นิ่งคิดพิจารณาไปครู่หนึ่ง ข้อควรรู้ระวังของการดำน้ำเป็นสิ่งที่เธอคุ้นชินพอๆ กับภาษาจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

"อืม.. อย่าไปรบกวนเจ้าของท้องทะเล... แล้วก็—"
"คอยสังเกตอากาศของตัวเองอยู่เรื่อยๆ เวลาจะขึ้นจากน้ำก็อย่ารีบเกินไป"

เว้นช่วงคล้ายกำลังนึกเพิ่มเติม

"จริงสิ ถ้ารู้สึกมีอะไรผิดปกติหรืออากาศจะหมดให้ทำมือแบบนี้นะ"

กล่าวพร้อมทำสัญญาณมือบ่งบอกสองข้อความนั้นเป็นตัวอย่าง

คาโยโกะคอยสังเกตรุ่นน้องที่กล่าวอัดคลิปอย่างฉะฉานพร้อมกับตรวจเช็คอุปกรณ์ให้ถี่ถ้วน ยามที่อีกฝ่ายจัดการหยุดวิดีโอและก้าวเข้ามาหาก็ระบายยิ้มตอบพร้อมพยักหน้า

" อื้ม ใช้ได้เลย เก่งมากค่ะ "
" แต่โดนแนะนำแบบนี้ก็แอบเขินเหมือนกันนะคะเนี่ย "

เธอกล่าวเสียงขบขัน ไม่เข้ากันกับรูปประโยคที่พูด

" เตรียมใจมาพร้อมไหมคะฮิโตมิจัง? "

ก้าวเท้าเดินตามเคียงกายพร้อมเลื่อนสายตามองสำรวจรอบข้าง ไม่นึกว่าจากตอนแรกที่ไม่แน่ใจว่าทำอะไรดี ตอนนี้กลับได้มีเพื่อนร่วมทางซะแล้ว น่าสนุกจริงๆ เลยน้า..

"เห... นั่นสินะคะ แต่การโชว์ผิวก็เป็นเอกลักษณ์ของหน้าร้อนล่ะมั้งนะ~?"

มองดูร้านเสื้อผ้าที่เดินผ่านอย่างผิวเผิน ถึงจะว่าแบบนั้นเธอก็ใช่ว่าจะแต่งตัวแบบนั้นบ่อยๆ

"ปกติแล้วแต่งตัวสไตล์ไหนเหรอคะ?"

เอ่ยถามอย่างสงสัยใคร่รู้

เห็นภาพอีกคนหัวเราะลุกลี้ลุกลนอย่างเลิ่กลั่กชวนให้หัวเราะขบขันอย่างเอ็นดู ถึงจะบอกว่าพลาดแต่นั่นก็เป็นเพียงถ้อยคำหยอกล้อเท่านั้น ก็ปฏิกิริยาแบบนี้มันน่าสนุกดีนี่นา

"ไม่ได้ถ่ายอะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ ส่วนมากก็เป็นบรรยากาศรวมๆ เท่านั้นล่ะ"

บอกเล่าพลางเปิดรูปบนกล้องให้อีกคนดู จะเห็นได้ว่าส่วนมากจุดโฟกัสของภาพจะเป็นพวกบูธ วัตถุ สถานที่มากกว่าผู้คน

คาโยโกะดูจะตั้งหน้าตั้งตากับการขัดพื้นสระมาก มากเสียจนตัดขาดการรับรู้สิ่งรอบข้าง

เท้าหนึ่งเหยียบเข้ากับสิ่งที่ไม่ควรอยู่ ณ ที่นี้ ส่งผลให้เสียหลักลื่นล้มอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อ้ะ—!"

ก็ยังดีที่ไม่ได้เจ็บหรืออะไร มีก็แต่ความงุนงงกับเหตุการณ์นี่ล่ะ...

พอหันไปเจอตัวการเรื่องน่าอายนี่แล้ว...

"...ฮะฮะฮะ~!"

อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แบบนี้เรียกว่าดวงซวยใช่มั้ยเนี่ย?

