(สนุกและก็อิ่มใจกับความน่ารักจริงๆค่ะ🥰🤲🍀🤍)

“ถ้าอย่างงั้นช่วยรออีกหน่อยก็แล้วกัน“

มองชิ้นที่ติดปลายไม้ในมือที่เคยผ่านความร้อนมาครู่เดียว ก่อนจะเอาไปอังเหนือกองไฟอีกรอบ

ท่ามกลางความเงียบชั่วขณะที่เพ่งสมาธิไปที่การย่างขนม หลังหมุนไปมาได้สักพักเธอจึงยื่นมันขึ้นมาดูใกล้ๆในระดับสายตา ขนมตรงหน้าเปลี่ยนกลายเป็นสีคาราเมลทั้งชิ้น มีส่วนที่เกรียมเป็นจุดสีน้ำตาลเข้มประปราย

ก็ดูไม่เลวนี่?

จากนั้นจึงดึงออกจากไม้มาจ่อที่ปากอีกคนเสร็จสรรพ

(😂ไหนๆก็มาแล้ว กลับมาโหวตประธานกันสักหน่อยกัน)

“มาจากพวกนี้รึเปล่า?“

ก่อนจะตวัดไม้ในมือบนพื้น เกิดเป็นรอยที่ลากผ่านฝุ่นละอองที่ประกอบกันเป็นตัวอักษรที่เฉียบคมหนักแน่นสองตัว

安里

เป็นชื่อเดียวกันกับชื่อสถานีและที่คนมักจะใช้กันทั่วไป

เธอพอจะอนุมานได้ว่าที่คนตรงหน้าพยายามทำอยู่น่าจะเป็นรูปอะไร ทว่าก็อดหยอกไม่ได้ตามประสา

“ไว้ฉันค่อยมาทายใหม่หลังฝึกอีกทีแล้วกันนะ“

หลังจากนั้นจึงปล่อยให้อีกคนได้ลองพยายามต่อไปขณะที่เธอเองก็กำลังทดลองอะไรในมืออยู่เช่นกัน

หันมาอีกทีก็พบกับคนที่กำลังก้มหน้ามองไฟในมือที่ดับไปแล้ว

“นี่ รุ่นพี่”

เห็นเป็นจังหวะ เธอจึงทักให้หันมามองทางฝั่งนี้บ้าง

“อาซาโตะ…“

(ยินดีต้อนรับกลับมูค่า🤣)

เพราะไม่ชอบหวานครั้งสุดท้ายที่ย่างเจ้านี่เธอเลยลองทำให้เกรียมหน่อย จำได้ว่ามีคนแย่งชิมแล้ววิจารณ์ประมาณว่า

‘อีกนิดก็กลายเป็นก้อนถ่านแล้วนา—’

วันนั้นเธอไม่ได้ย่างมาร์ชเมลโล่ต่อแต่หันไปย่างของคาวแทน

…มาวันนี้มีคนอาสาเป็นหนูลองยาซะเอง ทำให้นึกถึงเรื่องคราวนั้นขึ้นมาได้

“เอาสิ”

เธอยิ้มตอบคำจนตาปิด

ไม่มีเหตุผลต้องปฎิเสธนี่

“อยากกินแบบไหนดีล่ะ?”

พูดพลางแกว่งปลายไม้ในมือเล็กน้อย

ก่อนที่ตรงหน้าเธอจะปรากฎสี่เหลี่ยมทรงอื่นทยอยตามมา

แม้ไม่อาจเรียกได้ว่ายิ้มแย้ม แต่สีหน้าที่กระทบแสงจากปลายไม้เล็กๆที่ขยับเปลี่ยนมุมไปเรื่อยๆก็อาจนับได้ว่าไม่เลวนัก

เธอมองตามก่อนจะหลุดขำออกมาคำหนึ่ง ดูเป็นสัญญาณที่สื่อไปในทางที่ดี

สำหรับเธอตะกอนที่บรรยายไม่ถูกส่วนนึงคล้ายจะสลายหายไปพร้อมกันกับประกายไฟรูปวงกลมในอากาศ

“หืม น่าประทับใจดีนี่ งั้นมาลองอย่างอื่นกันดูหน่อยมั้ยล่ะ?“

อันในมือมอดดับไปเธอจึงจุดอันที่สองก่อนจะตวัดมันเป็นรูปเหลี่ยมข้าวหลามตัดอันหนึ่ง

ตอนแรกอาจจะดูบิดเบี้ยวบ้างก่อนมันจะค่อยๆเข้าที่เข้าทางขึ้นทุกครั้งที่เธอตวัด

+