(เหตุใดถึงอยากต่อยกับสาวรุ่นพี่อายุห่างกันร่วมสิบปีล่ะจ๊ะ 😄)

ยิ้มหวานปิดตาหลังได้ยินคำชม ก่อนจะลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินประโยคหลังสุด

"มาทุกวันตลอดเทศกาลเลยจ๊ะ จะพาเพื่อนหรือครอบครัวมาซื้อและอุดหนุนย่อมยินดีอยู่แล้วล่ะจ๊ะ" 🙂‍↕️

ยิ่ง(คนซื้อ)เยอะ ยิ่งเลอะ(มือ)ประสบการณ์

"ย่อมได้สิคะ หุหุ"

แล้วก็หยิบยื่นดังโงะไม้ที่ดูหน้าตาน่ารักและน่ากินที่สุด คราวนี้ไม่มีแกงใดๆ กินแล้วอร่อยแน่นอนถ้าไม่อร่อยก็น่าจะโดนสั่งเลิกขาย ณ บัดนี้

หน้าตาของพวกมันนั้นช่างเหมือนตัวการ์ตูนมาสคอตชื่อดัง แค่นี้ก็การันตีความอร่อยแล้วล่ะ

"กินให้อร่อยนะคะ ถ้าอร่อยแล้วจะอุดหนุนเพิ่มก็ยินดีมากเลยค่ะ"

"แล้วเธออยากได้อะไรล่ะจ๊ะ"

ถามมาถามกลับไม่โกง ดูเหมือนจะยากแล้วบทสนทนาตอนนี้--

"ตายจริงจะรับค่าทำขวัญเป็นอะไรหรือจ๊ะ" ☺️

ยัง เจ๊ยังไม่เลิก เรียกว่าไม่สะทกสะท้านต่อคำว่ากล่าวใดๆ ก็ได้ (มั้ง)

ยังคงยิ้มอยู่อย่างไม่สะทกสะท้านเมื่อได้ยินคำพูดกล่าวแบบนั้น

"ก็คุณหนูน้อยหยิบชิ้นที่แข็งด้านเพราะยังไม่สุกไปนี่นา เอาไม้ใหม่ดีมั้ยคะ หุหุหุ"

จากนั้นก็ยื่นไม้ใหม่ให้กับเธออีกครา รอบนี้ไม่ต้องทอยเต๋าเพราะบังคับอร่อยเท่านั้นกันโดนแกงค่า

"ถือเป็นสีสันในงานเทศกาลเนอะคะ ทำให้ตกใจเล่นแย่เลยขออภัยจริงๆ ค่ะ" 😊

แม่ค้าอะไรที่เอาของไม่สุกให้ลูกค้าแต่ใบหน้ายังยิ้มแย้มอยู่ได้ ประหลาดแท้(...)

มองดูปฏิกิริยาอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเฉกเช่นเคย

😊

"เป็นยังไงบ้างคะ อร่อยถูกใจวัยรุ่นมั้ยคะ หรือพอจะอธิบายได้มั้ยถึงรสชาติและประสบการณ์ที่พบเจอระหว่างชิมน่ะค่ะ หุหุ"

เสียงหัวเราะปิดท้ายไม่ทราบเลยว่าหมายความว่ายังไงกันแน่ 🤫

หัวเราะออกมาเพราะพฤติกรรมน่าเอ็นดูของหุ้นส่วนร้านค้าผู้เป็นรุ่นพี่แต่ยังมีอารมณ์ขัดเป็นเด็กน้อยอยู่ในตัว

"ดีใจจริงๆ เลยค่ะที่อากิยะซังใส่ใจและทุ่มเทกับกิจการร้านน้ำชาแบบนี้"

"แล้วช่วงนี้เป็นยังไงบ้างริคะ เศรษฐกิจไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ก็พอไปได้เนอะ"

มือเรียวท้าวคางบนโต๊ะพลางเอียงคอไปมาและใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มพิมใจ

"โปรโมชั่นสุดพิเศษ ซื้อวากาชิแถมชา ซื้อชาแถมวากาชิจ๊ะ"

กล่าวด้วยความภาคภูมิใจ(?) ธุรกิจร่วมกับร้านอื่นขนาดนี้ก็ขอโปรโมทหน่อย

"ถ้าเป็นเมนูประจำเทศกาลจะเป็นซากุระโมจิกับดังโงะซากุระจ๊ะ ลองชิมดูก่อนได้นะคะ"

