ฮวังซารัง age.21 💖
เขาตาลุกวาวกลางไลฟ์ ตื่นเต้น ..ก็รู้ว่ามันดังนั่นแหละ แต่ดีใจจังเลย ..
"เพลงนั้นฉันก็ชอบ ..เอาจริงก็ชอบทุกอัน"
"แล้วเธอชอบอะไรอีกไหม"
กลายเป็นว่าศิลปินถามแฟนคลับเสียงั้น ..อยากรู้ว่าคนที่หลงเข้ามาดูเขาจะมีไทป์คล้ายกันหรือเปล่านะ?
"ชานยอล ..อือจำได้"
"สักครู่นะ"
โดฮุนเอื้อมมือมาจับโทรศัพท์ก่อนจะเอาเข้าไปใกล้กดต๊อกแต๊กที่หน้าจอนั้นสักแปปหนึ่งแล้วจึงวางลงที่เดิม
"ฉันฟอลนายแล้ว"
"ทุกคน ...นี่เพื่อนฉัน เอ่อ ..อย่าลืมโหวตให้เขานะ"
ก็เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร นี่อีกคนนับว่าเป็นเพื่อนหรือยัง หรือเราอาจจะเป็นคนแปลกหน้า หรืออาจจะเป็นเพื่อน(รวมรายการ)
"เดี๋ยวก็ชินเองแหละ"
โดฮุนโบกมือหยอย ๆ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้กล้องมากกว่าเดิม
"ฝันดีนะทุกคน"
พูดจบก็ปิดไลฟ์ไปแบบดื้อ ๆ ไม่มีสัญญาณเตือนอะไรทั้งนั้น
(ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันมาก ๆ เลยนะค้า yy โควตทุกอันเลย ฮึก /กราบ)
ไม่มีซ้อมอะไรเพิ่มหรอก ... ถ้ามีอีกมีหวังตัวเขาได้ขาดสะบั้นอยู่ตั้งแต่ระหว่างทางเดินแล้ว ..
"อือ"
"จะพยายาม ... ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องหาอะไรมาทำเหมือนคนอื่นไหม"
โดฮุนผงกหัวให้กล้องหนึ่งที
"ขอบคุณที่มาดูไลฟ์มาก ๆ เลย หวังว่าจะได้เจออีก"
"อือ..ฉันไปจัดการตัวเองหลังจากนั้น แล้วก็มาไลฟ์ให้พวกเธอได้ดูน่ะ"
/พยักหน้าหงึกหงัก(?)/
"มันเหนื่อยแต่ก็คิดว่าสนุกดี อยากให้ได้มาลองบ้าง"
"ส่วนเพื่อน... ก็มีแล้วล่ะ เยอะแยะเลย ทุกคนนิสัยดี เป็นกันเองมาก ๆ ทั้งรูมเมทแล้วก็เทรนนีทุกคน แต่อาจจะเป็นฉันเองที่ไม่ค่อยถนัดคุยกับใครเท่าไหร่"
...
"คิดว่าอยู่ไปเรื่อย ๆ ก็คงทำได้ นี่เพิ่งไม่กี่วันเอง ..."
"รู้ตัวอีกทีก็ทำได้แล้ว"
หลังจากการลงโทษหรืออะไรสักอย่างสมัย middle high school ระหว่างการเรียนพละก็ทำให้รู้ว่าตัวเองมีความสามารถนี้ขึ้นมาแบบงง ๆ
"อยากให้ทำอะไรอีกไหม.."
ปกติแล้วโดฮุนไม่ค่อยได้ออกหน้ากล้องเท่าไหร่ เอาจริง ๆ ก็เรียกว่าไม่เคยด้วยซ้ำ ... แอคเคาท์ก็ไม่เคย มักจะติดต่องานผ่านอีเมลเท่านั้น ซึ่งก็ไม่มีใรมาทำตัวแบบนี้นะ-
พวกอะไรแปลก ๆ ก็ลง Junk-mail ทั้งหมดนั่นแหละ ว่าแต่ที่นี่มีตัวกรองหรือเปล่า จะเข้า Junk-chat ด้วยไหม ...
"จะอยู่ถึงสามทุ่มครึ่ง"
หวังว่าสักวัน มีหรือเปล่านะ อยากกินไก่ตุ๋นโสมจัง หรือเราจะสั่งเข้ามากิน ทำได้หรือเปล่า เราขอใครได้บ้าง...
"ก็คงจะไม่ลงแข่ง"
"ถ้าแข่งไม่ได้จะลงทำไมล่ะ.."
