“อ่า..ลำบากแย่เลยนะครับ“

การที่พี่น้องไม่ได้เจอหน้ากัน..สำหรับเขาคงจะเหงามากแน่ๆ

“ถึงจะอยู่ไกล..แต่ยังไงความเป็นพี่น้องก็ไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี ถ้าได้มีเวลามาเจอกันบ้างก็คงจะดีนะครับ”

“ผมคิดว่าการที่เรายังคิดถึงกันก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกันนะ”

เอื้อมมือไปรับใบไม้คืนกลับมา ถือเล่นอยู่ในมือพักหนึ่ง ก่อนจะวางซ้อนลงบนหัวของคาปิบาร่าผู้สงบเสงี่ยมด้านข้าง ตอนนี้เลยมีใบไม้ซ้อนกันอยู่สองใบแล้ว

"..แอบยากเหรอครับ?"
"เจอกันยาก..อะไรแบบนั้นเหรอ"

ไม่แน่ใจนักว่าหมายถึงเรื่องนี้หรือเปล่า เบนสายตากลับมามองคนข้างๆแทน

"สนิทมากเลยละครับ เวลาเจอกันเขาติดผมแจเลยละ"
"ที่จริงตอนนี้ผมก็ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับครอบครัวแล้วเหมือนกัน แต่ว่ายังอยู่ในเมืองเดียวกัน ก็เลยแวะกลับไปเยี่ยมได้บ่อยๆนะ"

”อยู่ประถม 5 ครับ“
”อีกไม่นานก็ใกล้จะขึ้นชั้นมัธยมต้นแล้ว แอบรู้สึกว่าโตไวจนใจหายนิดๆเลยนะ“

น้ำเสียงตอนที่พูดถึงเรื่องนี้แอบเจือความเหงาอยู่เล็กน้อย สายตาทอดมองอยู่ที่ใบหน้าของน้องชายที่กำลังยิ้มแย้ม

ใจหนึ่งก็มีความสุขที่ได้เห็นน้องชายเติบโต แต่อีกใจก็รู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

”อาจารย์ฮารุโนะมีพี่น้องหรือเปล่าครับ?“

“อย่างน้อยคุณก็ยังได้เจอกับ ‘จิตผ่องใส’ นะครับ”
“คนเขียนช่างคิดดีจริงๆ”

ลูบขนเล่นอยู่พักหนึ่งถึงค่อยผละมืออกมา

“มาพักผ่อนกับที่บ้านสินะครับ เหมือนกันเลย“
”ผมมากับน้องชายครับ นั่งเล่นกับคาบิบาร่าอยู่ตรงนั้นนะ“

ชี้ไปด้านหลัง ที่ไม่ไกลมากมีเด็กชายตัวเล็กอายุราวๆสิบขวบกำลังโดนคาปิบาร่าล้อมอยู่ตรงกลาง ดูกำลังเล่นสนุกกันอยู่เลย

“ต้องดีใจสิครับ”
“น่ารักเหมือนกันไง”

ถือว่าเป็นคำชมนะ ก็ควรดีใจสิ คิดแบบนั้นละ ไม่รู้ว่าโดนตั้งแง่เรื่องมุมมองไปซะแล้ว()

“ไม่ได้เจอเลยครับ สงสัยผมคงไม่ค่อยมีดวงนะ“

ย่อตัวนั่งลงไปเกาคางคาปิบาร่าที่นั่งนิ่งอยู่ แต่นี่มันใช่วิธีเล่นกับคาปิบาร่ามั้ยละเนี่ย?

“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ”

“สบายดีครับ วันนี้อากาศดีมากเลยนะ”

ตอบพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแช๊ะ ก่อนจะหันจอให้ดู

”ดูสิครับ ยังกับพี่น้องกันเลยแน่ะ“

บนจอเป็นรูปที่ทั้งคุณทั้งคาปิปาร่าข้างๆกำลังทำหน้างงกันทั้งคู่เลย

(เค้าขอแวะมาทักทายย)

เสียงย่ำใบไม้ดังมาแว่วๆ เงาทาบทับลงบนตัวคุณจากทางด้านหลัง สักพักหนึ่งก็รู้สึกเหมือนมีใบไม้มาวางแปะลงหัวคุณเบาๆ

“สวัสดีครับ อาจารย์ฮารุโนะ”

ส่งยิ้มให้ ก่อนจะขำคิกออกมาเบาๆเมื่อผละมือถอยออกมา

“เหมือนกันเปี๊ยบเลย”

(เข็ดบ้างเถอะนะครับ)

(ขนาดอาจารย์ไม่อยู่ยังทำกันได้นะครับโควคุง😭)

(ชอล์กจะปลิวไปในอีก 3 2 1)

(เขาอาจจะล้มเพิ่มนะครับ ไม่ไหวเลยน้า มิสึกิคุงนี่ซุ่มซ่ามจังเลยนะ)

(^^)

"อา ผมก็คงไม่หล่อเท่ามิสึกิคุงหรอกเนอะ"

"อืมๆ นั่นสินะ"

"ว่าแต่มิสึกิคุงแข่งได้ลำดับที่เท่าไรบ้างเหรอครับ?"

เห็นโจเฮล็อคตัวให้แล้วเลยเดินมาก้มหน้ามอง

"วิ่งพานาสึนะซังไปล้มมาด้วยใช่มั้ย?"
"นี่"
"มิสึกิคุง?"

"นี่?"

ส่งยิ้ม

@azk-hiramizuki.bsky.social

สีขาว (ยูอิจิ มิโนรุ)

ออกวิ่งอย่างตั้งใจ ได้ยินเสียงเชียร์จากเด็กๆเยอะกว่าที่คิดจนรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยเลย อย่างน้อยหวังว่าลำดับคงไม่แย่มากนะ

"คงทำให้ผิดหวังไม่ได้แล้วสิครับ"