Ayrıca belirtmem gerekir ki, bu tezin ilk eskizleri Prof. Dr. Emine Yavaşgel ve Prof. Dr. Ateş Uslu’dan aldığım derslerde şekillendi. İyi ki böyle güzel karşılaşmalar ve güzel insanlar var; dünya, onların varlığıyla daha anlamlı... 🍀

Ps: Bluesky'da galiba flood kaldırılmış/özelleştirilmiş.

istediğim yerde, istediğim tezi, istediğim şehirde, istediğim üniversitede yazdım ve doktora mülakatında gözüme kestirdiğim hocayla tez sürecini tamamladım. Bu, benim için tarifsiz bir mutluluk. +

benim daha yeni “doktor” unvanını alıyor olmam buruk bir sevinç veriyor.
Çünkü bunca zamanı araştırma yapmaktan çok, sürecin “normal” olduğuna insanları ikna etmekle geçirdim. Yine de bugün “geç de olsa vardım” diyebiliyorum; +

Doktora eğitimim için tek başına yaşamak, tek başına gezmek ya da yalnızca tek başına bir kahve içmek hâlâ kolay anlaşılabilen şeyler değil. Ama aile evladına sahip çıkıp inandığında, gerçekten dünya rengârenk bir hâl alıyor. Elbette yaşıtlarım profesör unvanını alırken, +

30’lu yaşlarıma dek neredeyse bütün duygularımı, hatta dürtülerimi bile askıya almak zorunda kaldım; yalnızca güven tesis edebilmek için. Çünkü Meryem Ana olmasanız bile, onların zihnindeki kadın algısı kolay kolay değişmiyordu. Bugün geldiğim noktaya, işte bu uzun sürecin ardından ulaştım. +

gazetelerden öğrenmiş annemin desteğini arkamda buldum.
Yıllarca memlekette kadın için üniversite okumak, eline iş almak düşünülemez bir şeydi. Biraz başını kaldırıp kendinden emin görünmek bile çoğu erkeğin zihninde “yollu” ya da “hoppa” olmakla eş tutuluyordu. +

İlkokuldan sonra örgün eğitimime devam edemememin ardından yaklaşık yirmi yıl boyunca dantel örüp koca bekleyen kadınların hayatına tanıklık ettim; bu kaderi doğrudan deneyimledim. Ancak bir noktada “bu yol benim yolum değil” diyerek, okumayı takvim yapraklarından ve eve giren günlük gazetelerden +

Değişim, kendiliğinden gelen bir durum değil; sürekli çaba, direnç ve kararlılıkla mümkün. Konu dönüp dolanıp yine praksisin dönüştürücü kuvvetine geliyor. :)

Ps. 5 yıl önceki halimle şimdiki halim arasındaki uçuruma ben bile bakamıyorum. 15 yıl önceki halim ise tam bir muamma. .D

Ancak Bloch sadece eleştiren değil, geleceği hayal aden bir filozof aynı zamanda.
Üniversitenin çürümesini tespit etmek, Bloch için onun ölümünü ilan etmek değil; yeniden diriltilecek bir yer olarak tasarlanması gerektiğini de ima ediyor. Zira ütopya, yıkıntıların içinde bile umut tohumları arar.

kokan bir bürokratik endüstriye dönüşme riskiyle karşı karşıya. Bu durum, akademiyi bir düşünce mekanı değil, düşüncenin dizginlendiği bir yer haline getiriyor. Aslında Bloch’un sözleri sadece sembolik değil, neredeyse kehanetsel bir ton da taşıyor.+

Bugün birçok akademik kurum, entelektüel cesaret yerine itaat, kamusal sorumluluk yerine performans ve puan odaklılık, etik düşünce yerine kariyerizme teslim olmuş durumda. Özellikle neoliberal düzenin yükseköğretimi bir pazar olarak yeniden şekillendirmesiyle birlikte, üniversiteler “yolsuzluk” +

Neyden bahsettiğimi söylememişim; uğruna çok şeyden feragat ettiğim kendi başına bir karakter olan biricik tezimden bahsediyorum.🙃

Ve
Hafif esintili sakin yaz geceleri 🎶📝☕️
open.spotify.com/track/0ylN9X...

Bu arada ıslak saman kokusu çok güzel. Genel bilgi. 🙃