โฮชิฮาระ คาโยโกะ🌊✨

( ฮะฮะ นั่นสินะคะ~

รับทราบค่ะ จะไม่ยอมเป็นอาหารสัตว์ที่ชอบแน่นอน~ )

"ใช่มั้ยล่ะคะ? ได้คลายร้อนแบบสนุกสุดๆ ไปเลยล่ะ~"

เพราะได้บอกเล่าถึงสิ่งที่ชอบทำน้ำเสียงจึงได้ดูสดใสร่าเริงเสียขนาดนั้น ก่อนจะสายตาจะหยุดลงที่ร้านยากิโซบะที่เป็นเป้าหมาย

"จริงสิ— ให้ฉันเป็นคนไปสั่งให้ก่อน อันไซซังหาที่ยืนรอดีไหมคะ?"

กวาดสายตาโดยรอบสำรวจหาร้านเท่าที่สายตาจะส่องถึง อีกฝ่ายดูสนใจขนาดนี้ต้องหาร้านดีๆ แล้วไหมนะ?

"สนใจจะทานเป็นไดฟุกุ คาสเทลล่า หรืออยากทานแอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลร้านที่คุณว่าอีกไม้ดีคะ?"

ไม่วายจะมอบตัวเลือกให้อีกฝ่าย ยังไงคนที่ดูจะตื่นเต้นมากกว่าเธอก็คนตรงหน้านี้นี่นา

"เห? ไปเต้นมาด้วยเหรอคะ? ดูเหมือนฉันจะพลาดไปแล้วสินะ?"

คิดภาพตามแล้วก็อดไม่ได้ที่จะนึกเอ็นดู เข้าใจถึงความเคอะเขินในช่วงแรกแต่บรรยากาศงานคงพาให้เรามีอารมณ์ร่วมจนลืมความอายไปเองนั่นล่ะ

"ฉันไม่ได้ทำอะไรมากหรอกนะคะ แค่มาถ่ายรูปเก็บบรรยากาศบ้างเท่านั้นเอง"

บอกเล่าในส่วนของตัวเองอย่างเรียบง่าย ก็ได้ทำแค่นั้นจริงๆ นี่นะ—

( ขอบคุณสำหรับโรลนะคะะะ น้องน่ารักมากๆ เลยฮืออ🤲💖 )

ได้รับถ้อยคำยืนยันก็ระบายยิ้มพลางพยักหน้าให้คนตรงหน้า

"ถ้าว่าแบบนั้นฉันก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องปฏิเสธสินะคะ?"

กล่าวเสียงใสตกลงอย่างยินดี ได้มีคนร่วมทางด้วยก็ฟังดูสนุกดีนี่นา

"รบกวนด้วยนะคะ บางทีฉันอาจได้ขอคำแนะนำเรื่องเสื้อผ้าก็ได้นะ?"

เอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ

พยักหน้าตามคำกล่าวของอีกคน ระบายยิ้มรับการบอกเล่าเป็นอันรับรู้

"นั่นสินะคะ— ก็เป็นช่วงนี้เสียทีนี่นา"

กล่าวถึงเรื่องการทำความสะอาดหลุมศพ สำหรับช่วงนี้ที่ครอบครัวได้มาพบหน้า สิ่งนั้นก็คงไม่ต่างจากกิจกรรมที่ได้ทำร่วมกันล่ะมั้ง

"พอเป็นช่วงหยุดแล้วฉันสนิทกับผืนน้ำจนต้องโดนปรามเลยล่ะค่ะ ฮะฮะ~"

บอกเล่าเสียงขบขันเป็นถ้อยคำหยอกล้อที่มีความจริงผสมอยู่บ้าง

"ฮะฮะ หนูแฮมสเตอร์ฟังดูก็น่ารักดีนะคะ?"

นึกภาพตามแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าคงเป็นภาพที่น่าเอ็นดูน่าดูเลยนะ?
ก่อนจะเบนความสนใจไปตามหัวข้อสนทนาเรื่องแอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลแทน

"ฟังแล้วอยากชวนคุณไปร้านนั้นด้วยกันเลยค่ะ ดูจะถูกใจคุณน่าดูเลยนะ~"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ซึคุโยมิซัง"

เอ่ยทบทวนชื่อของคนตรงหน้าอีกหน มองไปโดยรอบอีกครั้งก่อนจะทำสีหน้าคล้ายเพิ่งนึกอะไรได้

หันไประบายยิ้มให้อีกฝ่ายอีกหน
พร้อมหยิบยื่นเจ้าของในมือให้

เป็นลูกอมรสสตรอว์เบอร์รี่ล่ะ

"เดี๋ยวฉันคงต้องขอตัวก่อน อันนี้คิดเสียว่าแทนคำขอบคุณที่ถ่ายภาพกันนะคะ?"

