#AZK_PumpkinFes
🎃 ประกาศผลผู้ชนะการประกวดแกะสลักฟักทอง 🎃

🥇 อันดับที่ 1 : นิอิคุระ มิฮารุ
🥈 อันดับที่ 2 : อามาโนะ โทโมเอะ
🥉 อันดับที่ 3 : โคกะ ฮายามะ

"ตะ-ตากล้องประจำโรงเรียน?"
[ไม่เข้าใจความหมาย] เด็กสาวลูกครึ่งเอียงศรีษะพลางทำสีหน้าฉงนสงสัย

"ขอโทษนะ มันหมายความว่าอะไรเหรอ" ไอวี่กระพริบตาปริบ ๆ รอคำตอบจากฮิโตมิอย่างใจจดใจจ่อ

"อ๋า กะ–ก็ เดินไปเรื่อยแหละ" อันที่จริงเธอกะจะเดินสำรวจรอบ ๆ เมือง ถ่ายนั่นนี่เอาไปอวดคุณแม่ที่อเมริกาเฉย ๆ แต่ไม่รู้ว่าควรพูดยังไง

"ถะ ถ่ายรูปให้คุณแม่น่ะ" พูดเสร็จก็กดเปิดหน้าจอโทรศัพท์ จากนั้นก็เข้าแกลเลอรี่ โชว์ภาพที่ตัวเองถ่ายให้อีกฝ่ายดู

"อา ฉันไม่ใช่คนแถวนี้น่ะ" ปัดมือไปมาไว ๆ เป็นเชิงปฏิเสธ

"ฉันอยู่ที่อเมริกานานจน Forget all about ญี่ปุ่นแล้วล่ะ ขอโทษด้วยนะ" ไอวี่ทำสีหน้ารู้สึกผิดที่มอบความช่วยอะไรอีกฝ่ายไม่ได้

จากที่เอาแต่ก้มหัวขอโทษขอโพย เมื่อได้ยินฝ่าอีกฝ่ายพูดไม่ได้จะเอาผิดตัวเองก็หยุดการกระทำตัวเองค้างไว้แบบนั้นสักพัก 'อ่าว ไม่ได้ดุเราอยู่หรอกเหรอ' คิดเช่นนั้นก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น

"แหะ ๆ" ไม่รู้ว่าควรพูดตอบอะไรดีก็เลยเผลอหัวเราะแห้งยิ่งกว่าทะเลทรายออกไป

เมื่อถูกถามเช่นนั้น ไอวี่ก็ยืนคิดอยู่สักพักหนึ่ง ไม่ใช่เพราะกำลังนึงย้อนไป แต่เป็นกำลังคิดว่าควรพูดดีไหม อย่างไรเสียเธอก็ไม่ได้แตะมันนานมากแล้ว "เคยเล่นกีต้าร์ค่ะ แต่ว่ามันนานแล้วนะ" ฉันตัดสินใจตอบออกไป

"I think... I might be forgot some of Chords"

“Hehe cute” ยังคงยื่นมือค้างเอาไว้ทั้งแบบนั้น ปล่อยให้เจ้าตัวเล็กทำความรู้จัก

”Are you hungry?" ฉันเอ่ยปากถามเจ้าเหมี๋ยวตัวเล็ก เพราะเห็นเจ้าตัวเล็กดมฟุดฟิด ก่อนหน้าตอนที่ตัวเองจะเดินเข้ามา

แขนของไอวี่ถูกเขย่าแขนตามความแรงของอีกฝ่ายจนกลายเป็นเกลียวคลื่นขึ้นลง แต่เธอก็ปล่อยให้อีกฝ่ายเขย่าไปทั้งแบบนั้น โดยไม่มีการห้ามแต่อย่างใด ”อาา~ จริงเหรอ ดีจังเลยน้า งั้นเราก็เป็นคนแรกสินะ ดีใจจัง“

”ว่าแต่มาทำอะไรเหรอ“ ไอวี่เริ่มชวนคุยกลับบ้าง