มันสั่นถี่ยิบจนนึกว่ามีสายเรียกเข้าแต่เปล่าเลยมันกลับเป็นข้อความที่สแปมเข้ามาจากเบอร์เดียวกัน ซึ่งไม่ใช่เบอร์ใครที่ไหน เบอร์ของเคนนั่นเอง

ฉัน
---
จะ
---
ไป
---
รอ
---
ที่
---
ร้าน
---
รา
---
เมน
---
รีบ
---
มา
---
ให้
---
ไว
---
อย่า
---
ต้อง
---
ให้
---
รอ
---
นาน
---

เหมือนเพื่อนร่วมห้องเขาหนีไปร้านราเมนก่อนซะแล้ว

(ชิ)

เหมือนแผนการของคุณไม่มีปัญหาถึงในเจ้าแมวอีกตัวมันจะพยายามวิ่งตามคุณมา แถมตัวที่อยู่เสื้อก็ยังดิ้นไม่หยุด แต่ก็ยังดีที่พลังแขนของคุณเยอะพอที่จะจับเจ้าก้อนขนนี้ได้อยู่หมัด

นอกจากเสื้อกักคุรันที่เต็มไปด้วยขนแมวแตกๆจนแทบจะเปลี่ยนร่างไปเป็นเสื้อคลุมขนสัตว์คุณไม่ได้รับความเสียหายอะไรอีก

̶Q̶u̶e̶s̶t̶ ̶C̶o̶m̶p̶l̶e̶t̶e̶

ในขณะนั้นเองโทรศัพท์ของเคียวยะก็สั่นขึ้นมา

(1 ถึง 5 เอาเลขหนาย)

การเขย่าเสื้อทำเอาแมวชะงักของเขานั่นได้ผล!!!

พวกมันทำหน้างง เลิกสนใจที่จะชะเง้อมอง กลับมาจดจ้องเสื้อที่ขยับแทนแล้ว

แต่ทว่าเคียวยะที่ต้องการความช่วยเหลือเลยร้องเรียกหาเพื่อนร่วมห้องนั้น กลับหันไปไม่เจอใครเลย ไม่มีแม้แต่เสียงตอบกลับ

อ่าว อยู่ดีๆก็โดนทิ้ง

งานเข้าแล้วเคียวยะคุง จะเอาไงดี

เหมือนจะได้ผลจากที่มันทำเสียงขู่กัน ก็กลับมาทำหน้างงแต่ยังพยายามมองหาคู่ต่อสู้ของตัวเองต่อด้วยท่าทีหวาดระแวง

ดูเหมือนจะต้องแยกตัวใดตัวหนึ่งออกไปนะ

แต่นายไม่มีมือเหลือแล้วจะทำไงดี

แมวส้มเริ่มดมกลิ่น พยายามชะเง้อมองหาแมวสลิดอีกด้าน

(ผปค.เคลียการบ้านเสร็จล้าว ขอโทษที่ตอบช้านะคะ)

(เลข 4 อย่างงั้นเหรอ!!)

ระหว่างที่กำลังเดินอยู่ เคียวยะก็สังเกตเห็นก้อนกลมหน้าหมีสีส้ม และ ก้อนกลมหุ่นหมีสีสลิดกำลังมองหน้ากัน

ขนและหางของพวกมันตั้งตรง ลำตัวแข็งทื่อ ถ้าเป็นคนเลี้ยงแมวก็จะรู้ได้ทันทีว่ามันกำลังจะตีกัน

เอาล่ะเคียวยะคุง นายจะทำอย่างไรดี

(กลับมาแล้วค่ะ ผปค.เพิ่งเคลียการบ้านเสร็จอะเอื้อออ)

"อูย" เขาไม่ได้ตอบอีกคนทันทีเพราะยังมัวลูบหน้าตัวเองอยู่

"ก็เจ็บนิดหน่อย เทียบกับหมัดตรงแล้วอันนี้เด็กๆ" เคนยกนิ้วโป้งให้อีกคน

ไอ เอม ฟาย ไอ เอม โอ เคร

"จะว่าไป...เธอ...คือ..." ก่อนที่อีกคนจะอ้าปากเคนกลับยกมือห้ามไว้

"ยัยเด็ก เลขที่ 20"

"ฮารุโตะจังสินะ!!" เคนพูดเสียงมั่นใจมาก

ความจำชั้นดีมาก ต้องถูกแน่นอน 💯

"ดี! กำลังหิวเลย" รับคูปองก่อนจะผิวปากเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

อืม...หิวแหละ

(ขอบคุณมากนะคับ!)

(ชอบมากเลย!!!)

หลังจากไปวิ่งออกเหงื่อ ร่วมกิจกรรมของแต่ละชมรมจนพอใจแล้วก็เอาบัตรสแตมป์มาแลกของที่โต๊ะประชาสัมพันธ์

"คูปองส่วนลดค่าข้าว เอามาให้ไว"

(ผปค.ตัดเส้น ลงสี ถมดำไม่ไหวแล่ว ขอมาแบบภาพรัฟนะคะ ฮืออ😭)

(แปะผลชินดัน)

"ไว้รอบหน้ามาแข่งตอนจะจับผมช่วงโดดเรียนละกันจารย์"

หัวเราะเหอๆ ก่อนจะเดินหายไปทำกิจกรรมชมรมอื่นต่อ

(ขอบคุณสำหรับกิจกรรมนะคะ สนุกม๊วก)

(สกอร์นักวิ่งระดับโลกมากคร๊ะจารย์ 555555)

"ชิ" ทำหน้าเซ็งหน่อยๆ

ลูกผู้ชายไม่พูดมาก แพ้ก็คือแพ้ เจ็บใจก็คือเจ็บใจ ล้างแค้นโอกาสหน้าก็ยังไม่สาย

"ไหนๆก็แพ้ ขอรับสแตมป์เลยละกัน" ยื่นบัตรกิจกรรมให้ปั๊ม

(จับที่แค่จับเฉยๆเลยเพื่อนรัก ว่าไงสนใจมาจับด้วยกันไหม การมองแมลงที่โดนจับกำลังดิ้นทุรนทุรายในโหลคอตบันเทิงเลย)

"เหรอ? ลองหาเป็นแลนด์มาร์กดูเผื่อช่วย" เคนให้คำแนะนำ(?)

"อาจจะหลงน้อยทางลง"

(1 ถึง 5 คุณเลือกเลขอะไร)

(อมก. เราตกโรล แงง้ ขออภัยด้วยนะคะ ฮืออออ ไม่เห็นจิงๆ)

"ลูกอมถูก" เคนตอบไม่ใส่ใจ

"อีกตั้งนานกว่าจะเข้าชั้นเรียนจะรีบทำไมล่ะ" ไม่ได้สะทกสะท้านสักนิด

สายนิดสายหน่อยจะเป็นไรเพ่!!!