#AZK_Undoukai

🔥 แจกมาร์ชแมลโลว์ ฟรี! 🔥
———————————
ด้วยสวัสดิการจากผู้อำนวยการที่แสนน่ารัก ซูซูกะเซนเซย์ !
นักเรียนและบุคลากรภายในโรงเรียนสามารถมารับมาร์ชแมลโลว์ได้ที่สมาชิกสภานักเรียน

เขายังไม่มั่นใจกับคำพูดของเซนจิสักเท่าไหร่ แม้ว่าเพื่อนสนิทเขาจะเซนต์ดีขนาดไหนแต่อยากได้ยินจากปากของเธอตรงๆ

"มาจัง..รู้สึกแบบเดียวกับผมรึเปล่า"

ตัวเขาค่อนข้างใหญ่ แต่เหมือนจะหดเหลือสองเซน บ้าจริง เสียงหัวใจเต้นซะจนหูจะดับเมื่อรอฟังคำตอบของเธอตรงหน้า

"ฮ่ะๆ มันบ้ามากเลยล่ะที่ผมไม่เลือกเรียนต่อสหรัฐเพราะคิดแค่ว่าจะไม่ได้เจอเธอบ่อยๆเหมือนที่ผ่านมาอีก"

นัยน์ตาสีสวยสะท้อนกองเพลิงนั้นแวววาวราวกับอัญมณี เขาเงียบครู่นึงก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงที่นุ่มนวล

"ผมชอบเธอ"

ขยับเข้าไปใกล้เล็กน้อย

"ผมชอบเธอมากๆเลย"
+

"การได้คิดถึงมาจังทำให้วันของผมสว่างไสว ทุกๆวันไม่รู้ว่าจะคุยอะไรดีแต่ก็อยากคุยกับเธอให้ได้ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยหรือไร้สาระ"

"มารู้ตัวอีกทีผมก็มองหาเธอในโรงเรียนมากกว่าเมล่อนปังในโรงอาหารไปซะแล้ว ฮ่าๆ....และพอเห็น..มันรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ"

"และแน่นอนว่าการที่มาจังเศร้าก็ทำให้ผมอยู่เฉยไม่เคยได้"

คิดถึงตอนที่เจออีกฝ่ายตากฝนอยู่ข้างๆแมว
+

ผ่อนลมหายใจเล็กน้อยลดอาการตื่นเต้น

"ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่..ทุกครั้งที่เห็นมาจัง ผมมักจะหยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ..ตอนแรกคิดว่าความรู้สึกนี้มันคือความสนิทของเรารึเปล่า ผมเลยสับสนมาก"

"แต่พอคิดดีๆ ความรู้สึกมันอาจจะเกิดขึ้นตั้งแต่แรกที่พบเธอ"

อ๋าาาา ไม่ชินจริงๆกับการพูดเรื่องแบบนี้ หน้าเขาค่อยๆแดงเข้มเรื่อยๆกับความจั๊กจี้ใจ
+

"พอจะรับฟังผมได้รึเปล่าครับ.."

ไม่ถัดพูดอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ใบหน้าเลยค่อยๆแดงขึ้นตามจังหวะหัวใจที่เต้นถี่ขึ้น

เอาล่ะ เอายังไงต่อทีนี้ หลายอาทิตย์มานี้เขาเอาแต่หลบเธอมาเจอกันอีกทีก็ทำตัวไม่ถูกซะแล้ว

คิดดีๆแล้วมีหลายสิ่งที่เขาต้องพูดและสื่อออกไป

"ขอโทษนะที่เต้นรำกันคราวนั้น...มันค่อนข้างสับสนน่ะครับ"

คราวนี้เขามองสบตาเธอตรงๆ

"ผมสับสนว่า..ตัวเองรู้สึกยังไงกับมาจังกันแน่"

เผลอกลั้นหายใจเพราะความตื่นเต้น พยายามพูดให้ลิ้นไม่พันและใช้เลือกใช้คำที่ชัดเจนที่สุด
+

"แต่ได้พักผ่อนกับกองไฟแบบนี้กับทุกคนก็หายเหนื่อยเลย !~"

กล่าวอย่างผ่อนคลายแม้ว่าเขาจะหลบสายตาเธอในบางครั้ง

ก็มันตื่นเต้นนี่นา !!

(แขวนผนังงงง 😭💖✨)

(อ๊ากกกกวหงแาวแงผ 😭🧡🧡🧡🧡🧡🧡✨✨✨✨✨✨✨✨✨)