อยากลองชิมก็ d100 ดูรสชาติ ถ้าออกมาแย่ล่ะ นั่นหมายความว่ายังไงกัน??? 🫢

"อุ๊ยตายจริงหรือจ๊ะ แต่พี่สาวคงยังไม่อยากติดคุกตอนนี้หรอกนะคะ หุหุ" 😌

"ขอบคุณที่อุดหนุนจ๊ะ แล้วจะจัดเตรียมเมนูไว้ให้อย่างสวยงามเลยจ๊ะ"

แล้วก็จัดแจงจัดเตรียมตามรีเควสของคุณชายผู้มีออร่าเป็นอันเสร็จขั้นตอนการขายตรงในวันนี้ จะไม่ให้เสียชื่อหรอกนะคะ

(ขอบคุณที่มาเป็นหน้าม้า เอ้ย มาโรลด้วยกันนาคา)

เห็นเด็กสาวยืนจ้อง รอช้าใยรีบขายสิคะ

"แวะชมแวะชิมก่อนได้นะจ๊ะ ของอร่อยน่าตาน่ารักน่ากินแบบนี้ถ้าพลาดแล้วจะเสียใจเชียว" 😉

"วากาชิสูตรพิเศษต้อนรับเปิดเทอมจ๊ะ เร่เข้ามาเร่เข้ามา"

"ดูจากสีหน้าแล้วประทับใจสินะคะ เป็นเรื่องดีจริงๆ เชียวค่ะ" 🥰

"ถ้าชอบติดใจตัวไหนอุดหนุนได้เรื่อยๆ เลยนะคะ ถามแม่ค้าได้เสมอแม่ค้าไม่กัดจ๊ะ"

"ทำธุรกิจหากอยู่คนเดียวก็ไปไม่รอดสิคะ"

"ยินดีจ๊ะ ทานให้อร่อยนะคะ"

แม่ค้าแลดูพูดจริงใจ ใบหน้ายิ้มแย้ม แต่เหตุใดถึงรู้สึกแปลกๆ กันนะ

หากสงสัยในความแปลกลอง d100 ดูว่ารสชาติมันแปลกหรือไม่แปลกกัน???

(เอาเด็กๆ ไปสตั๊ฟฟ์สิคะ ไม่ก็เอาไปทำโอบ้ง? เพิ่มมูลค่าและความขี้เล่นของเด็กๆ ชาวผัก 🤗)

"แหมได้สิจ๊ะแค่หยอกเล่นเฉยๆ"

"โปรโมชั่นเฉพาะเทศกาลเป็นซากุระโมจิกับดังโงะรูปกลีบดอกซากุระจ๊ะ หากให้ดีสามารถกินคู่กับน้ำชาได้ มีชาชั้นดีจากร้านน้ำชาโคเซ็ทสึหุ้นส่วนร้านด้วยนะจ๊ะ"

ผายมือไปยังหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อนผู้ร่วมบูธด้านข้าง

"ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งจ๊ะ"

ไม่ได้หมายถึงคนซื้อ หมายถึงคนขายจ๊ะ--

"แหมแค่ชิมเองหรอจ๊ะ หุหุ ☺️"

หยอกล้อเล็กน้อยก่อนหยิบยื่นใบเมนูให้

"สนใจเป็นวากาชิรูปแบบไหนรึจ๊ะ มีทุกแบบเลยน้าหรือจะให้แนะนำก็ยังได้"

"จะว่าไปช่วงนี้ก็เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิอีกแล้ว ถ้าฉันทำวากาชิธีมดอกซากุระเพิ่มเติมไว้เดี๋ยวเอามาให้อากิยะซังชิมแน่นอนค่ะ ถ้าได้ชาเบลนด์กับซากุระด้วยจะยิ่งสมบูรณ์แบบเลยมั้ยคะนี่ หุหุ"

"ชอบค่ะ จะชาแบบไหนก็ล้วนแต่มีความเป็นเอกลักษณ์อยู่แล้วเนอะคะ หุหุ"

ยกถ้วยชาร้อนขึ้นมาจิบเบาๆ ช้าๆ ดื่มด่ำกับบรรยากาศโดยรอบไปพลางๆ

"ถ้าเซนฉะ ฉันแนะนำเป็นทานกับฮังนะกาชิน่าจะดีที่สุดค่ะ"

"ฮังนะกาชิคือจุดกึ่งกลางสมดุลระหว่างวากาชิแบบเปียกและแห้ง ไม่เปียกหรือหวานจัดแสบคอจนเกินไปหรือไม่กรอบร่วน จะเป็นจำพวกโยกังหรือโดรายากิน่ะค่ะ"

"อากิยะซังคิดว่าดีมั้ยคะ" +

(แต่ไม่อร่อยนี่คะ อีกอย่างการไม่กินผัก = ไม่ทำให้เด็กๆ เจ็บตัว 🥰)

(น่าเข้าไปทำลายจังเลยนะคะ 🤭)