เขาหันกลับมาอ่านข้อความไปพลาง ...แมวดำเหมือนเขางั้นเหรอ เพราะผมสีดำสินะ- งั้นถ้าย้อมผมส้มจะเป็นแมวส้มไหม ..น่าคิด

"ชอบสิ ฉันมีอยู่ที่บ้านอีก 5 อัน"

โดฮุนตอบหน้าตายราวกับไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไร

"อืม...ลองเล่านิยายในไลฟ์ไหม"

"ไม่รู้- ฉันก็แค่คิดตาม อาจจะพวกป้ายยา ...หรืออะไรนะ เอ่อ สปอย?"

ไม่ค่อยดีเลยพอพูดว่าสปอยออกจากปาก แต่เขาไม่ได้ซีถ้าโดนสปอยหนิ

(สามหนุ่มสามมุม เอาไปใช้เก็บคะแนนได้เลยค้าบ🤲
@seoranlee-bid.bsky.social @bidseohajoon.bsky.social @bidleechanyeol.bsky.social )

"แมวอีกแล้ว.."

นี่เขาเหมือนแมวขนาดนั้นเลยหรือไงกัน ..ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็เอาเถอะ อาจจะเป็นแบบนั้นจริงก็ได้ ใครจะไปรู้ ตัวเองมองตัวเอง กับคนอื่นมองตัวเองมันจะไปเหมือนกันได้ยังไง

"อือ สวย"

"ก็..นอกจากสิ่งนี้ไม่ได้พกอย่างอื่นมาแล้ว"

โดฮุนลูบ ๆ โคมไฟลาวานั่งจ้องของเหลวด้านในขึ้นลงไม่วางตาแม้ไลฟ์จะยังเปิดอยู่ก็ตาม

"นายได้พกอะไรมาไหม"

แน่นอน...ยังไม่ได้มองกล้อง

"หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ.."

ไม่เคยดูหน้าตัวเองตอนแรปเลย ปกติก็มีแต่ลงเสียง ไม่เคยไปถ่ายพวก mv อีก แม้ว่าศิลปินหลายท่านจะชวนก็เถอะ

"ขอบคุณ"

เมื่อเหลือบมองนาฬิกา มันก็ถึงเวลาที่จะต้องบอกลาแล้ว เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ กล้องก่อนพูดฝันดีจะลงไลฟ์ไปแบบดื้อ ๆ

(ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันมาก ๆ เลยนะค้า อย่าลืมโหวตให้โดฮุนนะคะ! 🐈‍⬛🤲)

พยักหน้าให้ผ่านไลฟ์ ...ในไลฟ์นี่พยักหน้าบ่อยจัง หวังว่าอีกคนคงจะเข้าใจว่าหมายถึงตัวเองนะ

"อ่านหนังสือเหรอ..ดีหนิ"

"ฉันชอบนอน"

อืม ฟังไม่ผิดหรอก ใคร ๆ ก็ชอบนอนทั้งนั้น ไม่ว่าจะหน้าคอม ตอนรอรถบัส เขาก็นอนไดด้ทุกที่นั่นแหละ ถ้ามันนอนได้น่ะนะ

"ล แล้วก็โคมไฟลาวา ..."

ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบโคมไฟที่ตัวเองอุส่าห์พกมาจากบ้านโชว์ให้กล้องดู

"มมองแล้วสบายใจดีน่ะ"

คนอินโทรเวิร์ท...โอเค ก็พอเข้าใจ นั่นก็เป็นอะไรที่บ่งบอกถึงตัวเขาได้ดีนั่นแหละ แต่ก็ทำยังไงได้ ความหวังจากที่บ้านมันก็มี- จะหายหน้าหายตาไป 4 เดือนโดยที่เขาไม่รู้ก็ไม่ได้แหละ

"ได้...จะชวนไปที่ห้องนาย หรือจะมาที่นี่ก็ได้"

"อืมม ฉันว่าไว้เรานัดกันนอกรอบเถอะ"

"กลางไลฟ์แบบนี้มันแปลก ๆ"

เขายกมือขึ้นมาเกาหลังหัวเล็กน้อย

โดฮุนพยักหน้าให้เท่านั้นไม่ได้ตอบอะไรไป

"ชอบแรป.."

ใช่ ..ไม่มีอยู่ในตัวเลือกนั้นด้วยซ้ำ แต่เอาจริง ๆ การแรปก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของการร้องนั่นแหละ ไม่เป็นไรหรอก

"เป็นคำตอบได้ไหม"

"อือ..ฉันเข้าใจ"

"แต่ลองสิ"

เอาจริง ๆ ในตอนแรกเขาก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่ก็..ต้องหาแฟนคลับ? มั้ยนะ??? ไม่ได้มีอะไรเอนเตอร์เทนเหมือนชาวบ้านคนอื่น ได้แค่นั่งจ้องจอรอคนมาคุยด้วยเท่านั้น

"ก็แปลกดี.."

"ไม่ค่อยชินเท่าไหร่"

สำหรับคนที่เอาแต่อยู่เบื้องหลัง ทำงานส่งให้คนหน้ากล้องแบบเขามาไลฟ์แบบนี้ก็ไม่ชินเหมือนกัน ...

"แต่คิดว่าถ้าเจอตัวจริงอาจจะไม่ชินกว่านี้"

"ได้ .."

