DOC : https://bit.ly/AZK_Toya
ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้ว เพราะเขาไม่ได้อยากให้มันเป็นอะไรไปมากกว่าประโยคบอกเล่าความรู้สึกที่มีให้เพื่อนฟัง
ความคาดหวังย่อมมีเป็นธรรมดาไม่ต่างจากคนอื่นที่เคยมาสารภาพรักกับอีกฝ่าย
เขาไม่อาจคาดเดาผลลัพธ์ของมันได้ แต่อย่างน้อยในอนาคตข้างหน้าตัวเองจะไม่นึกย้อนเสียใจที่ไม่ได้พูดออกไป
และซื่อตรงต่อมิตรภาพอย่างที่ตัวโทยะเองควรจะเป็น
ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้ว เพราะเขาไม่ได้อยากให้มันเป็นอะไรไปมากกว่าประโยคบอกเล่าความรู้สึกที่มีให้เพื่อนฟัง
ความคาดหวังย่อมมีเป็นธรรมดาไม่ต่างจากคนอื่นที่เคยมาสารภาพรักกับอีกฝ่าย
เขาไม่อาจคาดเดาผลลัพธ์ของมันได้ แต่อย่างน้อยในอนาคตข้างหน้าตัวเองจะไม่นึกย้อนเสียใจที่ไม่ได้พูดออกไป
และซื่อตรงต่อมิตรภาพอย่างที่ตัวโทยะเองควรจะเป็น
"เพื่อการเรียนรู้ครับ"
ก็แค่เด็กวัยรุ่นอยากปืนเกลียวอาจารย์ ทว่าอีกฝ่ายเป็นมิตรเกินไปเลยไม่ต้องเตรียมวิ่งแล้ว(เสียดายจัง-)
อีกอย่่างไม่น่าได้มีโอกาสอีกเพราะส่วนสูงต่างกันเกิน
ถือวิสาสะลูบหัวผู้หลักผู้ใหญ่ต่อ หืม... สัมผัสเส้นผมของคนอื่นต่างจากน้องสาวจริงๆด้วย
"เพื่อการเรียนรู้ครับ"
ก็แค่เด็กวัยรุ่นอยากปืนเกลียวอาจารย์ ทว่าอีกฝ่ายเป็นมิตรเกินไปเลยไม่ต้องเตรียมวิ่งแล้ว(เสียดายจัง-)
อีกอย่่างไม่น่าได้มีโอกาสอีกเพราะส่วนสูงต่างกันเกิน
ถือวิสาสะลูบหัวผู้หลักผู้ใหญ่ต่อ หืม... สัมผัสเส้นผมของคนอื่นต่างจากน้องสาวจริงๆด้วย
โทยะผงกศรีษะตอบ
และยืนจ้องนิ่งอยู่สักพักเหมือนกำลังประมวลผล
โทยะวางมือแหมะฝ่ามือลงไปแต่จุดนั้นไม่ใช่บนคาปิบาร่าแต่เป็นกลางเส้นผมสีดำขลับแทน
"..."
ก็บอกว่าแตะได้นี่-
โทยะผงกศรีษะตอบ
และยืนจ้องนิ่งอยู่สักพักเหมือนกำลังประมวลผล
โทยะวางมือแหมะฝ่ามือลงไปแต่จุดนั้นไม่ใช่บนคาปิบาร่าแต่เป็นกลางเส้นผมสีดำขลับแทน
"..."
ก็บอกว่าแตะได้นี่-
/ส่งสมุนไปแฮปแบบสมเกียรติ พร้อมพลุสีรุ้ง ((ขอแปะรูปทำมาแล้วใช้ให้คุ้ม)))
/ส่งสมุนไปแฮปแบบสมเกียรติ พร้อมพลุสีรุ้ง ((ขอแปะรูปทำมาแล้วใช้ให้คุ้ม)))
สายตาคู่นึงมองจับจ้องคาปิบาร่ามาตั้งแต่้ห้าสิบเมตร
จากนั้นก็เด็กหนุ่มหัวขาวก็ค่อยทำเป็นแหงนหน้ามองนกชมไม้รอบๆเนียนเดินมาส่องระยะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จากสามสิบ เป็นยี่สิบ สิบสู่ห้าเมตร
และจนสุดท้ายในอีกแค่ไม่กี่ก้าวก็พอจะเอื้อมมาแตะตัวสิ่งมีชีวิตคล้ายลูกมะพร้าวแสนน่ารักได้แท้ๆ แต่กลับไม่ทำอะไร
ใบหน้านิ่งเอาแต่ยืนจ้องมองมันอยู่อย่างเดียวไม่พูดจา
สายตาคู่นึงมองจับจ้องคาปิบาร่ามาตั้งแต่้ห้าสิบเมตร
จากนั้นก็เด็กหนุ่มหัวขาวก็ค่อยทำเป็นแหงนหน้ามองนกชมไม้รอบๆเนียนเดินมาส่องระยะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จากสามสิบ เป็นยี่สิบ สิบสู่ห้าเมตร
และจนสุดท้ายในอีกแค่ไม่กี่ก้าวก็พอจะเอื้อมมาแตะตัวสิ่งมีชีวิตคล้ายลูกมะพร้าวแสนน่ารักได้แท้ๆ แต่กลับไม่ทำอะไร
ใบหน้านิ่งเอาแต่ยืนจ้องมองมันอยู่อย่างเดียวไม่พูดจา
แต่ทว่าในบ่อน้ำร้อนที่ร่างของคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว
โทยะยืนชะงักค้างพร้อมถือตะกร้าที่มีผ้าขนหนูสีขาวคลุมไว้ในมือ
ตุ๊บ-
เสียงบางสิ่งหล่นลงพื้นและกลิ้งหลุ่นๆไปหยุดอยู่หน้าอาซาโตะ
ใช่แล้ว... สิ่งนั้นคือผลส้มลูกนึงจากทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าขนหนู
แต่ทว่าในบ่อน้ำร้อนที่ร่างของคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว
โทยะยืนชะงักค้างพร้อมถือตะกร้าที่มีผ้าขนหนูสีขาวคลุมไว้ในมือ
ตุ๊บ-
เสียงบางสิ่งหล่นลงพื้นและกลิ้งหลุ่นๆไปหยุดอยู่หน้าอาซาโตะ
ใช่แล้ว... สิ่งนั้นคือผลส้มลูกนึงจากทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าขนหนู