(ไทชิทำอะไรตอนผมนอนเนี่ยอ่ยยย 😭)

#AZK_Undoukai #AZK_Clover

เหล่าหนุ่มสาวถึงคราเบ่งบานยามวสันตฤดูมาเยือน
— Ouendan Clover Team 🍀

(รูปรวมเหล่าสมาชิกโอเอ็นดันทีมโคลเวอร์)

“ซาคุยะคุง สนุกมั้ยครับ”

“กีฬาสีน่ะ”

(ได้เลยครับ ขอเนียนรู้จักนะครับ!)

“อืม ก็รอซาคุยะคุงมาช่วยพี่อยู่น่ะ” ยิ้มตาปิดกล่าวเสียงละมุนตามประสาคนช่างอยากล้อ

ไม่ได้ปฏิเสธการช่วยเหลือแสนมัดมือชกของอีกคน หลุบมองยิ้มๆและปล่อยให้ทำอะไรตามใจ

“ถ้าให้พูดเหตุก็ไม่อยากรบกวนคนอื่นมากน่ะครับ อีกอย่างเป็นถึงลูกของหมอถ้าปฐมพยาบาลแค่นี้ทำไม่ได้ก็กระไรอยู่”

“แต่คงเพราะเหนื่อยจากการแข่งก่อนหน้ามือไม้เลยอ่อนแรงน่ะ” หัวเราะเบา+

(ต่อจนจบหรือจบได้เลยนะงับ แงริโกะจังมายเบสเฟรนด์ 🥺💕/ไถๆ)

“ขอบคุณนะครับริโกะจัง”

“ที่คอยรับฟังและวิ่งไปพร้อมผมเสมอ”

ดีจังที่ได้เป็นเพื่อนกับเธอ

“แต่ก็แหม…วิ่งเข้าเส้นชัยกับแฟนตั้งสองรอบเชียว”

ไม่วายหาเรื่องแซวเพื่อนสนิทสาวผู้มีหนุ่มมาครองใจก่อนใคร

เสียงหัวเราะดังเป็นจังหวะพร้อมกับช่วงเวลาที่ฮิฟูมิเริ่มเล่าเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของตน และนำพาไปพบสิ่งใด

ขอบคุณครับ จะพยายามเล่าให้มากกว่านี้นะ เรื่องของตัวผมน่ะ

“ครับ อย่างที่เคยพูดน่ะ” ไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่เพียงต้องใช้เวลา

สำหรับสายสัมพันธ์ของเราทั้งสองคงไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังกัน การแสดงออกของฮิฟูมิจากพวกที่ล่องลอยราวกับคนไร้ตัวตน ท้ายที่สุดก็ค่อยๆเผยตัวตนที่ละเล็กที่ละน้อย

มันก็…ไม่ได้แย่อย่างที่คิดน่ะ ก่อนสายตาจะสบกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นและถ้อยคำที่เรียกชื่อตน

“ริโกะจังเนี่ยยิ้มเก่งขึ้นจริงๆด้วย”
หัวเราะเบาพร้อมรอยยิ้มละมุนกว่าเดิม

+

“ครับ สนุกมากๆเลย”

“การได้วิ่งเล่น และคอยได้ดูแลทุกคนเป็นอะไรที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดแล้วล่ะ”

“ถึงแม้จะรู้สึกเสียดายหน่อยๆ”

“ที่ผมรู้สึกว่าตัวเองวิ่งได้ช้าลงมากๆเลยล่ะ” สายตาเลื่อนมองที่ข้อเท้าขวาอย่างนึกช่วยไม่ได้

“ขอโทษนะครับที่ไม่เคยบอกเรื่องอาการบาดเจ็บของผม”

“เพราะไม่อยากให้เป็นห่วงน่ะ” สำหรับคนสนิทรอบตัวฮิฟูมิอาจจะสังเกตได้ตั้งแต่ตอนแข่งอินเตอร์ไฮหรือก่อนหน้านั้นแล้วล่ะ