' จะ ใจดีจัง ' ซาเอะคิดในใจ

" อะ อื้อ! เราก็ดีใจเหมือนกันที่ไซอนจิซังจำเราได้... "

" เอ่อ.. จะว่าไปไซอนจิซังเรียนต่อม.ปลายที่ไหนเหรอ? "

" อย่างนี้นี่เอง.. " ซาเอะผ่อนคลายตัวเองลงเล็กน้อย

" เป็นเวทีที่ดีเลยค่ะ! ✨ " เด็กสาวชมด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ว่าเเถมยังรู้จักตนอีก ซาเอะก็รู้สึกตกใจนิดๆพร้อมนึกให้ออกว่าสาวสวยตรงหน้าคือใคร

เมื่อได้ยินว่าอยู่ห้องเดียวกัน ความทรงจำก็เเวบมาทันที

" อ๊ะ หรือว่า.. ไซอนจิซัง ใช่ไหมคะ? "

" ขะ ขอโทษที่จำไม่ได้ในตอนเเรกนะคะ.. " ว่าเเล้วก็ก้มหัวด้วยท่าทีประมาทเล็กน้อย

( ขออนุญาติเเจมนะฮะ🥺 )

ซาเอะที่บังเอิญผ่านมาเห็นฉากสารภาพรักก็อดไม่ได้ที่จะหยุดมอง

'สาวฮอตสินะ...' เธอคิดในใจ ก่อนค่อยๆสังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย

'อ๊ะ เหมือนกำลังขอความช่วยเหลือนี่นา!' ซาเอะก็รู้ตัวสักที เเล้วค่อยๆเดินไปหาอีกฝ่าย

" อะ อื้ม เรามาเเล้ว.. ไปเดินเล่นทางนู้นกันเถอะ! " ว่าเเล้วก็จับมืออีกฝ่ายเดินไปอีกทางด้วยท่าทีประมาณเเละเลิ่กลั่ก

( ขออนุญาติมาบวกนะฮะ+ )

ซาเอะที่ยืนมองมาได้สักพักเเล้ว พอได้ยินเสียงทักก็รู้สึกตัว ตอบกลับเลิ่กลั่ก

" อะ เอ่อ.. คุณเต้นได้น่ารักมากเลยค่ะ! " เเต่เหมือนความคิดจะสลับกัน พอรู้ตัวว่าพูดอะไรไป ซาเอะก็รู้สึกเขินอายอย่างมาก

" มะ หมายถึง... สวัสดีนะคะ.. " ว่าเเล้วก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย

( โมจิกระต่ายน่าร้ากกก ขอบคุณงับบ )

ซาเอะพยักหน้าเเล้วยิ้มบาง พอเห็นว่าอีกฝ่ายจะไปเเล้วก็โบกมือบ๊ายบายให้ 👋

( ขอบคุณที่เเวะมาจอยนะฮะ )

พอโดนทักก็รู้สึกเขินนิดๆ ซาเอะลดขนมในมือลงเล็กน้อย ก่อนตอบกลับเสียงเบา

" มะ.. ไม่เป็นไรค่ะ... " เเล้วพูดเสริมอีกเล็กน้อย

" ในสวนมีร้านขายอยู่นะ.. " ว่าเเล้วก็ชี้ไปทิศทางนั้น

" อื้ม! ตั้งตารอเลยล่ะ (｡' '｡) "

" งะ งั้นไว้วันหลังขอไปชิมขนมที่พี่สาวเอริกะซังทำได้ไหม? " /พูดจบก็รู้สึกเขินที่ขออะไรเเบบนี้ขึ้นมา

" พี่สาวของเอริกะซังทำขนมด้วยเหรอ? " /รู้สึกสนใจ

" อื้อ ซื้อมาจากร้านค้าในสวนน่ะ อร่อยนะ.. "

" ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฮายาชิซัง ~ "

" อ๊ะ เราต้องไปที่อื่นต่อเเล้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้พาไปที่ร้านด้วยตัวเอง.. " ซาเอะกล่าวด้วยท่าทีสลดเล็กน้อย

" หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะคะ ! " จากนั้นเธอก็หันตัวไปอีกทางเเล้วโบกมือลาอีกฝ่าย

( ขอบคุณที่เเวะมาจอยกันนะคะ 🥺✨ )

พอได้รับคำขอบคุณ ซาเอะก็ยิ้มออกมาอย่างสดใสก่อนกล่าวเเนะนำตัวเอง

" ฮิโรมิ ซาเอะ ค่ะ " เธอมองอีกฝ่ายที่ดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับตัวเอง ก่อนถามออกไป

" เเล้วคุณล่ะคะ? " ไม่รู้จะได้เจอกันอีกรึเปล่า เเต่รู้จักไว้ก่อนก็ไม่เสียหายล่ะนะ

พอได้ยินว่าเป็นปัญหาที่เธอสามารถช่วยได้ ซาเอะก็โล่งใจ

" งั้นลองไปดูที่ร้านค้าในสวนสาธารณะไหมคะ? มีขนมที่ขายเฉพาะช่วงเทศกาลอยู่ด้วย "

ซาเอะเหลือบไปเห็นอีกคนที่ดูกำลังกังวลอะไรบางอย่าง จึงเดินเข้าไปหาเพราะคิดว่าตัวเองอาจจะช่วยอะไรได้บ้างก็ได้

" เอ่อ.. คือว่า.. มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?.. "