" นั้นสินะครับ "

" บุงคะไซครั้งแรกรอบกองไฟครั้งสุดท้าย "
นัยน์ตาอำพันสะท้อนเปลวไฟ มันประกายแต่กลับชวนหม่นหมอง

เต้นจบรอบนึงแล้วแต่ไทชิกลับดึงเพื่อนตรงหน้าเต้นรำต่ออีกรอบ
" ถ้าเกิดว่า...
ถ้าเกิดว่ามีดาวตกส่องลงมา ซาโตะคุงจะขอพรว่าอะไรครับ? "

"พูดเหมือนผมเต้นเสร้จจะเป้นลมเป้นแล้งว่างั้นเถอะ"
เขาเลิดคิ้วเล้กน้อย ในใจคิดทบทวนว่าตอบรับคำเชื้อเชิญดีมั้ย เพราะเขาก็ปฏิเสธไปเยอะพอควร

"อยากเอาคืนตอนบุงคะไซหรอครับซาโตะคุง "

ไทชิยืนเต็มความสูงก่อนฉุดมือที่ยื่นมาประกบเข้าตัวประสานมือพร้อมไปตามทำนอง

"เห็นแก่ปีสุดท้ายของปี3นะ^^ "
เสียงแผ่วเบาเอ่ย ใบหน้าอมยิ้มเล็กน้อย

" ผมก็ไม่คิดว่าจะยกหมุนได้จริงๆครับ " (????)
ไม่เคยบอกว่าตัวเองแข็งแรงเท่าไหร่... แต่เหมือนหลังๆมานี่จะแข็งแรงขึ้นจริงๆ

" แบบนั้นคงมีฉากเลิฟซีน "

" เหมือนในมังงะโชโจ "

เป็นมุขหยอกเล่นแต่แอบหวังให้มีจริง
แบบคนที่แอบชอบกันจะได้มีมม.มากขึ้น>< ไทชิยิ้มอุบอิบกับเสียงในหัวตัวเอง

" อ่ะ- ครบรอบแล้วเร็วจัง "

" คิกคิก- ผมยกพิจังเต้นยังได้^^ "
ไทชิรวบตัวรุ่นน้องขึ้นหมุนไปรอบนึงก่อนวางลงอย่างนุ่มนวล
ก่อนผสานมือมาเข้าจังหวะดังเดิม

"เพลงช้าก็ทำให้สนุกได้แหะ จริงๆรอบกองไฟอยากให้มันสนุกสนานนะ "

"แต่ก็ ทุกคนใช้แรงไปกับการแข่งแล้วฟุๆ "

"ไม่มีคนชวนก็ไม่มีเหตุจำเป็นให้ต้องใช้แรง"
ตัวเขาเป็นโลหิตจาง... ฝืนเอาเป็นลมขึ้นมาโดนดุชัวร์

"อีกอย่าง ไม่รู้จะเต้นกับใคร"

ดูเป็นคำโกหกแต่กลับเป็นเรื่องจริงแท้

" เต้นไม่เป็น พิจังต้องสอนแล้วล่ะ "
เป็นคำโกหกที่ไม่เนียนเอาสะเลย บุงคะไซเต้นฉ่ำสะขนาดนั้น
ไทชิกระชับฝ่ามือให้เข้าท่าได้สบายขึ้น

ทันทีที่เพลงใหม่ขึ้น ออกแรงฉุดรุ่นน้องไปตามจังหวะดนตรี

เพราะเป็นเพลงช้าจังหวะเนิบๆเลยคิดว่าไม่มีปัญหา

" บางครั้งส่วนสูงที่ต่างกัน มันก็ลำบากนิดหน่อย "

"ฟุ— ขอบคุณครับ "
โดนบอกแบบนั้นมีแรงแต่งขึ้นเยอะเลย

นัยน์ตาสีอำพันที่หลุบลงตลอดหรี่ขึ้นเล็กน้อย เอนมองรุ่นน้องที่เชื้อเชิญไปเต้นด้วยกัน

ไทชิลุกขึ้นก่อนโค้งตัวแล้วยื่นมือไปพร้อมรอยยิ้มแสยะ
" ผมเป็นฝ่ายเชิญน่าจะดีกว่านะครับ "

" ให้เกียรติเต้นรำกับผม... สักรอบได้ไหมสาวน้อย^^ "

" ผมยังห่างไกลรุ่งอรุณนะ "

" โอ๊ะ เป็นสิ่งที่ทำได้ยากจัง "
หลังสิ้นเสียงก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ
เขาเพียงนั่งนิ่งเงียบฟังเสียงผู้คนอย่างสงบใจอยู่สักพัก

ใบหน้าดูเหนื่อยล้าเล็กน้อย

" แล้วซาโตะคุงไม่ไปเต้นรอบกองไฟหรอ "

(มันดีต่อทุกคนใช่มั้ยล่ะครับ><)

"เรียกพี่คนงามครับ" รับมุขสะด้วย

"พิจังชอบตอนผมแต่งสวยหรอ งั้นหลังกีฬาสีจะลองใส่เครื่องแบบนร.หญิงมาดูนะ"

เขาไม่ปฏิเสธคำชม ซ้ำยังเก็บไปคิดต่อ

"เข้าใจได้— หืม? ถ้าเป็นเศษไม่ลองหาคนไปด้วยล่ะครับ ไม่ก็คนเดียวไปเลยอย่าไปยอมใคร "
ไทชิกับคิกคัก

" พิจัง "

เสียงนุ่มแทรกขึ้นมาทามกลางเสียงผู้คน
ไทชิโผล่มาจากข้าหลังด้วยรอยยิ้มเหมือนเคย

" ไม่ไปร่วมวงหรอ หรือว่าหมดแรงแล้วน่ะครับ*^^* "

(ใจเต้นเลยครับ เกือบไม่ทันแล้ว!)

(38ครัวเรือน)