( ฮือ เค้าโดนบอมลูกใหญ่ หลังคาบ้านหาย ในวันที่เช้าตรู่ ..เด็ก ๆ น่ารักมากเลยค่ะ 😭💕 )

เสียงนั้นดังแทรกผ่านเสียงเชียร์รอบสนาม จนตัวสะดุ้งโหยง

มิโอะหันไป เห็นร่างเล็กที่กำลังยื่นมือมาหาทั้งเต็มไปด้วยเหงื่อที่เปียกชุ่มและผมที่แสนยุ่งเหยิง

แต่แววตานั้นกลับสดใสจนเธออดจะเอ็นดูไม่ได้

“จิกะคุงนี่เอง…” เธอพึมพำชื่อเบา ๆ พลางหัวเราะน้อย ๆ อย่างเอ็นดู

ขาก้าวออกไปโดยไม่รู้ตัว

ลมพัดผ่านปลายผม มิโอะจึงเอียงหน้านิดหนึ่งส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า

“ อื้อ ไปด้วยกันนะจ๊ะ ”

(( จิกะยืนเขย่ง หรือ เซมไปนั่งย่อ— wwww รูปมุมนี้จิกะโกงความสูงมาก ! ขอบคุณสำหรับรูปด้วยนะคะ วันนี้มีแรงใช้ชีวิตต่อไปได้อีกวันนึงเพราะรูปฉ๋าว ๆ 😍 ))

(( จ๊าก ขอบคุณนะคะ 💖 หม่าม้าของคานามิจัง ฤดูร้อนแท้ ๆ ทำไมดอกลิลลี่บานสะพรั่งเต็มสวนเลยเน่อ 😔 ))

(( จริง ๆ แล้วโนมทางขวามือนั่นก็คือ.. ?! ขอบคุณนะคะ ผปค.ฟุยูกิคุงง ฝากเอ็นดูพวกเด็ก ๆ ไปอีกยาว ๆ ด้วยน้าค้า ฮี่ฮี่☺️ ))

(( ขออนุญาตลงใหม่นะคะ *ชูอวดทุกคน* เด็ก ๆ น่ารักมั้ย น่ารักเน้อ 💕 ))

(( อาสาสมัครมาแล้วค่ะ /กระแฮม ฮิบิกิจังนะ (…) ))

จ จิกะจัง ! 💦💦

อื้อ ขอบคุณนะจ๊ะ จิกะจัง
ต- แต่ว่า..ช่วยเบาเสียงลงหน่อยได้มั้ยจ๊ะ..💦

(( ไหนเห่าให้ฟังหน่อยเร้ว จิกะจัง ))

(( ขอบคุณสำหรับหน้าม้านะ นานะจัง 🤭))

(( ขออนุญาตมาเห่อเด็ก ๆ ที่ไปคอมมิชอนิเมทชั่นมานะคะ ><❤︎ ))

โมริโมริ มิโอะ รายงานตัวค่ะ 🙌🏻💖

( ฮิ ๆ ขอบคุณนะคะ ต้องมาเล่นกับน้องเย้อ ๆ แล้วอะเปล่า ! 🥺✨ )

(( จิบิโกะของมัมมี๊ ก็ตัวเท่านี้เอง 🤏🏻✨ ))

(( Illustration : HONGHONG ))