บรรยากาศไม่ได้หรูหราโอ่อ่าหากแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นจริงใจเป็นงานเลี้ยงเล็กๆที่ไม่มีต้องมีพิธีการบังคับไม่มีสายตาจับจ้องด้วยผลประโยชน์มีเพียงเหล่าคนสนิทเธอมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนลง

" นี้สิ…วันเกิดที่ดีหนะว่าไหมละ? "

เธอพูดเบาๆราวกับกำลังกระซิบกับตุ๊กตาทั้งสองตัวของเธอ

( เย้ๆวันนี้เราเกิดน้องเร็นกะหละถึงจะติดงานบ้างแต่ก็พยายามมาเล่นกับทุกคนนะวันนี้เร็นกะก็โตขึ้นอีกปีแล้ว!🎉 )

“ ใกล้ชิด? ” เธอเอียงคอมองเขาอย่างสงสัย

”เราก็…ใกล้ชิดกันมาตลอดนี่คะ?“

นั้นน่ะสิ ที่ผ่านมารู้สึกว่าจะอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเลยล่ะ…มีเรื่องราวต่างๆมากมายที่ทำให้เราใกล้ชิดกัน แต่ว่าอาจจะเป็นแบบที่เขาบอกก็ได้นะ ตอนนี้เราใกล้กันมากกว่าแต่ก่อนแล้วยังไงล่ะ

นั้นสิ…งั้นคง..

”เดี๋ยวจะได้เห็นมากกว่านี้อีกค่ะ เก็นจังน่ะ“

เธอว่าจบก็ยิ้มบางๆออกมาให้เขา…

‘เหมือนเธอจะขี้อ้อนขึ้นนะ‘

ประโยคที่เขาพูดมาก็แอบทำเธอแปลกใจกับตัวเองเหมือนกัน นี่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอทำท่าทางแบบนั้นออกไป…

“ม มัน..///ไม่เห็นแปลกนี่คะ”

“กับคนที่ชอบคนเราก็อยากอ้อนเป็นธรรมดาอยู่แล้วนี่///”

คนที่ชอบ…กล้าพูดออกมาได้เต็มปากแล้วล่ะ เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่พูดแบบนั้นออกไปนี่นา…

‘ เพราะฉันชอบนาย!…ฮึก..‘

ตอนนั้นเองก็บอกไปแล้ว…

(+)

ถึงจะโวยวายเสียงเบาๆไปก็คงไม่พ้นยัยสาวผมสีเข้มตรงหน้าเขาอยู่ดี

“ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่คะ ถ้าเป็นนาย ฉันไม่รังเกียจนายหรอกนะคะ“

เธอตอบเขาไปพรันมือก็ยังยกผ้าเช็ดหน้าไม่เลิก

”…“

ก่อนที่เธอจะละสายตาไปมองยัยแมวเหมียวที่กระโดดลงไปจากตักเขา เหมือนรู้ตัวแล้วว่าตัวเองควรไปน่ะ…แต่สายตาของยัยแมวเหมียวก่อนไปนี่สิ ไม่ถูกใจฉันเอาเสียเลยค่ะ!

(+)

หายใจลำบากล่ะสิ จมูกแดงใหญ่แล้ว

“ค่อยๆสั่งออกมานะคะ”

“ฉันเข้าใจว่านายชอบน้องแมว แต่ว่าก็เป็นห่วงตัวเองด้วยนะคะ“

ฉันยังเป็นห่วงเลยค่ะ…บากะ!

’เนโกะจังตัวนี้ ชอบให้เกาคางมั้ย‘

“…..”

เขานี่มันขี้แกล้งจริงๆเลย เธอมองมือใหญ่ที่ยื่นมาจิ้มๆคางของเธอ ครู่นึง

ก่อนจะค่อยๆเอียงใบหน้าของเธอเข้าไปจนแก้มนิ่มๆมันแนบไปกับมือเขาเลยอะ…

“ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้นซักหน่อยค่ะ///”

“!?”

ก่อนที่เจ้าจะเดินกลับไปนอนหนุนตักของเขาเหมือนเดิม ทำเอาเธอแอบรู้สึกเลยล่ะว่า ไม่ถูกกับแมวตัวนี้เอาเสียเลย ซะจนเธอเผลอมุ่ยหน้าเบาๆเลย..

“ ด้วยกัน? นี่จะบอกว่าฉันเป็นแมวหรอคะเนี่ย “

อะไรเนี่ย ฉันกับยัยแมวจอมอ้อนนั้นไม่เหมือนกันซักหน่อยนะ เธอเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นไปที่จมูกของเขา

“ฉันเข้าใจว่านายชอบน้องแมว แต่ว่าก็เป็นห่วงตัวเองด้วยนะคะ“

(+)

“ ….. “

เธอไม่ได้ตอบเขากลับไปในทันที เพราะคำถามของเขามันทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้ไม่น้อยเลย

อะไรน่ะหมอนี่…น่าหมั่นไส้ชะมัด

“ ก็ถ้านายแพ้…ฉันเองก็คงไม่ต่างกันหรอก…”

เธอก้มหน้าหลบลงไปเล็กน้อย สำหรับเธอแล้วเขาในตอนนี้กับเมื่อก่อนมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ

เพราะเธอเองตอนนี้ก็คงจะแพ้เขามากกว่าเมื่อก่อนเสียอีก

(+)

คุทานิ อิโนริ

ก็ดูอาการเขาสิ เริ่มแดงแล้วนะ จมูกเนี่ย เธอคิดแบบนั้นแล้วก็จิ้มไปที่จมูกของเขาเบาๆ

” แดงแล้วนะ “

ถึงจะแอบเป็นห่วงก็เถอะ แต่ดูๆแล้วมันก็น่ารักดีนะ…คิดแบบนั้นเธอก็หลุดขำออกเบาๆ

“ คนแพ้คนแมว แมวมักจะหลงรักสินะเนี่ย “

” แล้วฉันล่ะ…แกชอบฉันมั้ย เนโกะ”

แบบนั้นแล้วก็อุ้มเจ้าก้อนขนมาไว้บนตักของตัวเองแทน ถ้ายังให้อยู่กับเขาต่อ เขาคงจะลำบากกว่านี้แน่…

“เอ๊ะ!”

เสียงอุทานเบาๆของเธอดังขึ้นเล็กน้อยทันทีที่เจ้าก้อนขนสีดำกระโดดปืนขึ้นมานอนบนตักของคนตัวสูงข้างๆเธอ

‘ โนริจัง ดูนี่ส-ฮัดชิ้ว! ‘

ยังพูดไม่ทันจบอาการของเขาก็ทำเอาเธอเลิกคิ้วเลย

แม้แต่อะไรแบบนี้ก็ยิ้มออกมาหรอเนี่ย…///

อย่ายิ้มบ่อยนักสิ เจ้าบื้อ!

” มันก็…น่ารักอยู่หรอก…“

“ แต่…นายแพ้น้องแมวหรอเนี่ย “