(ทางนั้นก็เท่มากเลยคับ!💥🫵🥺💥💥💥)

(ย้ากกกกก😭😭💖💖💖💕💖💖💥💥/เผลอตีลังกาใส่🤸)

(4/4)

ไม้ที่ 4 (ไดคัตสึ ไดริว)

เหมือนจะเหม่อไปเล็กน้อยทำให้ไม้หลุดมือ แต่ก็ยังเก็บคืนมาได้

เหมือนรองเท้าจะใส่คับไปวันนี้ทำให้วิ่งได้ลำบากลง

“ย้ากกกขอโทษด้วยทุกคน!!” ตะโกนระหว่างวิ่งเข้าเส้นชัยไป

“อ้ะ— อ้อ–!”

“นั่นสิเนอะ- ฮ่าๆๆๆ——!”

เขาหัวเราะร่าพรางยังคงถือกล่องลังอยู่อยู่ทำเอาได้ยินเสียงของในกล่องกลิ้งชนกันไปมาเลย

“อ้อจริงด้วย งั้นเดี๋ยสฉันไปวางของก่อนเดี๋ยวรีบออกมาน้าา———”

สิ้นเสียงพูดเขาก็เดินเข้าไปวางของในห้องก่อนวิ่งออกมาในระยะเวลาไม่ถึงนาที

“อยากเล่นเกมหรอ?”

“หรือแค่อยากทานอาหารดีล่ะ?”

ยืนเหม่อ นั่งลง ทำไม สงสัยจะหมกตัวเล่นแต่เกมจนแรงหายล่ะมั้ง

หน้ามุ่ย หยิบชุดไปเงียบๆ ใช้เวลาแปปเดียวก็กลับมา

" ถ้าจะให้เสิร์ฟอาหารต้องมีค่าจ้างนะ "

อับอาย

เด็กหนุ่มในชุดสีเหลืองเดินแบกของซึ่งเป็นวัตถุดิบมาจากทางเดินซึ่งเป็นด้านหลังของอีกคน

ตาเหลือบไปเห็นคนตัวเล็กอันคุ้นเคบจึงเดินมุ่งเข้าไปทันใด

“คุโมะจัง-”

นิ้วจิ้มลงไหล่อีกคนขณะยังถือกล่องลังอยู่

“ไหงมานี่ได้เนี่ย?—”

ก่อนจะมองเข้าไปในห้องเหมือนเชคดูว่าอีกคนมาหาใครรึป่าว

"พยายามเข้านะครับ สนุกมากเลย !"

เขายิ้มกว้างให้กับเธอและโค้งตัวเล็กน้อยเมื่อถึงเวลาที่ต้องลา

"..."

กะจะเดินไปจ่ายเงิน เขากลับชะงักเดินหันตัวตามอีกฝ่ายและช้อนมือเธอขึ้นมา

"จะรอนะ..เจ้าหญิงของผม"

เขาสบสายตาอีกฝ่ายก่อนจะจุมพิตลงบนหลังมือเธอและเดินไปจ่ายเงินก่อนจะออกจากห้องไป

(ขอบคุณสำหรับโรลงับบ 🥰)