ขำที่สถานการณ์มันเหมือนกันตรงที่กุไม่ได้บอกใครว่าเรื่องมันเกิดจากอะไร และยังคุย เปนมิตร เฮฮากะคนอื่นปกติ ในช่วงเวลานึงของชีวิตจะเกทว่าบางคน กันออกไปจากความสุ่มเสี่ยงต่อการมาสร้างความประสาทเสียให้กุต่อเนื่องน่าจะดีสุด และมันไม่เคยรู้ตัวเองเลยตอนเคยเล่าว่าเพื่อนบางคนชอบบล้อคไลน์มัน กุเข้าใจละ

แล้วยิ่งอินมากเปนพิเศษเพราะมันเกิดกับคนที่ทำงานแถมอยู่หอเดียวกันอีก แบนชีอยู่เกาะเดียวกันช่วงสงครามจะไปไหนก็ไม่ได้ กุไม่ได้คิดว่าเปนสงครามประสาทเพราะไม่ซื้อการโกสต์โดยไม่คุย แต่กุพูดแล้วเจอข้อความพยายามแกสไลท์เปนตับโดยที่กุรู้ตัวว่าต่อให้กุเถียงก็ไม่เข้าหูมัน ก็ได้แต่คิดว่า มึงเป็นใครในชีวิตกุที่กุจะต้องมาเสียเวลาทะเลาะกับมึง เกทคำว่า yapping มาก ณ จุดนี้