รับโทรศัพท์กลับมามองแล้วกดเมมชื่อว่า'ชิไค' แบบเรียบๆ ง่ายๆ

"ขอบคุณครับ"

มองสติ๊กเกอร์รูปหมายิ้มอย่างพิจารณาอยู่สักพักนึงแล้วส่งสติกเกอร์โหลดฟรีโค้งหัวให้เหมือนสติกเกอร์คนวัย50+

"งั้นไว้เจอกันที่โรงเรียนนะครับ"
"วันนี้สนุกมากเลย ไว้จะหาโอกาสเลี้ยงขนมคืนนะครับ"

ส่งยิ้มให้พร้อมยกมือขึ้นมาโบกลา

"บีโกเนี๊ยว?"
เลิกคิ้วมองอีกฝ่ายที่เรียกแบบนั้น แต่ไม่ได้ว่าอะไร

"ถ้าบีโกเนียเวลาโตขึ้นไปน่าจะต้องเปลี่ยนเป็นกระถางใหญ่อีกสักนิดน่าจะดีกว่านะครับ ส่วนคอสมอส.. ใช้กระถางเดิม และอาจจะดูแลง่ายกว่านะ"

"แล้วก็ใช้ตกแต่งแจกันหรือพวกอาหารได้ดีกว่าด้วย ถ้าชอบถ่ายรูปนะครับ"

ยิ้มฮุๆ เหมือนจะดีใจที่มีคนสนใจล่ะ

"อืม... นั่นสินะ"

"เวลาไปเดินเล่นช่วงเย็น จะเห็นคนพาน้องหมาน้องแมวมาเดินเล่นใช่มั้ยล่ะครับ"

"ผมไม่มีเวลาถึงขั้นมีสัตว์เลี้ยงให้พามาเดินเล่นด้วย ก็เลยพาทานากะซังไปเดินเล่นแทนน่ะ"

อธิบายเหมือนเป็นเรื่องปกติทั่วไปเลย

“อื้ม อยู่มาตลอด3ปีเลย เป็นที่ๆสบายใจน่ะ”

“นั่นสินะ งั้นไว้แวะมาที่ชมรมก็ได้นะครับ”

หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา

“งั้น.. นี่ ตรงไหนนะ..”

เหมือนจะไม่ค่อยได้ใช้บ่อยเลยกดหาอยู่สักพักก่อนยื่นให้อีกคน

“แต่นานๆทีจะเข้าไปเช็คน่ะ ถ้าไม่เห็นข้อความจะโทรก็ได้..”

“ถ้าไม่ลองไม่รู้หรอกนะครับ”

“ผมเองก็คิดแบบนั้นจนได้เจอทานากะซัง”

พูดถึงต้นไม้ที่ตัวเองมักถือไปนู่นนี่แล้วอมยิ้มน้อยๆ

“เรื่องแบบนั้นก็มีบ้างครับ แต่ว่าไม่ได้ตั้งใจนี่หน่า” เรื่องที่ว่าเหี่ยวเฉาตายน่ะ

【กิจกรรมจากชมรมเกษตร】

▼ ชินดันสุ่มเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ และผัก
th.shindanmaker.com/1238468

▼ เลือกตกแต่งกระถาง
drive.google.com/drive/folder...

▼ แสตมป์ชมรมเกษตร
imgur.com/a/g6uvzeF

▼ รายละเอียดชมรม
docs.google.com/document/d/1...

"อยู่เลยไปทางที่ทำการไปรษณีย์ เกือบถึงท่าเรือน่ะครับ"

ชี้ไปทางอีกฝั่งนึงของสวน

"ไกลจากโรงเรียนมากเลย แต่ว่าผ่านที่นี่เหมือนกัน"

"แต่ถ้าวันไหนมีกิจกรรมชมรมจะบอกก่อนนะ"

"อ อืม หรือวันไหนจะให้รอก็ได้นะครับ แต่ถ้าไม่ต้องรอ ไม่สิ ก็อาจจะรอได้อยู่"

รีบพูดด้วยความลนลานกังวลเกินเหตุแปลกๆ เกาแก้มตัวเองแก้เก้อ

"..ไว้ค่อยว่ากันทีหลังก็ได้นะครับ"

"น่าเสียดายแย่นะครับ"

"ทั้งๆ ที่เป็นเมล็ดที่พวกผมตั้งใจทำแท้ๆ"

น้ำเสียงเศร้า มองไปทางซองเมล็ดที่ยังเหลืออยู่

"ยังไงของแบบนี้ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะปลูกสินะ ทั้งๆ ที่ระยะเวลาคงหน้าร้อนพอดีแท้ๆ ชีวิตวัยรุ่นไม่สดใสเพราะไม่มีอะไรผลิบานในใจมันน่าเศร้านะครับ"

เพราะว่าเป็นนักแสดงหรืออะไรบางอย่างทำให้เลือกจะเล่นบทน้อยใจใส่อีกฝ่ายซะเลย

"อืม... จะเป็นแบบนั้นจริงหรือเปล่านะ"

เงยหน้ามองทางอื่นไปเรื่อยจนสายตาหยุดที่ท้องฟ้าที่เมฆเคลื่อนช้าๆ ไปเรื่อยๆ

"ถึงรอบนี้จะบังเอิญมาเจอกันพอดีก็เถอะ ถ้าผมว่างเมื่อไหร่ครั้งหน้าจะชวนนะครับ"

ไม่รุ้ด้วยว่าตัวเองจะว่างเมื่อไหร่

"ถ้าอยากไปเที่ยวกับผมจริงๆ แค่เดินเล่นหลังเลิกเรียนด้วยกันก็ได้นะ"

ไม่รู้ว่าพูดเล่นหรือพูดจริง แต่ก็คล้ายจะชวนเดินกลับบ้านด้วยกันหลังเลิกเรียน

"..ถ้าอยากนะ"

“ดอกไม้สวยๆ เหรอ..ครับ?”

แตะคางครุ่นสักพัก

“บีโกเนีย หรือคอสมอสคิดว่ายังไงครับ”

“ถ้าสวยก็คงกุหลาบด้วย..”

เอียงคอไปมา เอื้อมมื้อไปหยิบถุงเมล็ดของดอกไม้ที่ว่าขึ้นมาให้ดูรูปตัวอย่าง

“ประมาณนี้น่ะ ชอบอันไหนล่ะครับ”

“ก็เรื่อยๆ ล่ะมั้งครับ?”

หันกลับไปจัดเรียงกระถางใหม่ให้เป็นระเบียบ

“ก็สมกับเป็นชมรมเกษตรน่ะครับ”

รับรูปอีกครึ่งนึงมา ยิ้มน้อยๆ แล้วเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อนอกก่อนโดนดึงออกไป

"อ อื้ม"

"ขอโทษนะครับ"

หันไปขอโทษใครก็ตามที่รออยู่ด้านนอกแล้วเดินออกมาตามแรงดึง

"ชิไคคุงเนี่ย ใจดีจังเลยนะครับ ถึงจะใจดีกับทุกคนอยู่แล้วก็เถอะ"

(ถ้าในโทรศัพท์กดรูปค้างเซฟได้เลยค่ะ พวกไอโฟน/ไอแพดiosน่าจะมีcopy object จะเป็นพื้นใสค่ะ ถ้าในคอมจะมีสามจุดมุมบนขวามือให้โหลดค่า)