"งั้นก็ ..ไว้เจอกันนะฮายุน"

เค้าโบกมือลาก่อนจะลากกระเป๋าตัวเองเดินไปยังห้องของตัวเอง

(ขอบคุณที่เล่นด้วยกันมาก ๆ เลยนะคะะ ขอตัดจบเท่านิ้ ไว้มาโรลกันอีกนะคะ ชึ้บ ๆ)

อยู่ ๆ มือทั้งสองข้างก็ดันโดนจับขึ้นมาซะเสียงั้น ..แปลกคนจริง ๆ หรือนี่คือปกติของคนเกาหลี- ไม่น่า ... คงอยู่ที่คน

"อือ ชีอน"

ก็บอกให้เรียกสนิท ๆ ได้นี่ แต่อายุเขาเยอะจนแทว่าพี่กับคนอื่นโดยไม่คิดหน้าคิดหวังเลยเหรอ ...

"ฉันโดฮุน อายุ 17"

เขารับขนมเข้ามาในมือมากมาย คงจะมีแบ่งให้เพื่อนในห้องเยอะแน่ ๆ แม้ว่าจะไม่ใช่จากตัวเองก็เถอะ

"ขอบคุณ"

"งั้นเหรอ..ห้อง F"

เขานึกคิดอยู่ครู่หนึ่งหนึ่ง

"อยู่คนละฟากเลย"

"ฉันอยู่ห้อง E"

มือหนึ่งยื่นให้อีกคนหวังให้จับมือทักทายกัน ..ถึงควรจะทำตั้งแต่ก่อนหน้าก็ตาม แต่เขาเพิ่งนึกออกนี่แหละ- ไม่ได้คุยกับใครนานนี่

"ได้..."

"ไว้จะไปสะกิด"

เขายกนิ้วโป้งชูให้ที่จออีกครั้ง ..

พอเป็นเพื่อนร่วมรายการก็ไม่รู้จะคุยอะไรกันเลย ..อาจจะเพราะยังไม่มีโจทย์อะไรหรือเปล่า อืมมมหรือควรหาเรื่องคุยมากกว่านี้

"แล้วนายไม่ไลฟ์บ้างเหรอ .."

"รสนิยมดีนะ"

พูดจบก็ยกนิ้วโป้งขึ้นโชว์ให้กลางไลฟ์ ...แบบนี้โอเคหรือเปล่า เราทรีตคน ๆ เดียวเกินไปไหมนะ .. อืมม งั้นรอบหน้าค่อยถามคนอื่นแล้วกัน

"ไม่เด็กน้อยเลย"

"เอาจริง ๆ ฉันก็แค่ 17 พวกนั้นก็ฟัง"

แต่ถามว่าอินกับการร้องไหมก็ไม่ ..เขาไม่ใช่ประเภทที่ยืนท่ไหนสักที่ กางแขนแล้วร้อง my hxart wxll go on หรือจะนั่งพรมแล้วร้อง a whole nxw world

โดฮุนพยักหน้าหงก ๆ เป็นคำตอบ

"ฉันไปเรียนแบบไว ๆ"

"ตอนกินข้าวก็รีบกินรีบไปเดินเล่น"

แต่ถ้าหาดี ๆ ก็น่าจะเจออยู่แหละ- แหละมั้ง ...มั้งนะ

"เอ่อ...ฉันอยู่ที่ห้องตลอด ถ้าอยากจะเจอ"

...ปกติคนเขาหาเรื่องคุยกับแบบนี้หรือเปล่านะ แล้วเราพูดได้กลางไลฟ์เลยไหม ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่ไม่พูดอะไรออกมากจนเกินไป ..จะได้ไม่โดนลงโทษ

เขาเลื่อนสายตามองอ่านเมนต์เรื่อย ๆ จนเจอคนคุ้นตา ..

"ชานยอล ..อือจำได้"

"สักครู่นะ"

โดฮุนเอื้อมมือมาจับโทรศัพท์ก่อนจะเอาเข้าไปใกล้กดต๊อกแต๊กที่หน้าจอนั้นสักแปปหนึ่งแล้วจึงวางลงที่เดิม

"ฉันฟอลนายแล้ว"

"ทุกคน ...นี่เพื่อนฉัน เอ่อ ..อย่าลืมโหวตให้เขานะ"

ก็เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร นี่อีกคนนับว่าเป็นเพื่อนหรือยัง หรือเราอาจจะเป็นคนแปลกหน้า หรืออาจจะเป็นเพื่อน(รวมรายการ)

"โอ้ นี่เธอก็ดูเหรอ"

เขาตาลุกวาวกลางไลฟ์ ตื่นเต้น ..ก็รู้ว่ามันดังนั่นแหละ แต่ดีใจจังเลย ..

"เพลงนั้นฉันก็ชอบ ..เอาจริงก็ชอบทุกอัน"

"แล้วเธอชอบอะไรอีกไหม"

กลายเป็นว่าศิลปินถามแฟนคลับเสียงั้น ..อยากรู้ว่าคนที่หลงเข้ามาดูเขาจะมีไทป์คล้ายกันหรือเปล่านะ?

"ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง"

แม้ในใจของเขานั้นจะดีใจจนแทบอยากจะเอาไปอวดผู้เป็นแม่ ...แฟนคลับตัวเป็น ๆ !! แต่เขาก็ไม่อยากเปิดหน้าหรือเปิดตัวจริงกับใครในตอนนี้

"ยินดีที่ได้รู้จักฮายุน .."

"เอ่อ ...นายพักอยู่ห้องไหน"

โดฮุนพยายามหาเรื่องคุย ...พยายามท่องไว้ เป็นมิตร เป็นมิตร ..ทำได้หรือเปล่านะ