ้าแซนด์วิชเข้าปากก่อนแล้วกันแล้วเดี๋ยวค่อยมาพินิจพิจารณาอาหารวันนี้

( @seoranlee-bid.bsky.social )