"นายนี้จริงๆเลย หลับได้ทุกทีเลยแฮะ"

พอได้ยินว่ามีงานวันพรุ่งนี้ก็พูดอะไรอยู่คนเดียว

"อืม งานพรุ่งนี้หรอ?"

งาพรุ่งนี้? พรุ่งนี้มีงานด้วยหรอเค้าไม่เห็นจําได้เลย

"พรุ่งนี้มีงานอะไรอะฮิฟูมิ?"

"ฉันล้อเล่นนะ คิคิ จริงๆอาซาโตะไม่ต้องพูฉันก็ช่วยอยู่แล้ว"

เค้าไม่คิดว่าอีกคนจะพูดออกมาจริงๆนะเนี้ยก็แค่คิดแหย่เล่นนิดเดียวเอง

แขนก็ชูขึ้นเตรียมรอรับอีกฝ่ายให้ค่อยๆลงมา

"อาซาโตะนายส่งมือมาได้มั้ยแล้วก็ค่อยๆปล่อยตัวลงมา เดี๋ยวฉันจะรอรับ"

"อ่า จริงด้วยนํ้าแข็ง"

"ยาลดบวมหรอ อืม ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ งั้นลองไปถามเภสัชกันดูละกัน"

ว่าไปว่ามาก็แอบสงสัยไม่ได้ว่ารุ่นน้องที่เพิ่งเจอกันวันนี้เค้าไปทําอะไรมากันนะ

"ว่าแต่ขอถามหน่อยนะว่านายไปทําอะไรมาหรอ?"

(ตีอาอิโตะที่ค่ะ😔)

"เอ๋ อย่างงั้นฉันก็เสียเปรียบนายสิ เพราะฉันต้องคิดวิธิแถวยังต้องใช้แรงอีก ดูสิฉันก็แค่ผู้ชายตัวเล็กอ่อนแอรนนึงเอง"

ว่าพลางทําท่าที่อ่อนปวกเปียกไปด้วย เค้าไม่มีทางที่จะอ่อนแอได้ขนาดนั้นหรอเป็นถึงรองประธานชมรมคิวโดเชียวนะ

"นายก็แค่พูดไม่กี่คําเองนี้หน่า"

"เอ๊ะ นายจะให้ฉันช่วย แล้วฉันจะช่วยนายยังไงอาซาโตะ"

พูดไปก็พยายามมองไปรอบเผื่อว่าจะคิดวิธีช่วยอีกคน ก่อนที่จะคิดอะไรสนุกๆออก

"อืม~ แต่นายต้องเรียกฉันว่าอาอิโตะคุงสุดหล่อก่อนนะ ฮิฮิ"

"โอ้ว เป็นรุ่นน้องปีหนึ่งสินะ ส่วนฉันอยู่ปีสาม"

พูดพร้อมชี้ไปที่ตัวเองแอบรู้สึกว่าแก่เหมือนกันนะเนี้ย แฮะๆ

"ก็คงต้องเคยเห็นมาบ้างมั้งนะ เพราะยังไงก็อยู่โรงเรียนเดียวกันนี้นะ"

"ว่าแต่นายจะไปซื้ออะไรนะ?"

(งั้นเค้าบวกสั่นๆด้วย อาอิโตะจะโชว์ความเป็นเด็กดีให้นายเห็นเอง555)

ระหว่างเดินผ่านสวนสาธารณะตอนหลังเลิกเรียนเค้าก็ได้เห็นอะไรบางอย่างห้อยลงมาจากต้นไม้ พอเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็พบว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นจองเค้านี้เอง

"เฮ้ อาซาโตะทําอะไรของนายตรงนั้นนะ ไม่ลงมาหรอ!!"

ไม่เพียงแต่จะตะโกนให้กฝ่ายได้ยินก็ยังจะโบกมือเรียกอีก

(แล้วคุนคิดว่าอาอิโตะจะช่วยหรือซ้ำเติมหรอครับ55555)

( โถ อาซาโตะคุงน่าสงสาร เอ็นดูมาก5555 )

(โปโกะจังน่ารัก สุดๆไปเลยค่ะ😭🫳💖✨️)