ยังคงโยกเยกตามแรงเขย่าแบบงงๆอยู่เดี๋ยวนึง กะพริบตาปริบตอนได้ยินเรื่องเวลา

ก็แค่เที่ยง

…เที่ยง??

“คั๊บ???”

ขานรับเสียงไม่ดังแต่หลง(…)

มองหานาฬิกาที่ใกล้ตัวที่สุดเพื่อยืนยันเวลาทันที
เฉลยแล้วว่าค้างท่านั้นอยู่เกือบนาที แต่ไม่ถึงกับทะลุไปพักเที่ยง

หันมาดูว่าใครกันที่เป็นคนหลอกเด็กแต่เช้า ก็เห็นว่าเป็นคนคุ้นหน้า

“โธ่ฮยอง ผมตกใจจริงนะครับ”

คิดดีๆคงไม่มีใครปล่อยเขาทิ้งไว้นานขนาดนั้น

วิญญาณผู้เล่น afk สติกลับเข้าร่างตอนมีคนเรียก เริ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่งราวกับว่าเมื่อกี้แค่เป็นหนึ่งในท่าทางเท่านั้น

แทคยอนเห็นรูมเมทรุ่นพี่มายืนใกล้ๆ เมื่อกี้คงทำอีกฝ่ายฉงนสงสัยไม่น้อย

“อ้าว..ซอลโฮฮยอง อรุณสวัสดิ์ครับ”

เอ่ยคำทักทายเสียอย่างนั้น?

“ไปนอนต่อไม่ได้สิครับ ถึงเวลาเตรียมฝึกแล้วนี่นา”

เขาขำน้อยๆขยี้ตาไล่ความง่วงไปอีกที พอมีคนมาคุยด้วยก็เหมือนจะลืมตาได้เยอะขึ้นมาบ้าง

( !!! หม่าม้านูน่าวาดด้อบบี้ ด้อบบี้มีความสุข ฮือฮือออออ😭😭😭😭😭😭 .ใส่กรอบ .แปะฝาบ้าน ขอบคุณค่ะ )

( @bid-ryutaecyeon.bsky.social วาดให้ค้าบ🤲 เอาไปใช้เก็บคะแนนได้เลย)

“รยูแทคยอนครับ พักห้องG”

พอได้คุยกับคนตัวเป็นๆก็เริ่มตื่นเต็มตาขึ้นมาบ้าง

”ผมว่าคุ้นหน้าอยู่แฮะ…“

เอียงหน้ามองคนที่ยืนอยู่ชัดๆ ตั้งใจมองแบบคนกำลังเรียกความทรงจำ

”อ้ะ วันแรกเข้า ใช่คนที่ใส่หมวกดอกไม้รึเปล่า?”

พอขึ้นประโยคที่สามตาก็ใสแล้ว ต้องขอบคุณภาพจำที่ทำให้ตื่นจริงๆ

Taecyeon22 : เจ้าของไลฟ์พยักหน้าเข้าใจหลังอ่านจบ ตอนนี้คงถึงเวลาควรพักผ่อนของหลายๆคนแล้ว

“ฝันดีนะครับ~ ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี”

เขาโบกมือบ๊ายบายให้ด้วย แม้จะไม่รู้ว่าเธอออกจากไลฟ์ไปหรือยัง

นี่คือคำอวยพรจากเทรนนีที่กำลังสู้ชีวิตเหมือนกัน หวังว่าจะมีพลังงานบวกส่งไปถึงนะ💪

“ดึกแล้ว ปกติใกล้เวลานอนรึยังครับ?”

ตารางซ้อมแบบจริงจังของเทรนนีทำเอาลืมๆไปบ้างว่าปกติคนอายุเท่าตัวเองนอนกันเวลาไหน

Taecyeon22:
คอมเม้นจากเธอปรากฏเพิ่มบนหน้าจอ ตั๋วอนุญาตใบที่สองทำเอาเขินที่จะพูดอยู่นิดๆ

“เน~ ชากียา~”

ตั้งใจลากเสียงยาวท้ายคำให้ดูน่ารักด้วย
พูดเองแล้วก็ก้มเอามือปิดหน้าหัวเราะเองหลังจากนั้น ขี้เล่นยังไงก็มีเรื่องที่ทำเองอายเองอยู่เหมือนกัน

“ได้รับใบอนุญาตแล้ว จะใช้อย่างดีเลย“
+

Allen123456 : “เอ๊ะ ตั้งกล้องแบบนี้” เจ้าตัวพูดก่อนที่จะหามุมตั้งดี ๆ ได้
“เห็นไหมครับ”

เขามานั่งรอเพื่อนๆในห้อง เหมือนกำลังดักรอเหยื่ออย่างไรอย่างนั้น(?)

