เป็นจังหวะเดียวกับที่เขากลับมาพอดี คานามิจึงหันทัก

“สุซุนากะซังเรียบร้อยแล้วหรอคะ?”

เหลือบมองของในมืออีกฝ่าย พวกกุญแจสีใสส่องสะท้อนวิบวับแม้อยู่ใต้เนื้อหนังมนุษย์ ว่าไปแล้ววันเกิดเธอเขาก็ให้พวงกุญแจนี่นา สงสัยชอบโดยส่วนตัวล่ะมั้ง?

“ค่า ~”

ขานรับเสียงใส แต่จะรับทราบไหมก็อีกเรื่อง?

เจ้าตัวเดินเอื่อยๆไปตรงนั้นที ตรงโน้นที หยิบๆนั่นนี่อยู่พักใหญ่กว่าจะชั่งใจซื้อแต่ละสิ่งได้

เนกไทให้คุณพ่อ… ตุ๊กตาให้คุณแม่… อ๊ะ โคมไฟตรงนั้นสวยจัง ให้พี่ดีกว่า —
แล้วสุดท้ายก็มาหยุดตรงหมวกทรงกะพรุนที่อีกฝ่ายได้พูดเอาไว้ มันมีทั้งสีฟ้าและสีชมพูอมม่วง เธอหยิบมาลองสวมดู ทั้งสองสี ส่องกระจกด้วยสายตาที่กำลังตั้งใจเลือกมาก