وقتی روزای کاری در لبه خودکشی هستی و روزای تعطیل در حوالی خوشحالی؛ یعنی کارت نامناسبه، خیلی شدید.
لیکن چه چاره با بخت گمراه؟

‏زیر خاک پُر از آدماییه ک منتظرِ موقعیتِ مناسب بودن

من رو به اتمامم تو چی؟

ااعصابم گنجایش مصائب کاریم رو نداره.

۱۸ تیر،
روز لشکرکشی برای دزدیدن یک ریش‌تراش‌.

بنظرم برای آدمی که هر روز لبه پرتگاهه و میلیمتری داره بهش نزدیک میشه، سقوط نجاته.

ساعت ۶عصر از سرکار برنگشتی خونه، ساعت ۱۱ شب دوباره بری سرکار که عاشقی یادت بره. تازه این ۵ ساعت فاصله وسطشم مشغول بهم زدن بودم :)

نــــــــــــه

گفت برای موفقیت تو هر چیزی لازم نیست کارت رو کامل انجام بدی.
فقط لازمه جوری انجامش بدی که احمق‌ها تحت تاثیر قرار بگیرن.
اول خیلی تحت تاثیر حرفش قرار گرفتم.
بعد حالم بد شد یهو.

ساعت ۸ صبح روز تعطیل در جواب "عزیزم صبحانه آماده است :*" فقط میشه گفت "مرض داری؟!" و دوباره خوابید.
متاسفانه مدرسان رمانتیک‌بازی این نکات ریز رو آموزش نمیدن و موجب سستی بنیان خانواده میشن.

سه نفر بودن که چند ماه پیش اتفاقی گیر اینا افتادن، چند روز پیش پیام فرستادن که نذارید ما رو بکشن، دیشب زنگ زدن به مادراشون که ما هنوز زنده‌ایم.
چندساعت پیش اعدام شدن، دفن شدن، الان زیر خاکن و حتی عکس مزارشونم دیدیم.
زندگی اینجا همینقدر رو هواست، به فرزندان خود پرواز بیاموزید.

از دور به نظر میاد دلیل مشق ننوشتنم جراحیمه و موجهه، در حالیکه از نزدیک موجه نیست. استاده هم دور و نزدیک و موجه و غیرموجه سرش نمیشه، فِقَط حذف و ممانعت از ادامه تحصیل

اینجا حس و حال خوبی داره، فقط آیکونش از شدت مبتدی بودن شوخی به نظر میاد که ایشالا مسئولین رسیدگی کنن یا بگن واقعا شوخیه که ما هم بخندیم.

همه همه چیو میدونن لازم نیست چیزیو واسه کسی توضیح بدی