(รูมเมทห้องGแจมได้เลยคั้บ)

แทคยอนหัวเราะเบาๆ ตาสองข้างยังลืมไม่เต็มที่

“แค่ง่วงน่ะครับ ยังแข็งแรงดีไม่มีปัญหา”

นึกขอบคุณที่มีคนผ่านมาเป็นห่วงด้วย ดีแล้วที่ตัวเองฟื้นคืนชีพก่อนจะทำคนตกอกตกใจไปเรียกหน่วยพยาบาลมาหิ้วปีกไปจริงๆ

“อุตส่าห์มาดู ขอบคุณนะครับ~“

ท้ายประโยคลากเสียงนิดๆพร้อมกับยิ้มให้เพื่อนใหม่ด้วย

”เหมือนจะยังไม่เคยคุยกัน ชื่ออะไรนะครับ??“

จบท่อนร้องที่ซ้อมพร้อมกันก็กำมือ yes
อย่างกับวิญญาณเด็กดีดที่หายไปกลับเข้าร่างมาแล้วตอนนี้

“ฮยองนี่เก่งโวคอลจริงๆด้วย”
เรื่องนี้ชมจากใจเลย

วิชวลตอนนี้แทคยอนมองตัวเองเป็นชาวบ้านที่ได้เหรียญทองหีบเท่ากระเป๋าเดินทางจากคุณชายบ้านขุนนางมาฟรีๆ แบบในละครพีเรียดเกาหลี

เด็กคนนี้เล่นใหญ่เบอร์นั้นเชียวล่ะ

@junbeom-bid.bsky.social

ถ้าไม่นับที่ลองเองไปในคืนวันแรกที่ได้เนื้อเพลงมา

พอลดพลังที่ใส่ตอนร้องในท่อนที่ควรออมเสียงตามคำแนะนำก็มีพลังเหลือพอไปใส่กับไฮโน้ตแล้ว
จากท่าทางที่ดูจดจ่อก็ดูตื่นเต้นขึ้นมานิดนึงที่ทำได้แล้ว

เขาทดไว้ในใจว่าห้ามลืมว่าต้องทำแบบนี้เด็ดขาด เพราะรู้ตัวว่าตัวเองเป็นพวกไฟติดง่าย ถ้าจอยกับตอนเต้นมากตามประสามเมนแดนซ์จะเผลอใส่แรงกับเสียงร้องตามไปด้วยแน่นอน
+

แทคยอนมองหน้ารุ่นพี่ถึงตอนที่อีกฝ่ายเริ่มร้องไกด์ หลังจากนั้นก็โฟกัสที่มือ เสียง และจังหวะเพลงแทน ตอนที่ท่อนที่ต้องร้องขึ้นมาเขาก็ร้องด้วยตามที่ตกลงกัน

ครั้งนี้ทั้งตอนงับคำให้ตรงตอนท้ายวรรคเชื่อมไปจนถึงตอนขึ้นท่อนใหม่ก็ดูจะทำได้แล้ว จุดที่ถูกแก้ไขนี้คงเหลือแค่ไปลองเช็คกับดนตรีให้ตรงจริงๆ

คอรัสที่เป็นท่อนไฮโน้ต ซ้อมกันเองรอบนี้ก็ได้ลองร้องเทียบกับคนอื่นครั้งแรก
+

“เอคโย่เหรอ นั่นสิน้า…”

คิดตามว่าอาจจะทำได้จริงๆหรือเปล่า เพื่อนใหม่ข้างๆนี่ดูจะมีเซนส์บนสเตจไม่เบา เขาเดาเล่นๆว่าถ้าไม่ใช่คนที่ถนัดเต้น สเตจพรีเซ้นเก่งๆ ก็คงจะเป็นออลราวน์เดอร์

ขนาดตอนนี้ยังเล่นหูเล่นตาเก่งเลย

“Popping ก็คงเข้าจริงๆ ตอนที่โฟลวแล้วล้อกท่าน่าจะเต้นสนุกอยู่นะ“

ชักจะอยากลองแกะท่าแล้ว เป็นเพลงที่จุดไฟสมกับเนื้อเพลงดีจริงๆ

@biddaehoon.bsky.social

(ไม่เป็นไรเลยค่ะะ🫳)

Taecyeon22 : “อะ ถ้างั้นก็อายุใกล้ๆกันเลยㅋㅋ“

เด็กรุ่นเดียวกันที่ชอบไอดอลก็มีอยู่เยอะ ตัวเขาเองก็เคยเป็นแฟนคลับมาก่อนตั้งแต่ยังอายุน้อยเหมือนกัน

”แต่อนุญาตแล้ว ถ้างั้นผมจะเป็นอปป้าครับ”

ยิ้มให้กล้อง ดูจะภูมิใจอยู่พอสมควร

“แค่วิดพื้นเอง ไม่เห็นน่ากลัวเลย”

เรื่องเล็กๆน้อยๆกับเพื่อน แข่งขำๆเอาชนะบ้างก็สนุกดีออก

แค่อึดใจเดียวก่อนครบสิบวิ จู่ๆเจ้าบ้านก็หลับตาก่อน บทจะยอมแพ้ให้ก็ยอมง่ายๆแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยซะงั้น

“เห็นแก่แขกนะเนี่ย”

เป็นคนแพ้ที่หัวเราะออกมา

“ไม่แสบตาเหรอㅋㅋ”

ว่าแล้วก็ขยับเก้าอี้เอียงกลับเข้าจอ