"แค่ชามเดียวก็อิ่มแล้ว"
ทั้งซุป ทั้งเนื้อ ก็เยอะจนอิ่มแล้ว ไหนจะมีข้าวที่ต้องกินคู่ด้วยกันอีก อิ่มจนพุงกางเลยล่ะ
ไม่เข้าใจนิดหน่อยว่าจะจดไว้ทำไม ยังไงก็ไม่น่าได้เจอกันอยู่แล้ว อ่า..ไม่สิ เหมือนว่ารายการอะไรแบบนี้จะมีช่วงที่ได้เจอแฟนคลับหรือเปล่านะ .. แบบนั้นก็คงได้เจอกัน
แปลว่าจะเอามาให้เหรอ?
คิดได้แบบนั้นผมที่แยกออกมาก็ดูเชิดขึ้นเล็กน้อย กระดุก กระดิก..
"อืมม..ฉัน ไม่ได้ออกกำลังกายน่ะ"
"มีแค่เดินกับวิ่งเท่านั้น นับมั้ย?"
เขาหันซ้ายหันขวามองรอบข้าง
ก็ไม่มีหนิ ...อะไรน่ารักกัน
"ความสามารถพิเศษเหรอ"
แล้วคนอื่นเขาโชว์อะไรกัน แล้วเขามีอะไรกัน ..เอ่อ
คิดไม่ออก แต่ก็เคยเล่นแบบนี้กับเพื่อน
"แปปนะ"
โดฮุนลุงขึ้นออกห่างจากกล้อง ก่อนจะก้มตัวหมุน ๆ ไปเรื่อย ๆ จนครบยี่สิบครั้ง เดินไปมาด้วยท่าทางปกติแล้วมานั่งที่เดิม
"ผม...ปั่นจิ้งหรีดแบบไม่เดินเซได้ครับ"
พูดจบก็ยกนิ้วโป้งโชว์กล้องที
เพลงโปรดในใจอย่างงั้นเหรอ ...เพลงที่ฉันชอบ.. ยากจังเลย ไม่ได้ชอบอันไหนเป็นพิเศษ
"ก็คงจะเป็น.."
"The Greatest Shxw ล่ะมั้งครับ ทำนองดี เนื้อเพลงดี"
"เอาสิ"
"ปกติแล้วฉันจะสั่งพวกเบอร์เกอร์ ไม่ก็พิซซ่ามากิน"
ปกติแล้วก็กินอะไรพวกนั้นระหว่างทำงาน ทำเพลง อร่อย...ว่าแล้วก็อยากกิน ทางรายการมีให้ไหมนะ อยากกินจังเลย
"แต่ถ้าของที่นี่จะชอบไก่ตุ๋นโสม ..มันอุ่นดีน่ะ"
"hi"
เขาโบกมือกลับ
"ก็พวกอาหารเกาหลีน่ะ อร่อยดีนะ"
"แม่ครัวที่นี่ทำอร่อยมากเลย แวะไปชมมา นิสัยดีด้วย"
โดฮุนตอบกลับด้วยภาษาอังกฤษแบบคล่องปร๋อ ต่างจากภาษาเกาหลีก่อนหน้านี้ที่พูดแบบสั้น ๆ ห้วน ๆ
ลูกแมวน้อย อะไรนะ
ด้วยความที่ยังไม่ค่อยคล่องในภาษาเกาหลีขนาดนั้น พอพูดมันก็ยังโอเค แต่พออ่านตัวอักษรก็คิดว่าอาจจะอ่านผิดบ้าง จนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
ลูกแมวร้องเพลงในป่า?
ทำไมกัน ทำไมมันต้องร้องเพลงในป่า
มีแต่คำถามเกิดขึ้นมากมายในใจ
ไหนจะทำท่าเหมียว ๆ อีก
โดฮุนวางโทรศัพท์ลงที่เดิมก่อนจะยกสองมือที่กำขึ้นมากวักเบา ๆ
"เหมียว เหมียว"
พูดด้วยเสียงโมโนโทน ไร้อารมณ์
เพลงที่น่าประทับใจงั้นเหรอ.. ต้องเป็นเพลงที่ไม่ดูรุนแรงไป ถ้าร้องเพลงตัวเองก็อาจจะทำให้คนรู้ได้
งั้น..เพลงนี้ก็แล้วกัน
"ไดโน เอ บี ซี ไดโน เอ บี ซี"
"ซิง ไดโนซอร์ เอ ทู ซี"
โดฮุนยังตั้งใจร้องไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีความอายใด ๆ ทั้งนั้นจนจบเพลง
"จบแล้ว.."
