(ส่วนสิ่งนี้ช่วงลงสมัครล่ะ!! ทำไปแล้วล่ะสิ่งภัยกับตัวเราที่สุด แต่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)

(โอํยยยย สวยมาก ✨✨✨--- 🌼🌼🌼
/ราวกับเห็นทุ่มดอกไม้/ /ถึงเวลาของผมแล้วใช่มั๊ยครับ ลุงเบน ป้าเมย์...)

(/เค้งหนุนกน้อย แต่ทะมายตัดผมกันล่ะเนี่ย🤲🕊️)

”เหรอ“

เป็นเสียงขานรับเนือย ๆ ก่อนรอยยิ้มจะถูกวาดบนใบหน้าเสียอีก

”แบบนี้ถ้าฉันสารภาพรักกับคุณ, จะสมหวังด้วยไหม?“

เว้นจังหวะ -

หนึ่ง,
สอง,
สาม,

แต่พอดี

“ล้อเล่นนะ“
”เคยลองกับตัวหรือยังล่ะ?“

ดวงตาทานตะวันถูกแต้มเพิ่มด้วยประกายจากเพลิง ยิ่งดูคล้ายกับถาดผสมสีเข้าไปใหญ่, มันโอนอ่อน ดูราวกับพิจารณาแม้แววโดยรวมนั้นแข็งกร้าว

สารภาพรัก
ไกลตัวตนไปโข เรียกได้ว่าไม่ค่อยได้มีโอกาสคิดถึงมันเท่าไหร่

หรือถึงมี มันก็มาอย่างไม่จริงจัง

จะฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูร้อน มันจะไม่สั่นไหวหากอาวะยูกิไม่อนุญาต

+

ที่อยู่ข้างคุณเป็นเด็กสาว; เส้นผมสีคลื่นคงจะเรียกความคุ้นเคยได้อยู่บ้าง แม้เราต่างไม่เคยสนทนากันอย่างจริงจัง

หากพิจารณาไปอีกสักหน่อย คุณอาจพบว่าเคยพบเห็นหล่อนอยู่เกือบบ่อยครั้งที่ห้องซี, ในวันกิจกรรมต่าง ๆ — เมื่อไม่นานมานี้เองก็เช่นกัน

หรือกระทั่งในแวดวงถ่ายแบบอิสระ พวกเราอาจเคยก้าวผ่านกันอย่างบังเอิญด้วยซ้ำ

ตัวตนที่ไม่กำหนดกรอบทั้งคู่ ถึงคราวบรรจบเข้าบ้างเสียที

+

(คุนยังโรลไหวหรือไม่—แต่ปักไว้เผื่อเราได้คุยกันแบบอฟชสักครั้ง)

“แล้วก็กำลังหาเพื่อนร่วมชม“

ไม่อย่างนั้นคงไม่อาจนับได้ว่าเป็นเทศกาล

มันจึงเป็นคำชวน

ถึงคุณ,

ดวงตาใต้ลวดลายกระพริบหนึ่งหน, ก่อนจะพ่นลมหายใจสั้น ๆ คล้ายเหล่าสุนัขป่าขึ้นมาอีกหน — อาจเป็นเพราะมีอะไรครอบใบหน้าอยู่ การหายใจจึงกังวาลกว่า

”นั่นสินะ“

ถ้าไม่มีเลย ก็คงไม่ใช่งานเทศกาล
เพราะจุดประสงค์ของเทศกาลก็ขึ้นเพื่อความรื่นเริงของฝูงชนนี่

”อือฮึ“ คราวนี้เป็นนางขนขาวที่ขานรับ ”กำลังหาที่ที่สงบจากคนเพื่อดูพลุ“

+

(😭😭😭😭 ลูกแม่ น่ารักที่สุดเลยลูก)

(/เพิ่งเข้าแอค/ช้อค นุรู้กกกกก😭😭😭😭 ตาประกายเชียว น่าร้ากนินา)