….นี่พี่…พี่รู้อะไหม? เวลาที่พี่ยิ้มน่ะ..ดูดีและสวยมากกว่าใครเขาเลยล่ะนะ รู้รึเปล่า

เพราะงั้น ผม อยากให้พี่ยิ้มอีกเยอะๆ จริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่ผมแต่สำหรับคนรอบข้างด้วยเช่นกัน

ด้วยใจที่ปรารถนาอย่างแรงกล้า

— จากน้องชายผู้แสนหวงแหน ซูซูกิ โคจิ

ขอให้พี่เป็นตัวเองได้มากกว่านี้….

สุขสันต์วันเกิดนะครับ พี่ไดโฮ—

ในโลกใบนี้ โลกที่มีเพียงแค่เราสองคน พูดคุยและแกล้งหยอก สายตาที่แปรเปลี่ยน แต่ก็ยังไม่พ้นความเสียใจเศร้าสร้อยที่แฝงไว้ในดวงตาสีทับทิมดวงสวย ไม่เหมือนกับอีกดวงที่สงบนิ่งและสดใสเหมือนน้ำทะเลกระทบแสงแดด….

เขารู้…

รู้เสมอมา….

ว่าคนเป็นพี่นั้นรักเขามากเพียงใด

แต่ว่านะพี่…ถ้าให้ผมเลือก ในท้ายที่สุดผมก็ยังคงอยากจะให้พี่มีความสุขมากกว่านี้จริงๆ

ได้โปรดเถอะครับ

ฉันขอเถอะ

ขอให้คำขอพรของผมเป็นจริงด้วยเถิด

ไม่ว่าอะไรฉันก็ยอมที่จะแลก

คำพูดที่ไม่อาจเอือนเอ่ยของสองพี่น้องที่หน้าตาถอดแบบกันมาอย่างกับคนเดียวกันไม่มีผิดเพียน ทั้งวิงวรและขอร้องต่อสิ่งไม่มีจริง

กล่าวโทษ และ เกลียดชัง

เวลาแห่งความสุขในยามตะวันลับฟ้าและยามนิทราเริ่มมาเยือน ความสุขเล็กๆ ของเหล่าเด็กตัวน้อยที่น่าสงสารทั้งสอง

สุขสันต์วันเกิดนะไดโฮ

สุขสันต์วันเกิดนะโคจิ

แม้จะไม่พูดแต่ก็สื่อถึงกันได้ ในทุกๆ ปีเกิด ไม่มีปีใดเลยที่พวกเขาทั้งคู่จะไม่อยู่ด้วยกันในช่วงเวลาที่สำคัญ

โคจิเป็นดั่ง เขา และ เขา ก็เป็นดั่งโคจิเช่นกัน ครอบครัวเพียงคนเดียว ตัวตน และสิ่งที่ยังยึดให้เขามีชีวิตอยู่…

ฉันกล่าวภวานาให้เขามีชีวิตไปนานๆ และหายป่วยในเร็วไว…

ผมคอยขอพรต่อคุณพระจันทร์ทุกค่ำคืนให้เขามีความสุขและ พบเจอคนสำคัญอีกมากมาย…

ทั้งคำถาม คำตอบ และ คำบอกเล่ามากมายแม้จะไร้สาระ แต่เขาก็เก็บทุกคำถามที่ถูกส่งมาไม่ขาดตก และ พร้อมที่จะบอกเล่าโลกภายนอกต่อผู้ป่วยตรงหน้า

นิสัยแข็งกร้าวราวกับถูกดัดให้อ่อนลง…รอยยิ้มอ่อนโยนแสนหายากพิมพ์ประดับลงใบหน้า

ผ่อนคลายเหมือนกลับมาสู่ “บ้าน”

ครอบครัวเพียงคนเดียว…หนึ่งเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่ คนสำคัญ และ ส่วนหนึ่งที่เกิดมาพร้อมกับเขา…

น้องชายฝาแฝดช่างพูดแสนสดใส…