แม้จะเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจก็เถอะน้า

( อันตรายมันก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะ— แต่นั่นก็คือส่วนที่ตื่นเต้นที่สุดไงล่ะ! )

ก้าวสองเท้าไปพร้อมกับอีกคนไปยังร้านที่ว่าโดยไม่ลืมจะทอดสายตามองสำรวจสังเกตโดยรอบ

"นั่นสินะคะ~ ถึงวันนั้นอาจไม่เหลือที่ให้ยืนพักเลยก็ได้?"

คิดภาพตามถึงช่วงเทศกาลหน้าร้อนก็อดไม่ได้ที่จะนึกภาพน่าขันขึ้นมา

"ช่วงหน้าร้อนอันไซซังทำอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ?"

"ตลกเหรอคะ?"

เอียงศีรษะเล็กน้อยพลางคิดตามคล้ายกำลังเรียบเรียงคำพูดของตนเอง

"ได้มีโอกาสเก็บภาพคนอื่นที่มีความสุขอยู่ ฉันว่ามันเป็นช่วงเวลาดีๆ มากกว่านะคะ~"
"มันมีคุณค่ามากกว่าจะเป็นภาพที่น่าตลกนะ"

เอ่ยตอบสิ่งที่คิดก่อนจะหันเหความสนใจให้กับสิ่งที่อีกฝ่ายตอบกลับมา คำแนะนำอย่างเริงร่าชวนให้สนใจตามไปด้วย

"แอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลสินะคะ? ฉันคงต้องไปลองจริงๆ แล้วล่ะสิเนี่ย?"

ส่ายศีรษะเบาๆ ให้กับคำกล่าวขอบคุณของอีกคน เธอเองแค่กล่าวชมตามความเป็นจริงที่คิดเท่านั้นเองนี่นะจะมาขอบคุณอะไรกัน

รอยยิ้มดูจะกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายดูผ่อนคลายลงจากตอนแรก

"จริงสิ ฉันโฮชิฮาระ คาโยโกะนะคะ ยินดีที่ได้พบ"

ยังไงก็คุยกันมาได้หลายประโยคแล้วจึงตัดสินใจกล่าวแนะนำตนเอง ยังไงเธอก็เป็นฝ่ายเริ่มสนทนานี่นา

ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ อดไม่ได้ที่จะนึกเอ็นดูให้กับใบหน้าขึ้นสีของคนตรงหน้า

"ฟังแล้วก็ดูจะเป็นภาพที่น่ารักดีนะคะ? ชวนให้อยากถ่ายขึ้นมาเลย"

กล่าวอย่างหยอกล้อขบขัน ยังไงเสียเธอก็ไม่คิดจับภาพคนที่ไม่พร้อมเข้ากล้องหรอกนะ

"ว่าไปแล้ว..มีขนมอะไรแนะนำไหมคะ?"

เอ่ยถามพร้อมระบายยิ้มบาง

หันมองตามนิ้วของอีกฝ่ายที่ชี้นำไปยังร้านที่ตั้งอยู่ไม่ไกล พยักหน้าเล็กน้อยยามเบนความสนใจมายังคนตรงหน้าอีกครั้ง

ถ้าว่ากันถึงความหิว ตัวเธอเองไม่ได้หิวขนาดนั้นแต่ก็ควรที่จะหาอะไรไม่ให้ท้องว่างจริงๆ นั่นล่ะ

"อื้ม ได้ลองยากิโซบะในงานฟังดูไม่เลวเลยนะ?"

"อันไซซังจะทานด้วยไหมคะ?"

( จะตอบตกลงก็เกรงใจตัวที่ไปว่ายน้ำด้วยจังเลยน้า— )

มองดูภาพจากกล้องของอีกฝ่ายตามประสาคนชอบถ่ายภาพ ไม่นานก็พยักหน้าพร้อมระบายยิ้มกว้างให้กับอีกคน

"ถ่ายดูดีเลยนี่นา? สุดยอดเลยน้า~"

เธอกล่าวพร้อมพยักหน้ารับเป็นสัญญาณโดยนัยน์ว่าเธอชอบใจและดูภาพเสร็จสิ้นแล้ว

"ฮะฮะ รบกวนกล้องของคุณแค่นี้ล่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะที่รบกวนการถ่ายภาพน่ะ"