เอาเหมือนที่พูดในรายการแล้วกัน
"สวัสดีนูน่า จองโดฮุน อายุสิบเจ็ด"
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรต่อ ..แนะนำตัวเพิ่มกว่านี้ อืมๆๆ
"เป็นนักร้อง"
เสียงห้วน ๆ ถูกส่งตอบกลับไปรวมไปถึงหน้าตาที่ดูจะไม่เป็นมิตรกับคนดูเท่าไหร่
บ้าจริง เด็กคนนี้เหมือนนาบี เจ้าแมวที่ตายไปเลย ทั้งผมสีดำนุ่มฟู ดวงตา หรือท่าทางนิ่งเงียบทร่จ้องตรงมายังกล้อง หรือว่า เด็กคนนี้จะเป็นเจ้านาบีกลับชาติมาเกิดกันนะ ?! 🖤🐈⬛
บ้าจริง เด็กคนนี้เหมือนนาบี เจ้าแมวที่ตายไปเลย ทั้งผมสีดำนุ่มฟู ดวงตา หรือท่าทางนิ่งเงียบทร่จ้องตรงมายังกล้อง หรือว่า เด็กคนนี้จะเป็นเจ้านาบีกลับชาติมาเกิดกันนะ ?! 🖤🐈⬛
วันแรกของตารางการถ่ายทำ โดฮุนเดินเข้ามาพร้อมกับใส่อุปกรณ์ทุกอย่างให้เรียบร้อย ..รวมไปถึงฝึกแนะนำตัว 30 วินาที
ก่อนจะไปกินข้าวกลางวัน ถ้าให้พูดกันตามจริงเขาไม่ค่อยสนิทกับตะเกียบเท่าไหร่ แต่คุณยายที่บ้านก็คะยั้นคะยอให้เขาได้ลองใช้เหลือเกิน ในรายการก็ยังดี
สุดท้ายก็ต้องไปถ่ายรีแอคชั่นต่อเพื่อนเทรนนี่คนอื่น ๆ อีก
เหนื่อย- นี่วันแรกเหรอเนี่ย มีอะไรให้ทำเยอะดีจริง ๆ
วันแรกของตารางการถ่ายทำ โดฮุนเดินเข้ามาพร้อมกับใส่อุปกรณ์ทุกอย่างให้เรียบร้อย ..รวมไปถึงฝึกแนะนำตัว 30 วินาที
ก่อนจะไปกินข้าวกลางวัน ถ้าให้พูดกันตามจริงเขาไม่ค่อยสนิทกับตะเกียบเท่าไหร่ แต่คุณยายที่บ้านก็คะยั้นคะยอให้เขาได้ลองใช้เหลือเกิน ในรายการก็ยังดี
สุดท้ายก็ต้องไปถ่ายรีแอคชั่นต่อเพื่อนเทรนนี่คนอื่น ๆ อีก
เหนื่อย- นี่วันแรกเหรอเนี่ย มีอะไรให้ทำเยอะดีจริง ๆ
โดฮุนโผล่มาพร้อมเสื้อผ้าคอลใหม่ของญาติที่เอามาให้ใส่เพื่อโฆษณา แต่กลับไม่ยอมจ่ายค่าตัว-
4 เดือน...ที่อยู่ที่นี่
อ๊ะไม่สิ ถ้าตกรอบก็ไม่ถึงสินะ
โดฮุนโผล่มาพร้อมเสื้อผ้าคอลใหม่ของญาติที่เอามาให้ใส่เพื่อโฆษณา แต่กลับไม่ยอมจ่ายค่าตัว-
4 เดือน...ที่อยู่ที่นี่
อ๊ะไม่สิ ถ้าตกรอบก็ไม่ถึงสินะ
โดฮุนโผล่มาพร้อมเสื้อผ้าคอลใหม่ของญาติที่เอามาให้ใส่เพื่อโฆษณา แต่กลับไม่ยอมจ่ายค่าตัว-
4 เดือน...ที่อยู่ที่นี่
อ๊ะไม่สิ ถ้าตกรอบก็ไม่ถึงสินะ
( 🔁 ช่วยหาเพื่อน 🖤 สนใจโค! ; ถ้ารีบสามารถทักมาก่อนได้เลยค่ะ แต่ปกติแล้วทางนี้จะทักให้ 🐈⬛✨)
( 🔁 ช่วยหาเพื่อน 🖤 สนใจโค! ; ถ้ารีบสามารถทักมาก่อนได้เลยค่ะ แต่ปกติแล้วทางนี้จะทักให้ 🐈⬛✨)
ID Number : 001
정도훈 ( Jeong Do-Hoon / จองโดฮุน )
Age : 17
H/W : 175/65
Position : Rapper
Emoji: 🐈⬛
Doc : docs.google.com/document/d/1...
ID Number : 001
정도훈 ( Jeong Do-Hoon / จองโดฮุน )
Age : 17
H/W : 175/65
Position : Rapper
Emoji: 🐈⬛
Doc : docs.google.com/document/d/1...