bir de bazı geceler deprem oluyor hissiyle birden uyanıyorum; nasıl bir etki bıraktıysa öncekiler. o olmasa iyi olurdu.

gerçi bizim bireysel hayatlarımız normal olsa bile ülke gündemi rahat bırakmıyor sağolsun.

akademisyenlere eğitimci sıfatı/sorumluluğu yüklenmeli mi yoksa yalnızca araştırmacı mı olmalılar sorusu ise tartışılması elzem bir konu. bununla ilgili geçen yıl bir kongrede güzel bir analiz yapılmıştı, kaydı alınmış olsaydı da paylaşabilseydim keşke.

berabere bitti diyebiliriz. en azından birer gol atıldı, 0-0 da bitebilirdi. buna da şükür.

önümüzdeki maçlarda taraftarımızın karşısına daha hazırlıklı olarak çıkacağız.

bu insanlar yalnızca akademisyen değiller bu arada, farkları da oydu zaten. özellikte lisanstan sonra belirgin bir şekilde gözlemledim bunu: akademisyen ve eğitimci olan kişi sayısı oldukça az. akademisyenlik yordamını anlayınca yapılabilir ama eğitimci olmak için öyle doğmuş olmak gerekiyor sanki.

ve bunun sonu yok. “tamam bitti, mükemmel oldu” demek neredeyse (?) hiçbir konuda mümkün değil tabii ama bunun farkındalığına erişebilmek zihnimde farklı bir kilidi açtı. pratiğe yansıması ise o kadar da belirgin değil, asıl önemli olan da o değil zaten benim için.