Toplumsal dalganın kabardığı anda örgütsel ve ideolojik olarak harekete geçmeye hazır olmak totaliter rejimlerde siyaset yapan muhalifler için en önemli görev.

Geleneksel olarak kapitalizm karşıtlığına kendini fikslemiş sosyalist siyaset için ise bu zor denklemde yeni bir diskur üretmek ve kaçınılmaz cepheleşmede “3. yolcu” falan gibi gerçek dışı yollara sapmadan ana akım siyaset içinde gerçek bir aktör olarak kalabilmek çok önemli.

Türkiye bir kez daha zor bir denklemin içine düştü. Bu denklemi uluslararası yansımaları üzerinden uçlaştırıp, halk kesinlerinin eğilimlerini belirlemeye ön ayak olmak büyük ustalık isteyen ama kaçınılmaz bir görev. Bu işin ilk elden sorumlusu elbette CHP’dir.

Karşılığında NATO’nun en büyük 2. ordusunun AB savunma sistemine eklemlenecek olması bugün özelinde AB’nin reddedemeyeceği kadar iyi bir teklif. Diğer yandan ABD-Çin cephesiyle %100 ideolojik uyumluluk gösteren Erdoğan siyaseti buradan önemli destek görecektir.

AB büyük bir güvenlik paranoyası içine düşmüşken, Türkiye için AB tam üyeliği hiç bu kadar yakın olmamıştı. Muhalefetin derhal ve çok güçlü şekilde sarılıp, uluslararası destek bulması gereken tek çıkar yol Türkiye’nin AB cephesinden yana tavır koymasında.

Bu ekonomik açmazdan çıkışlarının bileti ise ABD içindeki Trump muhalefeti olacaktır. Türkiye’nin kaderinde, ortaya çıkan bu 2 cepheden hangisinin kazanacağı belirleyici olacaktır. Erdoğan sonrası senaryoların en umut vadedeni, Türkiye’nin çok kısa bir sürede AB’ye tam üyeliği ihtimalidir.

Bu yeni cephe “bildiğimiz” liberal değerlere sahip çıkmak için direnişin merkezi haline gelecektir. Orta vadede insanlığın önündeki tek çıkar yol bu ittifakın liberal kapitalist değerleri yaşatabilmesinde. Fakat ekonomik olarak ABD & Çin fikri ittifakı karşısında çaresizler.

Bu denkleme Rusya’ya da eklenebilir. Dibine kadar totaliterleşme diyebileceğimiz bu eğilim derhal karşıtını da üretmiş durumda. Karşı cephe şimdilik AB & Kanada gibi gözüküyor. Buraya G.Amerika’dan eklemlenecekler de olacaktır.