(ขอบคุณนะคะโทโมเอะจังเลิฟๆ เพ้ทๆ😭🥺🫳🫳🫳)

(แงงพี่สาวน่ารักที่สุดด 🥺🥺😭😭🫳🫳🤏🤏/กระโดดเกาะ)

(ขอบคุณฮะคุณเจ้าชายนิทรา /เพ้ทๆกลับ 🫳🫳🫳🫳 🥺😂)

* ย้ำเตือน *
: : วันที่ 14 - 18 จะเป็นการเตรียมงานชมรมเพียงอย่างเดียว หากจะเริ่มลงโปรโมทชมรมจะสามารถลงได้ตั้งแต่วันที่ 21 เป็นต้นไป
: : ตัวละครใดที่ยังไม่ได้ลงทะเบียนชมรมจะต้องลงภายในวันที่ 25 เมษายน
: : ตามสตอรี่นักเรียนชั้นปีที่ 1 จะยังไม่สังกัดชมรมใด โดยจะเพิ่งมาสมัครเข้าชมรมในช่วงการโปรโมท (แต่หากอยากช่วยหลังบ้านในฐานะผปค.ยังสามารถทำได้)

"เอ๋? มาตอนไหนงั้นเหรอครับ ก็ตั้งแต่แรกเริ่มเลยล่ะ" ยิ้มซื่อๆให้อีกรอบ

"แต่ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ผมไม่บอกใครแน่นอน...แล้วก็จะแกล้งทำเป็นลืมๆไปด้วยครับ"

"โอ๊ะ คุณทำน้ำตกไว้น่ะครับ" เขาหยิบกระป๋องน้ำขึ้นมาก่อนจะเดินไปหาเธอแล้วยื่นให้

"คุณเนี่ยก็ดูเป็นคนดีเหมือนกันนะครับ" (????)

"แต่ให้ผมเล่าเรื่องผีที่เคยเจอมาให้เด็กอนุบาลฟัง ก็แอบแปลกๆอยู่นะ"

พูดจบ เขาก็หรี่ตามองอีกฝ่ายเล็กน้อย เหมือนจะลองจับพิรุธ

"พูดแบบนี้ แสดงว่าคุณเองก็สนใจเรื่องผีลี้ลับเหมือนกันใช่ไหมละครับ? สนใจไปล่าท้าผีด้วยกันไหม?"

ทั้งคู่เดินเคียงกันไปใต้ร่ม ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย

เขากระแอมเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ริรุกะซังอยู่ชมรมอะไรเหรอครับ ปกติเห็นคุณกลับเร็วกว่านี้น่ะครับ"

พอพูดจบ เขาก็รู้ตัวว่าคำพูดมันฟังดูแปลกๆ ไปหน่อย
“อ๊ะ ไม่ใช่ว่าผมแอบเฝ้าดูหรืออะไรไม่ดีแบบนั้นนะครับ!” เขารีบโบกมือไปมา กลัวเธอจะเข้าใจผิด หน้าร้อนวาบด้วยความอาย

เซ็นทาโร่ตระหนักได้ถึงท่าทีอึกอักของอีกฝ่าย จึงรีบเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด

"เอ๊ะ! ขอโทษทีนะครับ ผมทำให้ไดชิซังรู้สึกไม่สบายใจสินะ ลืมตัวไปนิดน่ะครับ"

"ถ้าจะถ่ายคนเดียว ผมก็ยินดีช่วยนะครับ จะได้มีไว้ส่งให้น้องสาวดูด้วยไง"

"ไดชิคุง ดูจะชอบจริงๆสินะครับ คุณพูดได้น่าสนใจมากเลย ไว้เสร็จจากตรงนี้เราไปดูวาฬกันเถอะครับ"

“วาฬเหรอครับ น่าสนใจดีนะ จริง ๆ แล้วมันเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมใช่ไหมครับ? ผมว่ามันน่าทึ่งดีนะที่สัตว์แบบนั้นกลับใช้ชีวิตอยู่ใต้ทะเล”

“ว่าแต่…ทำไมถึงชอบวาฬเหรอครับ?”

พวกเขาเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าโซนจัดแสดงแมงกะพรุน

"ถึงแล้วครับ สวยสุดยอดไปเลยเนาะ ไดชิซังถ้าไม่รังเกียจมาถ่ายรูปด้วยกันหน่อยไหมครับ หรือถ้าไม่สะดวกให้ผมช่วยถ่ายรูปคุณไหมครับ?

วัยรุ่นเทสโก้ : ขอสารภาพตามตรงว่าสกิลการเล่นเกมส์ของผมน่ะห่วยมาก ติดลบเลยละ จะรบกวนคุณแพนด้าแดงไหมครับถ้าจะให้ช่วยสอนเล่นเกมส์น่ะครับ 👉👈 เกมเซนเตอร์ก็น่าสนใจนะ ปักหมุดไว้อีกสักที่แล้วกันครับ อ๋อแล้วก็ผมน่ะชอบไปเดินออกกำลังกายตอนเช้าครับ ผมตื่นประมาณตี5 เกือบทุกวันเลยละครับ คุณแพนด้าแดงสนใจพวกกีฬาหรือการออกกำลังกายไหมครับ?

วัยรุ่นเทสโก้ : เรื่องผีน่ะ ถ้าคุณแพนด้าแดงกลัวผมก็จะไม่ทำให้ลำบากใจนะ เอาเป็นว่าเรามาหาสิ่งที่ทำได้ด้วยกันทั้งสองฝ่ายดีกว่านะครับ ฮ่าๆ คุณแพนด้าแดงดูเป็นคนใจดีจังนะครับ

ปกติผมน่ะชอบอ่านมังงะ แล้วก็เดินหาร้านของกินในเมืองน่ะ บางครั้งก็ชอบไปนั่งเล่นแถวศาลเจ้านะครับ มันสงบดีน่ะ

(++)

วัยรุ่นเทสโก้ : ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณแพนด้าแดงนะครับ ที่คิดถึงบ้านน่ะ ไม่เป็นไรนะครับ ว่าแต่คุณโอเคใช่ไหมครับ ชอบเมืองนี้หรือเปล่ามีอะไรไม่สบายใจก็ปรึกษาผมได้นะ

ส่วนเรื่องสถานที่ไว้ผมจะทักไปหลังไมค์อีกทีนะครับ ผมเองก็อยากไปแฮปปี้คาปิบาร่าฟาร์มดูน่ะครับ ปักหมุดไว้ก่อนละกันนะครับ

(++)

“เอ๋ จริงเหรอ!?”
เซ็นทาโร่เบิกตากว้างทันทีที่ได้ยินคำว่า เมืองอูจิ

“ได้ยินมาว่ามัจฉะจากเมืองอูจิน่ะ ขึ้นชื่อมากเลยนี่นา… แหะๆ ผมน่ะไม่ค่อยรู้เรื่องชามากนักหรอกแต่ก็ชอบละนะ!”

“เธอย้ายมาจากที่นั่นเลยเหรอ?”แววตายังเต็มไปด้วยความสนใจ

“ที่บ้านเธอทำพวกชาท้องถิ่นที่ชงเองด้วยหรือเปล่า? แล้วเธอย้ายมาอยู่ที่นี่นานหรือยัง?”

เขารับแครอทมาก่อนจะยื่นให้เจ้ากระต่ายทั้งสองกิน
“เอ้า~ กินได้นะ ไม่ต้องแย่งกันล่ะ...”
อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นเจ้ากระต่ายกระโดดเข้ามากัดแครอทจากคนละด้านอย่างพร้อมเพรียง

“อ๊ะ! ขอโทษครับ! ผมลืมแนะนำตัวเลย...”
“อะมาจิ เซ็นทาโร่ ปี 1 ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เซมไป!”

เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย พร้อมความรู้สึกผิดเล็กๆในใจ

‘หวา…เผลอเสียมารยาทซะแล้ว’