Tak więc nawet na specjalistycznych wydarzeniach narracja o ASD jest często zdominowana „problemami” otoczenia z tymi pacjentami. Bardzo dużo musiałoby się zmienić, żebyśmy mogli zacząć mówić o problemach osób z ASD ze światem i jak zrobić, żeby nie byli pacjentami.

W momencie wysunięcia podejrzenia diagnozy, pogłębiania wywiadu pacjenci (wszyscy) przechodzą przez różne etapy odnoszenia się do wniosków badającego. A później diagnosta widzi „regres” pacjenta - bo kończy się udawanie. Ale inaczej nie można tym ludziom pomóc, bo nie wiadomo w czym.

Praca z osobami w sp. autyzmu jest często trudna do przyjęcia przez specjalistów. Do czasu otrzymania diagnozy wiele osób skutecznie i nie zawsze świadomie ukrywa swoje największe wyzwania przed lekarzem czy psychologiem. Maskowanie jest u nich pokłosiem „twardej socjalizacji” i odbywa się w tle.

Próbowałaś CBT-I?

Artyści Huntera zawsze byli wrażliwi na otaczający ich świat. Wiele razy angażowali się w lokalne akcje charytatywne. Milo było mieć takich sąsiadów.

17:00 to dla większości górny limit pory wzięcia formy 4h. 😉
Polecam też psychoedukację z książką i melatoninę przed snem 🛌

Za późno brane tak miewają ;)

Wystarczy żeby lampy miały dostatecznie wysoką moc i żeby nie być od nich twarzą za daleko (do 0,5m) na pojedynczą lampę. W jednej z klinik psychiatrii jest ciąg lamp na ścianie i poranne naświetlanie przy odprawie jesienią i zimą.😅

Co robiłaś na kole podbiegunowym?

❗️Nie jest to jednak uniwersalna forma terapii dla wszystkich osób. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z depresją sezonową w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, ponieważ długie sesje fototerapii wywołują u tych osób epizody manii i hipomanii.

🛌 Późne naświetlania zaburzają sen.