(เย้ยยยยย นุเขินนะ!!!😭😭)

" ไม่อยากให้ต้องทำเป็นเข้มแข็งตลอดเวลาสักหน่อย "

" ถ้ามันเจ็บก็แค่อย่าปิดบังมัน "

เธอไม่ได้เรียกร้องคำสารภาพไม่ต้องการคำอธิบายแค่ขอให้เขายืนอยู่ในโลกที่สามารถเจ็บได้โดยไม่ต้องกลัวว่าใครจะทิ้ง

เธอจะเป็นร่มที่ไม่ถามว่าทำไมถึงเปียกเป็นอ้อมแขนที่ไม่ตั้งคำถามว่าร้องไห้เพราะอะไร

" ฉันอยู่ตรงนี้นะ คิโยฮารุ… "
" ไม่ใช่แค่ในวันที่นายยิ้ม แต่ในวันที่นายเงียบไปด้วย "

" ไม่เชื่อหรอก "

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาหนักแน่นขึ้นเล็กน้อยก่อนจะรู้ตัวเธอก็เผลอกำมือของตนเองเอาไว้แน่นกว่าที่เคย

" ก็เคยบอกแล้วนี่นาว่านายก็เป็นแค่ก้อนหิน "

" ไม่จำเป็นจะต้องแบกรับอะไรขนาดนั้นสักหน่อย "

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้งในดวงนั้นเต็มไปด้วยบางสิ่งที่ยากจะเอื้อนเอ่ยบางสิ่งที่สั่นสะท้านอยู่ลึกข้างใน