"หุหุ สำหรับเลนัวร์ซังแล้ว ยายก็แนะนำสุดๆเลยล่ะจ้ะ โอ้! ดีเลยๆ ชาก็ต้องกินกับขนมอร่อยๆสิหนา"พยักหน้ารับช้าๆ รับกระติกกลับมาก่อนจะค่อยๆรินชาใส่แก้ว

"ยายน่ะน้า เห็นซากุระบานมาหลายสิบครั้งแล้ว แต่ทุกๆครั้งก็มีเรื่องแปลกใหม่ให้ได้พบได้เจออยู่เรื่อย ปีนี้ได้ชมซากุระกับหลานเลนัวร์ก็ดีเหมือนกันหนา"

"นี่จ้ะ ถือว่าแทนคำขอบคุณจากคนแก่นะลูกนะ ระวังร้อนนะ" เอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนจะค่อยๆยื่นถ้วยชาให้

"หุหุ เป็นเด็กหนุ่มที่สุขุมจริงๆเลยหนา.. การชมซากุระก็ต้องซึมซับบรรยากาศแบบนี้แหละ" หญิงชราเพียงยิ้มบางๆ ปล่อยให้สายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน มือเอื้อมไปรินชาใส่แก้วอีกใบ ก่อนจะใช้สองมือประคองเอาไว้

"ฤดูใบไม้ผลิเนี่ย เป็นสัญญาณของการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆนะ รู้จักคนใหม่ๆ เจอเพื่อนใหม่ๆ โอ้ นี่ก็ใกล้ช่วงเปิดเทอมแล้วสิเนี่ย ฮุฮุ จะได้เห็นเด็กๆใส่ชุดนักเรียนแล้วสิหนา หลานชายเองก็ด้วยใช่ไหม?"

"เชิญเลยจ้ะเชิญเลย ขอบใจมากๆเลยนะจ๊ะ" ยิ้มอย่างเป็นมิตรพร้อมกับรับกระติกน้ำมาวางไว้ก่อน เห็นสาวน้อยวิ่งมาทักทายแล้วก็หัวเราะใหญ่

"โอ้ อายูมิจังนี่เอง น่ารักจริงๆเลย คุณแม่อบรมมาอย่างดีเลยสิเนี่ย" เอ่ยก่อนจะเอื้อมมือลูบหัวเด็กสาวอย่างเอ็นดู

"มาดูซากุระกับคุณแม่ใช่ไหมจ๊ะ ไหนชี้ให้ยายดูหน่อยได้มั้ยว่าไปดูกับคุณแม่ตรงไหนมาแล้วบ้าง"

"อุฮุฮุ ขนาดเด็กๆก็ต้องใช้แรงเหมือนกันสิเนี่ย เก่งมากๆเลยจ้ะ ขอบใจมากๆนะลูก" ยิ้มให้เด็กสาวอย่างเอ็นดูก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปรับกระติก

"ถ้าไม่รีบไปไหน นั่งด้วยกันก่อนสิจ๊ะ ฤดูใบไม้ผลิรอบนี้ ซากุระผลิดอกงามเชียวล่ะ เหมาะกับสาวๆแรกรุ่นอย่างหนูเสียจริงเลยหนา" คุณยายหัวเราะเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเทชาใส่แก้วแล้วยื่นให้อีกฝ่าย

"นี่จ้ะ ถือเป็นรางวัลขอบคุณนะ ระวังร้อนนะจ๊ะ"

"อาระ ปากหวานจริงเชียว สมกับเป็นเสน่ห์ของโอคุมูระคุงจริงๆเลยหนา คงมีฤดูใบไม้ผลิที่ดีกับคุณภรรยาแน่เลย"

"พอแบบนี้แล้วยายก็นึกถึงสมัยสาวๆเหมือนกันนะเนี่ย ต่อให้แต่งตัวเลอะๆเทอะๆ ตาก็ยังบอกว่าสวย โอคุมูระคุงก็รู้ใจเสียจริง แหม่ แต่ตอนนี้ยายก็หนังเหี่ยวหมดแล้ว ไม่ได้เป็นแบบคุณนายเกียวโตหรอกจ้า เป็นยายแบบนี้นี่แล" หัวเราะพลางรับกระติกมารินชาช้าๆ

"นั่งก่อนสิจ๊ะ ยายมีขนมมาด้วยล่ะ"