( จะหวานจะขมชิมหมด สารภาพว่าชอบลายเส้นคุนมาก TT💕💕 )

+

นัตสึมิกระพริบตา ยังไม่มั่นใจในสิ่งที่เห็น เเต่ทว่าเมื่อลืมตา เเมวตัวนั้นก็ได้หายไปเสียเเล้ว

หญิงสาวจอดจักรยานไว้ริมทาง ก่อนเดินไปดูให้ชัดด้วยความสงสัย เเต่ไม่ว่าจะดูยังไง ก็มีเเค่เเมวสีขาวตัวเดียวนี่นา

“ เอ่อ .. ขอโทษนะคะ เเมวสีดำที่อยู่ตรงนี้เมื่อกี้หายไปไหนเเล้วเหรอคะ ? ”

พอสงสัยก็เลยถามเจ้าของซะเลย

( งั้นเค้ามาวันนี้เลย !! 🥺🐈‍⬛ )

เพราะเป็นวันหยุดยาว เส้นทางขับจักรยานของนัตสึมิจึงมาจบที่ริมอ่าว , สองมือจับเเฮนด์จักรยาน ในขณะที่ปั่นชมวิวไปเรื่อย ๆ ให้ลมทะเลพัดตีหน้าเย็นสบาย

ปลายสายตามองไปยังทะเลสีครามไร้จุดสิ้นสุด จนสะดุดกับคนที่มายืนก่อนหน้ากับเเมวอีกสองตัว เเต่หากเพ่งให้ดี จะเห็นว่าหนึ่งในนั้นมีสองหาง

?

+

( ได้เยยคับบ บีบๆๆนวดๆๆ 💘 )

( ฮรึก ขมมาก 🥹 )

( ขอปักมาเล่นด้วยนะคะะ 🥺 )

( อยากเล่งกะพี่คนสวยมาก เเต่ไม่มีโอกาสซักที ไว้จะไปบวกด้วยนะคะ 🥺❣️ )

หลุบมองมือที่คอยจูงกันไป—ก่อนหน้านี้…ก็มักจะถูกจูงไปแบบนี้เสมอเลย

ถ้าหากนี่เป็นฝัน ก็อยากจะฝันแบบนี้ไปตลอด, แต่พอเงยหน้ามองอีกครั้ง ก็พบความเป็นจริงที่อยากตอบรับเอาไว้

“ช ช้าหน่อยซากิจัง ฮ่ะๆ” เสียงหัวเราะเบาตอบรับ กระชับมือข้างนั้นให้แนบชิด

”อือ ไปกันเถอะ“

จะมีสีสันและเรื่องราวแบบไหนรอพวกเรากันอยู่

ไว้…จะเล่าให้ฟังนะ

…

(ง่าก ขอบคุนที่มาเล่นด้วยค้าบ😭💕)

ก็ว่าอยู่ เหมือนฉายลืมอะไรไปซักอย่าง เเถมยังเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดเสียด้วย

“ หึ .. ฮ่าฮ่า ! เจ้าอยากรู้งั้นรึ ? ”

ตอบรับบทอย่างรวดเร็ว เเถมยังคีพคาร์คนเส้นตื้นได้เป็นอย่างดี ( ถึงจะเป็นเสียงโมโนโทนก็ตาม ) ทำได้ดีสุดเท่านี้เเหละ ..

“ ฮ่าฮ่าฮ่า จะบอกให้ก็ได้ .. ข้าน่ะ ..! ”

จังหวะนี้ต้องมีรัวกลองเเล้ว

“ ข้าน่ะ ..........! ”

ยืดเพื่อความตื่นเต้น

พอได้ยินก็เหมือนโล่งใจ เหมือนที่ได้ยินมาจะโดนต้ม

“ งั้นเหรอคะ, ขอบคุณนะ ”

เงยหน้าสบตา ยกยิ้มขึ้นจาง ๆ พอได้ฟังคำตอบสิ่งที่รุ่นพี่พูด ก็เบาใจขึ้นเยอะ

นัตสึมิก้มหน้ามองพื้น พลางเเกว่งขาไปมานิดหน่อย สายตาจดจ่อเจ้าเเมวอ้วนบนพื้นที่เต็มไปด้วยกลีบของดอกซากุระ

“ จะว่าไป อิชชิกิซังชอบเเมวเหรอคะ ”

เเบบว่าดูคุ้นเคยกับเเมว ?

( ไม่เป็นไรเลยค้าบบ 💕🤏🏻 )

พอมืออีกฝ่ายทาบลง ก็กระชับขยับมือให้ถนัด ก่อนช่วยออกเเรงดึงให้ลุกขึ้นง่าย

“ อือ ได้สิคะ ”

พอทรงตัวอยู่ ก็ค่อย ๆ ปล่อยมือออก เปลี่ยนมาจับกระเป๋าสะพายด้านข้างเเทน

นัตสึมิค่อย ๆ หันหน้ามองอีกคน ถึงได้พึ่งสังเกตเเถบสีบนชุด

เเย่ละ เผลอเเกล้งรุ่นพี่ไปเเล้ว ..

มุมปากยกยิ้มขึ้นเมื่อมองท่าทีมั่นใจของเพื่อนร่วมห้อง เธอทำท่ากระเเอมนิดหน่อย ก่อนจะตีหน้าจริงจัง

“ โอเค จะเริ่มละนะ ”

เเอบตื่นเต้นนิด ๆ

“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ”

เสียงหัวเราะโมโนโทนดังขึ้นมา ดูเป็นเสียงหัวเราะที่ดูไม่หัวเราะเสียเท่าไหร่ เเต่เจ้าตัวก็พยายามเต็มที่ล่ะนะ

“ ฮะฮ่าฮ่าฮ่า ”

ยังจะหัวเราะอยู่อีก