" เอ๋ หรือว่าเงินที่คุณมีมันไม่มากพอที่จะซื้อคนแบบเราได้หรือเปล่านะ "

" กวนประสาท "

" งั้นก็เลิกยุ่งกับเราสิคะ จะพยายามเข้าหาเราให้มันได้อะไรขึ้นมา "

" ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอจะเก่งแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่ "

" คุณทายไว้ว่าเราจะเก่งจนถึงตอนไหนล่ะคะ"

" จนกว่าเธอจะเป็นของฉัน "

สเตจดอร์ 9 - จบเถอะ พร้อมรูปเดวิดระยะประชิด

ตลอดระยะเวลาที่ใช้ชีวิตแต่งงานกับเขา อซิราไม่เคยได้พบเจอกับสิ่งที่เรียกว่าความสุขเลย ในทุก ๆ คืนเธอมักตื่นมากลางดึกเพราะฝันร้าย ฝันเห็นเหตุการณ์ในวันที่ทั้งสองคนเลิกรากัน เสียงของคนที่พยายามจะยื้อและคำพูดด่าทอในอดีตยังคงหวนคืนกลับมาในฝัน บทสนทนาในวันนี้ก้องดังอยู่ในหัวแทบทุกค่ำคืน คอยย้ำเตือนว่าเธอเคยมีรักที่หอมหวานมากเพียงใดและยังคงคอยตอกย้ำว่าเธอจะไม่สามารถลืมคนในใจไปได้เลย

กาลเวลาผ่านมากกว่า 10 เดือน ที่เธอออกจากชีวิตหล่อนมาแต่งงานกับคนที่ครอบครัวเลือกเอาไว้ให้ ผู้ชายคนนั้นมีเงินทองมากมายจนสามารถเลี้ยงเธอได้ตลอดชีวิต แต่เขาไม่ใช่คนดีมากนัก เขาเป็นคนติดการพนัน ติดสุราและยังมีข่าวลือว่าคบชู้อยู่เสมอ ทิ้งอซิราอยู่ที่บ้านตามลำพังเหมือนเป็นของตกแต่งประดับไว้ข้างกาย ไม่ได้มีค่าอะไรไปมากกว่านั้น

'จะมีใครรักเธอได้เท่าพี่อีกหรอ'

'แน่ใจนะว่าที่เลือกแบบนี้ไม่ใช่เพราะว่าอยากเอาชนะ'

'เธอจะไม่มีทางมีความสุขกับทางเลือกของเธอหรอก จำคำพี่เอาไว้เลย'

หญิงสาวกำมือตัวเองแน่น เธอทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ดวงตาทั้งสองแดงก่ำด้วยความโกรธและเศร้าโศกเสียใจในเวลาเดียวกัน

คนอายุมากกว่าใช้หลังมือเช็ดเลือดบริเวณมุมปาก สีโลหิตซึ
มออกมาจากปากแผลเป็นสีเดียวกันกับลิปสติกของเธอ

'อย่าพูดถึงคู่หมั้นของเราแบบนั้น'

'ก็เอาเถอะ เธอจะทนอยู่กับมันได้นานแค่ไหนกันเชียว'

อซิรามองอีกคนด้วยแววตาที่ไม่หลงเหลือความรักใด ๆ อยู่เลย อซิราเลือกที่จะหันกลับแล้วทิ้งคำสบประมาทไว้ด้นหลัง ก้าวเดินต่อไปแม้ว่าจะมีคำพูดด่าทอไล่ตามหลังมาก็ตาม

อซิรากัดฟันอดทนต่อคำพูดของอดีตแฟนสาว พยายามที่จะไม่โต้ตอบออกไป

'เอาสิ เธอจะไปจูบไอ้แก่เสเพลก็ตามใจเถอะ พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้คนแบบนั้นจะเติมเต็มเธอได้เหมือนที่พี่ทำหรือเปล่า'

เพี๊ยะ !

ฝ่ามือสีขาวกระทบลงบนแก้ม ใบหน้าปรากฎขึ้นเป็นรอยแดงจาง

'แม่ง ตอนเธอโมโหมันสวยขนาดนี้ได้ไงนะ'

เจ้าของใบหน้าโกรธเกรี้ยวหันกลับมาโต้ตอบด้วยความโมโห

'คืนนั้นเราแค่เมา เราทำไปโดยที่ไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำ'

'เธอพูดถึงคืนไหน เธอเมาทุกครั้งที่เราจูบกันหรือยังไง'

สาวผมสีขาวสว่างดึงมือตัวเองกลับ กำลังจะหันหลังให้กับคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นคนที่เธอรักสุดหัวใจ

'เธอคิดจริง ๆ หรอว่าเธอไม่ได้ชอบผู้หญิง เธอคิดว่าเธอเป็นเหมือนนางเอกในนิทานที่ชอบอ่านตั้งแต่เด็กหรอ'

อซิราพยายามไม่ฟังคำพูดที่ดังมาจากด้านหลังของเธอ

'เธอคิดว่าที่เธอจูบกับพี่เป็นแค่การหลงผิดชั่วครู่งั้นหรอ?'

'แค่เธอบอกว่าเธอยังรักพี่ บอกพี่มาแค่นั้น ได้ไหมคะคนดี'

สองมือเรียวกุมมืออซิราไว้แน่ไม่ยอมปล่อย

'อะไรกัน เราไม่เคยรักพี่เลย เราไม่ได้ชอบเพศเดียวกันสักหน่อย'

อซิราบอกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบไร้เยื่อไยต่อกัน คำตอบนั่นทำเอาอีกคนมีสีหน้าซีดเซียว

'เราจะแต่งกับเขา'

'ทูนหัว ไม่แต่งกับเขาได้ไหมคะ'

ดูเหมือนอซิราจะไม่ฟังกันแล้ว หญิงสาวผมสีแดงสดพยายามพูดขอร้องอีกฝ่ายไม่ให้จากกันไปไหน

'เธอรักพี่ใช่ไหมคะ พี่เลี้ยงเธอได้ทั้งชีวิตเลยนะคะ ไม่เห็นต้องแต่งกับเขาเลย เธออยู่กับพี่เถอะนะคะ'

สายตาที่เคยมองกันด้วยความรักเหมือนดั่งโลกทั้งใบ ตอนนี้เหลือเพียงความเวทนาในตัวอีกคน