ย...อย่ามาทำรู้ดีนะ ! ฉันไม่ได้เป็นหนี้สักหน่อย ! นายเป็นหนี้เองก็บอกมาเถอะ !

โธ่โถ ฉันทำงานตลอดเวลานั่นแหละ เพื่อแผนที่สมบัติแล้วก็หนีคนอย่างนายไงเล่า ฮึฮึ

โอ๊ะโอ๋ ฉันมาช้าไปหรือเปล่าเนี่ย

ไง ไง ! เป็นอะไรไปน่ะ !

อ้ะ--ไม่ได้เป็นอะไร ! ช่วงนี้บากี้เดลิเวอร์รี่เหง๊าเหงา ฉันแค่จะมาหาเพื่อนคุยน่า จอมพลจังก็ดูเข้าข่ายอยู่นะ

ฮึฮึ เอาซี่ มาหลอกฉัน

ไหนเล่าขนม

//เขาก้าวเท้าเดินวน สายตาไล่มองดูการกระทำของอีกฝ่ายเรื่อย ๆ แผนที่หน้าตาประหลาดกว่าที่เคยเห็น บางเส้นทางก็ระบุวิธีการเดินทางยังไม่ได้

คิ้วขมวดเล็กน้อยกอปรกับเอียงลำคอ ก่อนจะเบนสายตากลับไปมองคนตรงหน้าอีกครั้ง/

แน่ใจนะว่านี่แผนที่ ไม่ใช่แค่ขีดมั่วๆ เหรอไง ฉันไม่ได้โง่โดนเด็กหลอกนะเฟ้ย

(ตกใจหมดไอ้บ้านี่..)

ไม่มีเฟร้ย เห็นตูเป็นอะไรฟระ นายต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายให้น่ะ!

อะไรแบบนั้นควรได้แผนที่สมบัติสักอันซี่ ถ้ามีแค่ขนมกะโหลกกะลาก็น่าเบื่อจะตาย ไม่หวือหวาสุดๆ

เสียชาติเกิดที่เป็นทหารด้วยน้าถ้าไม่สนุกน่ะ

"...อย่าพูดคำนั้นออกมานะ ! เขาเรียกว่าเงินหมุนเวียนในธุรกิจต่างหาก ! ระบบทุนนิยมน่ะเข้าใจไหม? แต่ถ้ามีนายมาเข้าพวกด้วยก็ไม่มีปัญหาใช่ไหมล่ะ ไปคุยกับครอคโคไดล์ให้เลิกกดขี่ฉันเร็ว ฉันอยากหลุดพ้นสักที!"

อะ—ว๊ากกก ! นี่นายเป็นตัวอะไรฟระ หยุดเลยนะ !

//บากี้โคลงศีรษะ เดาะลิ้นแสดงอาการไม่พอใจ

ไม่ใช่ว่าจะถูกตะล่อมล่อให้ไปเข้าคุกเหรอ/

อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยพ่อหนุ่ม ถ้านายอยากได้ส่วนแบ่งก็ต้องทำงานนะ

(หนอย ดูออกหรอกเหรอ..)

"โธ่เอ้ย ไอ้ฉันก็พูดไปงั้นแหละน่า อยู่ๆ ฉันจะไปชวนนายทำเรื่องไม่ดีได้ยังไง"

"ที่สำคัญ ถึงจะเป็นโจรสลัดแต่ฉันก็ไม่ได้ค้ายานะ!"

ฮึฮึ

เอ้า ไหนลองดูซี่ ฉันรอดูนะ

//เห็นแบบนั้นจึงรีบถอยห่างจากอีกฝ่าย ข้อมือแยกส่วนขยับมาเท้าเอว/

นี่จะบอกว่านายเก่งนักเก่งหนาจนหิ้วฉันเข้าตะรางได้ง่าย ๆ เลยเรอะ ถ้าไม่อยากทำงานก็ไปหาสมบัติมาให้ฉันเถอะ

“จะ ใจเย็น ๆ ซี่ อย่างน้อยก็ช่วยลดเสียงลงหน่อยเถอะ !”

เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาอีกครั้ง จริงอยู่ที่อีกฝ่ายไม่ได้เป็นทหารเรือแล้ว แต่ความจริงที่ว่าเขาอาจถูกบดขยี้เมื่อไรก็ได้ก็ยังไม่หายไป

“ฉันหมายถึง — นายจะได้ไม่เดินเตร็ดเตร่แบบเหงา ๆ ไง ! ฉันไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะ !”