AYATO(ทำปักหมุด+ติดงานอาจตอบช้า)
@ayato-kmi.bsky.social
HAZEGAWA AYATO | 27Y | MUSIC WRITER&MUSICIAN 🎤🎸🎶 | #KMI_Commu
DOC> https://bit.ly/3zZNYC0
Co/Role>DM24/7
DOC> https://bit.ly/3zZNYC0
Co/Role>DM24/7
"แต่ถ้าเป็นMidnight sunก็คงไม่เลว...อายานามิซังคิดเห็นยังไงบ้างครับ?"
เขากล่าวขึ้นด้วยปริศนาธรรมใหม่พลางเอ่ยถามพร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยเฝ้ารอคำตอบ
เขากล่าวขึ้นด้วยปริศนาธรรมใหม่พลางเอ่ยถามพร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยเฝ้ารอคำตอบ
November 26, 2024 at 7:18 PM
"แต่ถ้าเป็นMidnight sunก็คงไม่เลว...อายานามิซังคิดเห็นยังไงบ้างครับ?"
เขากล่าวขึ้นด้วยปริศนาธรรมใหม่พลางเอ่ยถามพร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยเฝ้ารอคำตอบ
เขากล่าวขึ้นด้วยปริศนาธรรมใหม่พลางเอ่ยถามพร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยเฝ้ารอคำตอบ
อายาโตะไม่ได้ตอบคำถามนั้นราวกับทิ้งปริศนาธรรมไว้ในคำพูดของตนก่อนจะก้มหน้าก้มตาจดบางสิ่งลงไปในโน้ตเพิ่มเติมด้วยข้อมือที่วางลักษณะแปลกๆ ไม่นานก็เงยหน้ามองด้วยใบหน้าสงบนิ่ง
"เพลงที่เกี่ยวกับดวงอาทิตย์ก็น่าสนใจนะครับ"
"ช่างน่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยถนัดเลย..."
+
"เพลงที่เกี่ยวกับดวงอาทิตย์ก็น่าสนใจนะครับ"
"ช่างน่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยถนัดเลย..."
+
November 26, 2024 at 7:17 PM
อายาโตะไม่ได้ตอบคำถามนั้นราวกับทิ้งปริศนาธรรมไว้ในคำพูดของตนก่อนจะก้มหน้าก้มตาจดบางสิ่งลงไปในโน้ตเพิ่มเติมด้วยข้อมือที่วางลักษณะแปลกๆ ไม่นานก็เงยหน้ามองด้วยใบหน้าสงบนิ่ง
"เพลงที่เกี่ยวกับดวงอาทิตย์ก็น่าสนใจนะครับ"
"ช่างน่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยถนัดเลย..."
+
"เพลงที่เกี่ยวกับดวงอาทิตย์ก็น่าสนใจนะครับ"
"ช่างน่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยถนัดเลย..."
+
ในระหว่างทางเดินกลับมายอมรับว่าเขามีหน้ามืดตอนก้มลงไปอุ้มลูกแมวแต่ทุกอย่างที่เก็บซ่อนไว้ในใบหน้าที่นิ่งงัน แต่เสียงแตรก็ทำให้เขามีสติขึ้นมาบ้าง
เขามาหยุดอยู่ข้างๆอีกฝ่ายพลางก้มหน้าก้มตาลูบหัวเจ้าลูกแมวด้วยปลายนิ้ว มองดูว่ามีแผลไหม
"...อาจร่วงมาจากรถครับ"
"แมวเด็กมักจะซน ชอบปีนป่ายรถครับ"
อายาโตะตอบคำถามไปพร้อมๆกับเจ้าลูกแมวสีสลิดสลับขาวที่กำลังร้องไม่หยุด
เขามาหยุดอยู่ข้างๆอีกฝ่ายพลางก้มหน้าก้มตาลูบหัวเจ้าลูกแมวด้วยปลายนิ้ว มองดูว่ามีแผลไหม
"...อาจร่วงมาจากรถครับ"
"แมวเด็กมักจะซน ชอบปีนป่ายรถครับ"
อายาโตะตอบคำถามไปพร้อมๆกับเจ้าลูกแมวสีสลิดสลับขาวที่กำลังร้องไม่หยุด
November 26, 2024 at 7:06 PM
ในระหว่างทางเดินกลับมายอมรับว่าเขามีหน้ามืดตอนก้มลงไปอุ้มลูกแมวแต่ทุกอย่างที่เก็บซ่อนไว้ในใบหน้าที่นิ่งงัน แต่เสียงแตรก็ทำให้เขามีสติขึ้นมาบ้าง
เขามาหยุดอยู่ข้างๆอีกฝ่ายพลางก้มหน้าก้มตาลูบหัวเจ้าลูกแมวด้วยปลายนิ้ว มองดูว่ามีแผลไหม
"...อาจร่วงมาจากรถครับ"
"แมวเด็กมักจะซน ชอบปีนป่ายรถครับ"
อายาโตะตอบคำถามไปพร้อมๆกับเจ้าลูกแมวสีสลิดสลับขาวที่กำลังร้องไม่หยุด
เขามาหยุดอยู่ข้างๆอีกฝ่ายพลางก้มหน้าก้มตาลูบหัวเจ้าลูกแมวด้วยปลายนิ้ว มองดูว่ามีแผลไหม
"...อาจร่วงมาจากรถครับ"
"แมวเด็กมักจะซน ชอบปีนป่ายรถครับ"
อายาโตะตอบคำถามไปพร้อมๆกับเจ้าลูกแมวสีสลิดสลับขาวที่กำลังร้องไม่หยุด
เขารับฟังเงียบๆทั้งคำพูด และเสียงของกีต้าร์ที่เริ่มบรรเลงในท่านอินโทรของเพลงที่แสนคุ้นเคยสำหรับนักดนตรีอย่างเขา ทำนองเบาๆทว่าแฝงไปด้วยความรู้สึกเหงาๆอย่างอย่าง
"บันไดสู่สวรรค์..."
หลังจากเงียบไปได้ราวนาทีก็กล่าวชื่อของเพลงในเวอร์ชั่นแปลความหมาย
"บนสวรรค์มีอะไรบ้างครับ?"
ปริศนาธรรมถูกเอ่ยขึ้นอย่างเรียบง่าย
"บันไดสู่สวรรค์..."
หลังจากเงียบไปได้ราวนาทีก็กล่าวชื่อของเพลงในเวอร์ชั่นแปลความหมาย
"บนสวรรค์มีอะไรบ้างครับ?"
ปริศนาธรรมถูกเอ่ยขึ้นอย่างเรียบง่าย
November 25, 2024 at 5:41 PM
เขารับฟังเงียบๆทั้งคำพูด และเสียงของกีต้าร์ที่เริ่มบรรเลงในท่านอินโทรของเพลงที่แสนคุ้นเคยสำหรับนักดนตรีอย่างเขา ทำนองเบาๆทว่าแฝงไปด้วยความรู้สึกเหงาๆอย่างอย่าง
"บันไดสู่สวรรค์..."
หลังจากเงียบไปได้ราวนาทีก็กล่าวชื่อของเพลงในเวอร์ชั่นแปลความหมาย
"บนสวรรค์มีอะไรบ้างครับ?"
ปริศนาธรรมถูกเอ่ยขึ้นอย่างเรียบง่าย
"บันไดสู่สวรรค์..."
หลังจากเงียบไปได้ราวนาทีก็กล่าวชื่อของเพลงในเวอร์ชั่นแปลความหมาย
"บนสวรรค์มีอะไรบ้างครับ?"
ปริศนาธรรมถูกเอ่ยขึ้นอย่างเรียบง่าย
"น่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยมีโอกาสเห็นด้วยตา ดวงตาของผมมันสู้แสงแรงๆไม่ค่อยไหวครับ"
"...และรถก็คงไม่ชนผมเหมือนกัน"
บรรยายเพิ่มเติมถึงผลข้างเคียงภาวะตาสองสีของตนที่ทำให้ต้องใส่แว่นดำแทบตลอดเวลา ว่าแล้วก็จิบเจ้าน้ำหลากสีนั่น
"แต่ผมกลับคิดว่ามันดูจะเข้ากับอายานามิซังมากกว่า"
"คิดว่างั้นไหมครับ?"
เขากล่าวตอบพร้อมกับความรู้สึกเปรี้ยวและเผ็ดที่ติดอยู่ปลายลิ้นพลางผลิยิ้มบางๆ
"...และรถก็คงไม่ชนผมเหมือนกัน"
บรรยายเพิ่มเติมถึงผลข้างเคียงภาวะตาสองสีของตนที่ทำให้ต้องใส่แว่นดำแทบตลอดเวลา ว่าแล้วก็จิบเจ้าน้ำหลากสีนั่น
"แต่ผมกลับคิดว่ามันดูจะเข้ากับอายานามิซังมากกว่า"
"คิดว่างั้นไหมครับ?"
เขากล่าวตอบพร้อมกับความรู้สึกเปรี้ยวและเผ็ดที่ติดอยู่ปลายลิ้นพลางผลิยิ้มบางๆ
November 25, 2024 at 5:30 PM
"น่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยมีโอกาสเห็นด้วยตา ดวงตาของผมมันสู้แสงแรงๆไม่ค่อยไหวครับ"
"...และรถก็คงไม่ชนผมเหมือนกัน"
บรรยายเพิ่มเติมถึงผลข้างเคียงภาวะตาสองสีของตนที่ทำให้ต้องใส่แว่นดำแทบตลอดเวลา ว่าแล้วก็จิบเจ้าน้ำหลากสีนั่น
"แต่ผมกลับคิดว่ามันดูจะเข้ากับอายานามิซังมากกว่า"
"คิดว่างั้นไหมครับ?"
เขากล่าวตอบพร้อมกับความรู้สึกเปรี้ยวและเผ็ดที่ติดอยู่ปลายลิ้นพลางผลิยิ้มบางๆ
"...และรถก็คงไม่ชนผมเหมือนกัน"
บรรยายเพิ่มเติมถึงผลข้างเคียงภาวะตาสองสีของตนที่ทำให้ต้องใส่แว่นดำแทบตลอดเวลา ว่าแล้วก็จิบเจ้าน้ำหลากสีนั่น
"แต่ผมกลับคิดว่ามันดูจะเข้ากับอายานามิซังมากกว่า"
"คิดว่างั้นไหมครับ?"
เขากล่าวตอบพร้อมกับความรู้สึกเปรี้ยวและเผ็ดที่ติดอยู่ปลายลิ้นพลางผลิยิ้มบางๆ
ตะวันย่ำรุ่ง...คำแรกที่โผล่เข้ามาในหัวของเขาหลังจากที่ได้ยินชื่อและนั่นจะเป็นคีย์เวิร์ดคำต่อไปที่เขาจะจดลงในโน้ต
อายาโตะฟังคำอธิบายอยู่งเงียบๆพร้อมกับในหัวที่จินตนาการภาพเหล่านั้น แน่นอนว่าสำหรับคนที่เกลียดการตื่นเช้าอย่างเขาการเห็นแสงอาทิตย์แรกเป็นสิ่งที่หายากเสียยิ่งกว่าแมวสามสีเพศผู้
..จนกระทั่งมาชะงักกับประโยคหลังนี่แหละ
+
อายาโตะฟังคำอธิบายอยู่งเงียบๆพร้อมกับในหัวที่จินตนาการภาพเหล่านั้น แน่นอนว่าสำหรับคนที่เกลียดการตื่นเช้าอย่างเขาการเห็นแสงอาทิตย์แรกเป็นสิ่งที่หายากเสียยิ่งกว่าแมวสามสีเพศผู้
..จนกระทั่งมาชะงักกับประโยคหลังนี่แหละ
+
November 25, 2024 at 5:30 PM
ตะวันย่ำรุ่ง...คำแรกที่โผล่เข้ามาในหัวของเขาหลังจากที่ได้ยินชื่อและนั่นจะเป็นคีย์เวิร์ดคำต่อไปที่เขาจะจดลงในโน้ต
อายาโตะฟังคำอธิบายอยู่งเงียบๆพร้อมกับในหัวที่จินตนาการภาพเหล่านั้น แน่นอนว่าสำหรับคนที่เกลียดการตื่นเช้าอย่างเขาการเห็นแสงอาทิตย์แรกเป็นสิ่งที่หายากเสียยิ่งกว่าแมวสามสีเพศผู้
..จนกระทั่งมาชะงักกับประโยคหลังนี่แหละ
+
อายาโตะฟังคำอธิบายอยู่งเงียบๆพร้อมกับในหัวที่จินตนาการภาพเหล่านั้น แน่นอนว่าสำหรับคนที่เกลียดการตื่นเช้าอย่างเขาการเห็นแสงอาทิตย์แรกเป็นสิ่งที่หายากเสียยิ่งกว่าแมวสามสีเพศผู้
..จนกระทั่งมาชะงักกับประโยคหลังนี่แหละ
+
อายาโตะไม่ได้ตอบกลับอะไรไปในทันที ทว่าหูที่ดีกว่าคนทั่วไปทำให้เขาได้ยินเสียงละม้ายกับแมวที่กำลังร้อง ดวงตาสองสีมองหาที่มาของเสียงจนกระทั่งพบกับลูกแมวที่อยู่กลางถนน
ในจังหวะนั้นเอาชายหนุ่มผมสองสีก็เดินตัดหน้าอีกฝ่ายตรงไปยังถนนรีบจ้ำไปช่วงที่ถนนโล่งไปอุ้มเจ้าตัวเล็กมาไว้ในอ้อมอกก่อนจะเดินกลับมาอย่างสวัสดิภาพครบสามสิบสอง
"ปลอดภัยแล้ว..."
ในจังหวะนั้นเอาชายหนุ่มผมสองสีก็เดินตัดหน้าอีกฝ่ายตรงไปยังถนนรีบจ้ำไปช่วงที่ถนนโล่งไปอุ้มเจ้าตัวเล็กมาไว้ในอ้อมอกก่อนจะเดินกลับมาอย่างสวัสดิภาพครบสามสิบสอง
"ปลอดภัยแล้ว..."
November 25, 2024 at 5:12 PM
อายาโตะไม่ได้ตอบกลับอะไรไปในทันที ทว่าหูที่ดีกว่าคนทั่วไปทำให้เขาได้ยินเสียงละม้ายกับแมวที่กำลังร้อง ดวงตาสองสีมองหาที่มาของเสียงจนกระทั่งพบกับลูกแมวที่อยู่กลางถนน
ในจังหวะนั้นเอาชายหนุ่มผมสองสีก็เดินตัดหน้าอีกฝ่ายตรงไปยังถนนรีบจ้ำไปช่วงที่ถนนโล่งไปอุ้มเจ้าตัวเล็กมาไว้ในอ้อมอกก่อนจะเดินกลับมาอย่างสวัสดิภาพครบสามสิบสอง
"ปลอดภัยแล้ว..."
ในจังหวะนั้นเอาชายหนุ่มผมสองสีก็เดินตัดหน้าอีกฝ่ายตรงไปยังถนนรีบจ้ำไปช่วงที่ถนนโล่งไปอุ้มเจ้าตัวเล็กมาไว้ในอ้อมอกก่อนจะเดินกลับมาอย่างสวัสดิภาพครบสามสิบสอง
"ปลอดภัยแล้ว..."
ในคราแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะพูดในเรื่องที่ว่าเขาทำงานหักโหมแต่กลับโยงมาถึงเรื่องสุขภาพเสียอย่างนั้นจนเผลอชะงักไปครู่ แต่ที่แปลกใจคงเป็นอายุ...มากกว่าเขาถึง 10 ปีเลยเหรอ?
เรื่องสุขภาพ อืม...เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อน
"..."
'เมี๊ยววว เมี๊ยว'
+
เรื่องสุขภาพ อืม...เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อน
"..."
'เมี๊ยววว เมี๊ยว'
+
November 25, 2024 at 5:11 PM
ในคราแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะพูดในเรื่องที่ว่าเขาทำงานหักโหมแต่กลับโยงมาถึงเรื่องสุขภาพเสียอย่างนั้นจนเผลอชะงักไปครู่ แต่ที่แปลกใจคงเป็นอายุ...มากกว่าเขาถึง 10 ปีเลยเหรอ?
เรื่องสุขภาพ อืม...เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อน
"..."
'เมี๊ยววว เมี๊ยว'
+
เรื่องสุขภาพ อืม...เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อน
"..."
'เมี๊ยววว เมี๊ยว'
+
สายตาของอายาโตะจ้องมองคนตรงหน้าก่อนจะถอดแว่นออกมาเหน็บกับเสื้อให้ไม่ดูเสียมารยาทมากเกินไป ไม่นานก็สนใจเจ้าน้ำสีรุ้งนี่แทน
มืออีกข้างที่ปกติสุขยกขึ้นมาดมเล็กน้อย กลิ่นขิง...สับปะรด กลิ่นเปรี้ยวๆ...เป็นการผสมผสานที่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก
"มีชื่อไหมครับ?"
เขาถามถึงชื่อของน้ำแก้วที่ตนถืออยู่
มืออีกข้างที่ปกติสุขยกขึ้นมาดมเล็กน้อย กลิ่นขิง...สับปะรด กลิ่นเปรี้ยวๆ...เป็นการผสมผสานที่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก
"มีชื่อไหมครับ?"
เขาถามถึงชื่อของน้ำแก้วที่ตนถืออยู่
November 24, 2024 at 8:16 PM
สายตาของอายาโตะจ้องมองคนตรงหน้าก่อนจะถอดแว่นออกมาเหน็บกับเสื้อให้ไม่ดูเสียมารยาทมากเกินไป ไม่นานก็สนใจเจ้าน้ำสีรุ้งนี่แทน
มืออีกข้างที่ปกติสุขยกขึ้นมาดมเล็กน้อย กลิ่นขิง...สับปะรด กลิ่นเปรี้ยวๆ...เป็นการผสมผสานที่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก
"มีชื่อไหมครับ?"
เขาถามถึงชื่อของน้ำแก้วที่ตนถืออยู่
มืออีกข้างที่ปกติสุขยกขึ้นมาดมเล็กน้อย กลิ่นขิง...สับปะรด กลิ่นเปรี้ยวๆ...เป็นการผสมผสานที่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก
"มีชื่อไหมครับ?"
เขาถามถึงชื่อของน้ำแก้วที่ตนถืออยู่
ความสนใจถูกเบี่ยงเบนมาอีกครั้งกับการกลับมาของเจ้าของร้านพร้อมกับแก้วทั้งสองใบ สายตาของเขามองเจ้าน้ำหลากสีนั่นอย่างฉงนสงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามออกไปนอกจากกล่าวคำขอบคุณตามมารยาท
"ขอบคุณครับ"
ในระหว่างนั้นสมุดโน้ตเล่มเล็กก็เปิดหน้าวางไว้บนโต๊ะและพบกับลายมือไก่เขี่ยที่เขียนอะไรไว้มากมายพร้อมลงวันที่วันนี้
+
"ขอบคุณครับ"
ในระหว่างนั้นสมุดโน้ตเล่มเล็กก็เปิดหน้าวางไว้บนโต๊ะและพบกับลายมือไก่เขี่ยที่เขียนอะไรไว้มากมายพร้อมลงวันที่วันนี้
+
November 24, 2024 at 8:16 PM
ความสนใจถูกเบี่ยงเบนมาอีกครั้งกับการกลับมาของเจ้าของร้านพร้อมกับแก้วทั้งสองใบ สายตาของเขามองเจ้าน้ำหลากสีนั่นอย่างฉงนสงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามออกไปนอกจากกล่าวคำขอบคุณตามมารยาท
"ขอบคุณครับ"
ในระหว่างนั้นสมุดโน้ตเล่มเล็กก็เปิดหน้าวางไว้บนโต๊ะและพบกับลายมือไก่เขี่ยที่เขียนอะไรไว้มากมายพร้อมลงวันที่วันนี้
+
"ขอบคุณครับ"
ในระหว่างนั้นสมุดโน้ตเล่มเล็กก็เปิดหน้าวางไว้บนโต๊ะและพบกับลายมือไก่เขี่ยที่เขียนอะไรไว้มากมายพร้อมลงวันที่วันนี้
+
บทสนทนาเหมือนจะเปลี่ยนทิศทางไปอีกทางจากคำถามที่เปลี่ยนไป ทว่าบรรยากาศกลับดูมาคุขึ้นกว่าเก่าจนเขารู้สึกได้ แต่ก็เลือกที่จะไม่แสดงอะไรมากมาย
"อ่า...27ครับ"
เขาตอบกลับไปเหมือนจะซื่อแต่ก็ระมัดระวังในการพูดและไม่กระโตกกระตาก...แน่นอนว่าเขาไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอยู่ดี และเขาก็เป็นคนหนึ่งที่ถูกดุน้อยมาก
...เหตุการณ์ในเมื่อก่อนเขาจะไม่เรียกว่าดุ เพราะมันร้ายแรงกว่านั้นมาก
"อ่า...27ครับ"
เขาตอบกลับไปเหมือนจะซื่อแต่ก็ระมัดระวังในการพูดและไม่กระโตกกระตาก...แน่นอนว่าเขาไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอยู่ดี และเขาก็เป็นคนหนึ่งที่ถูกดุน้อยมาก
...เหตุการณ์ในเมื่อก่อนเขาจะไม่เรียกว่าดุ เพราะมันร้ายแรงกว่านั้นมาก
November 24, 2024 at 8:07 PM
บทสนทนาเหมือนจะเปลี่ยนทิศทางไปอีกทางจากคำถามที่เปลี่ยนไป ทว่าบรรยากาศกลับดูมาคุขึ้นกว่าเก่าจนเขารู้สึกได้ แต่ก็เลือกที่จะไม่แสดงอะไรมากมาย
"อ่า...27ครับ"
เขาตอบกลับไปเหมือนจะซื่อแต่ก็ระมัดระวังในการพูดและไม่กระโตกกระตาก...แน่นอนว่าเขาไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอยู่ดี และเขาก็เป็นคนหนึ่งที่ถูกดุน้อยมาก
...เหตุการณ์ในเมื่อก่อนเขาจะไม่เรียกว่าดุ เพราะมันร้ายแรงกว่านั้นมาก
"อ่า...27ครับ"
เขาตอบกลับไปเหมือนจะซื่อแต่ก็ระมัดระวังในการพูดและไม่กระโตกกระตาก...แน่นอนว่าเขาไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอยู่ดี และเขาก็เป็นคนหนึ่งที่ถูกดุน้อยมาก
...เหตุการณ์ในเมื่อก่อนเขาจะไม่เรียกว่าดุ เพราะมันร้ายแรงกว่านั้นมาก
ไม่นานสายตาก็เงยขึ้นมองโชว์บนเวที แนวเพลงที่ไม่คุ้นชินทำให้เขาค่อนข้างตั้งใจโฟกัสกับมัน
"น่าสนใจดีนี่..."
เจ้าของเส้นผมสองสีพึมพำเบาๆกับตัวเองพลางอมยิ้มน้อยๆเพียงลำพัง
"น่าสนใจดีนี่..."
เจ้าของเส้นผมสองสีพึมพำเบาๆกับตัวเองพลางอมยิ้มน้อยๆเพียงลำพัง
November 24, 2024 at 4:02 PM
ไม่นานสายตาก็เงยขึ้นมองโชว์บนเวที แนวเพลงที่ไม่คุ้นชินทำให้เขาค่อนข้างตั้งใจโฟกัสกับมัน
"น่าสนใจดีนี่..."
เจ้าของเส้นผมสองสีพึมพำเบาๆกับตัวเองพลางอมยิ้มน้อยๆเพียงลำพัง
"น่าสนใจดีนี่..."
เจ้าของเส้นผมสองสีพึมพำเบาๆกับตัวเองพลางอมยิ้มน้อยๆเพียงลำพัง
"ขอบคุณครับ"
อายาโตะกล่าวขอบคุณสั้นๆพลางโค้งศีรษะเล็กน้อยจนกระทั่งเจ้าของร้านไปสายตาของเขาก็มองตามคนที่โดดเด่นกว่าใครอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานก็หันกลับมาพร้อมกับหยิบสมุดเล็กๆข้างในเสื้อออกมา
เขาจดบันทึกด้วยท่าทางที่ไม่สะดวกนักจากข้อมือที่ซ้นแต่ก็พอจะจดได้อยู่พร้อมกับสายตาที่มองไปรอบๆราวกับกำลังเก็บรายละเอียด
+
อายาโตะกล่าวขอบคุณสั้นๆพลางโค้งศีรษะเล็กน้อยจนกระทั่งเจ้าของร้านไปสายตาของเขาก็มองตามคนที่โดดเด่นกว่าใครอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานก็หันกลับมาพร้อมกับหยิบสมุดเล็กๆข้างในเสื้อออกมา
เขาจดบันทึกด้วยท่าทางที่ไม่สะดวกนักจากข้อมือที่ซ้นแต่ก็พอจะจดได้อยู่พร้อมกับสายตาที่มองไปรอบๆราวกับกำลังเก็บรายละเอียด
+
November 24, 2024 at 4:01 PM
"ขอบคุณครับ"
อายาโตะกล่าวขอบคุณสั้นๆพลางโค้งศีรษะเล็กน้อยจนกระทั่งเจ้าของร้านไปสายตาของเขาก็มองตามคนที่โดดเด่นกว่าใครอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานก็หันกลับมาพร้อมกับหยิบสมุดเล็กๆข้างในเสื้อออกมา
เขาจดบันทึกด้วยท่าทางที่ไม่สะดวกนักจากข้อมือที่ซ้นแต่ก็พอจะจดได้อยู่พร้อมกับสายตาที่มองไปรอบๆราวกับกำลังเก็บรายละเอียด
+
อายาโตะกล่าวขอบคุณสั้นๆพลางโค้งศีรษะเล็กน้อยจนกระทั่งเจ้าของร้านไปสายตาของเขาก็มองตามคนที่โดดเด่นกว่าใครอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานก็หันกลับมาพร้อมกับหยิบสมุดเล็กๆข้างในเสื้อออกมา
เขาจดบันทึกด้วยท่าทางที่ไม่สะดวกนักจากข้อมือที่ซ้นแต่ก็พอจะจดได้อยู่พร้อมกับสายตาที่มองไปรอบๆราวกับกำลังเก็บรายละเอียด
+
"...มันเป็นงานเร่งครับ"
"และเมื่อกี้ก็เป็นเสียงโดด้วยครับ..."
อายาโตะไม่ได้ตอบในสิ่งที่ตนคิดแต่ก็ตอบไปตามความจริงอีกประการแฝงความดื้อดึงบางอย่างไว้ในคำพูด แถมยังเพิ่มเติมคือคีย์โน้ตที่อีกฝ่ายต้องการเหมือนจะชวนเปลี่ยนเรื่องกลายๆ
"และเมื่อกี้ก็เป็นเสียงโดด้วยครับ..."
อายาโตะไม่ได้ตอบในสิ่งที่ตนคิดแต่ก็ตอบไปตามความจริงอีกประการแฝงความดื้อดึงบางอย่างไว้ในคำพูด แถมยังเพิ่มเติมคือคีย์โน้ตที่อีกฝ่ายต้องการเหมือนจะชวนเปลี่ยนเรื่องกลายๆ
November 24, 2024 at 3:51 PM
"...มันเป็นงานเร่งครับ"
"และเมื่อกี้ก็เป็นเสียงโดด้วยครับ..."
อายาโตะไม่ได้ตอบในสิ่งที่ตนคิดแต่ก็ตอบไปตามความจริงอีกประการแฝงความดื้อดึงบางอย่างไว้ในคำพูด แถมยังเพิ่มเติมคือคีย์โน้ตที่อีกฝ่ายต้องการเหมือนจะชวนเปลี่ยนเรื่องกลายๆ
"และเมื่อกี้ก็เป็นเสียงโดด้วยครับ..."
อายาโตะไม่ได้ตอบในสิ่งที่ตนคิดแต่ก็ตอบไปตามความจริงอีกประการแฝงความดื้อดึงบางอย่างไว้ในคำพูด แถมยังเพิ่มเติมคือคีย์โน้ตที่อีกฝ่ายต้องการเหมือนจะชวนเปลี่ยนเรื่องกลายๆ
ความรู้สึกละม้ายกับเมื่อก่อนหน้ากลับมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงคีย์เสียงที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่าย และใช่...ราวกับถูกบุพการีท่านหนึ่งที่กำลังตักเตือนอยู่จริงๆด้วย
"ผมไม่ได้กลับสภาพนี้ทุกวันหรอกครับ แต่.."
..แต่เขาเลี่ยงไม่ได้ และการทำงานช่วงกลางดึกถึงเช้ามืดเป็นเรื่องธรรมดาของเขาอยู่แล้ว ก็เขาทำงานกลางคืนนี่นา
+
"ผมไม่ได้กลับสภาพนี้ทุกวันหรอกครับ แต่.."
..แต่เขาเลี่ยงไม่ได้ และการทำงานช่วงกลางดึกถึงเช้ามืดเป็นเรื่องธรรมดาของเขาอยู่แล้ว ก็เขาทำงานกลางคืนนี่นา
+
November 24, 2024 at 3:51 PM
ความรู้สึกละม้ายกับเมื่อก่อนหน้ากลับมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงคีย์เสียงที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่าย และใช่...ราวกับถูกบุพการีท่านหนึ่งที่กำลังตักเตือนอยู่จริงๆด้วย
"ผมไม่ได้กลับสภาพนี้ทุกวันหรอกครับ แต่.."
..แต่เขาเลี่ยงไม่ได้ และการทำงานช่วงกลางดึกถึงเช้ามืดเป็นเรื่องธรรมดาของเขาอยู่แล้ว ก็เขาทำงานกลางคืนนี่นา
+
"ผมไม่ได้กลับสภาพนี้ทุกวันหรอกครับ แต่.."
..แต่เขาเลี่ยงไม่ได้ และการทำงานช่วงกลางดึกถึงเช้ามืดเป็นเรื่องธรรมดาของเขาอยู่แล้ว ก็เขาทำงานกลางคืนนี่นา
+
ท่ามกลางบทสนทนาเสียงดนตรีก็แทรกเข้ามาอีกครั้งแต่เป็นท่วงทำนองที่ช้าลง ความสนใจของเขาหันเหไปที่เสียงดนตรีสัดครู่ก่อนจะกลับมามองคู่สนทนอีกครั้ง
"นั่นสินะครับ เอาเป็น...เมนูที่คุณคิดว่าเข้ากับผม"
"พอจะเลือกให้ได้ไหมครับ?"
อายาโตะมอบปริศนาให้กับคุณเจ้าของร้านที่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าจะสามารถเลือกเมนูที่ดีให้กับตนได้
"นั่นสินะครับ เอาเป็น...เมนูที่คุณคิดว่าเข้ากับผม"
"พอจะเลือกให้ได้ไหมครับ?"
อายาโตะมอบปริศนาให้กับคุณเจ้าของร้านที่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าจะสามารถเลือกเมนูที่ดีให้กับตนได้
November 24, 2024 at 4:11 AM
ท่ามกลางบทสนทนาเสียงดนตรีก็แทรกเข้ามาอีกครั้งแต่เป็นท่วงทำนองที่ช้าลง ความสนใจของเขาหันเหไปที่เสียงดนตรีสัดครู่ก่อนจะกลับมามองคู่สนทนอีกครั้ง
"นั่นสินะครับ เอาเป็น...เมนูที่คุณคิดว่าเข้ากับผม"
"พอจะเลือกให้ได้ไหมครับ?"
อายาโตะมอบปริศนาให้กับคุณเจ้าของร้านที่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าจะสามารถเลือกเมนูที่ดีให้กับตนได้
"นั่นสินะครับ เอาเป็น...เมนูที่คุณคิดว่าเข้ากับผม"
"พอจะเลือกให้ได้ไหมครับ?"
อายาโตะมอบปริศนาให้กับคุณเจ้าของร้านที่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าจะสามารถเลือกเมนูที่ดีให้กับตนได้
"เสียงของคุณ..."
"มีหลายระดับครับ"
เขาตอบไปตามเสียงที่ตนได้ยินอย่างซื่อตรงพลางจดสิ่งเหล่านั้นลงไปในโน้ตด้วยทีล่ะบูลเลต
"เสียงที่ไม่ต่ำเกินสูงเกิน และมีตรงกลาง หรือบางครั้งก็อาจจะสูงถึงขั้นลา..."
"อา...แต่ก่อนหน้านี้มีเสียงที ที่ร้านสะดวกซื้อ..."
เขาอาจจะสื่อถึงความสุดโต่งบางอย่าง ที่ทั้งมากไปและน้อยไป
"มีหลายระดับครับ"
เขาตอบไปตามเสียงที่ตนได้ยินอย่างซื่อตรงพลางจดสิ่งเหล่านั้นลงไปในโน้ตด้วยทีล่ะบูลเลต
"เสียงที่ไม่ต่ำเกินสูงเกิน และมีตรงกลาง หรือบางครั้งก็อาจจะสูงถึงขั้นลา..."
"อา...แต่ก่อนหน้านี้มีเสียงที ที่ร้านสะดวกซื้อ..."
เขาอาจจะสื่อถึงความสุดโต่งบางอย่าง ที่ทั้งมากไปและน้อยไป
November 24, 2024 at 3:50 AM
"เสียงของคุณ..."
"มีหลายระดับครับ"
เขาตอบไปตามเสียงที่ตนได้ยินอย่างซื่อตรงพลางจดสิ่งเหล่านั้นลงไปในโน้ตด้วยทีล่ะบูลเลต
"เสียงที่ไม่ต่ำเกินสูงเกิน และมีตรงกลาง หรือบางครั้งก็อาจจะสูงถึงขั้นลา..."
"อา...แต่ก่อนหน้านี้มีเสียงที ที่ร้านสะดวกซื้อ..."
เขาอาจจะสื่อถึงความสุดโต่งบางอย่าง ที่ทั้งมากไปและน้อยไป
"มีหลายระดับครับ"
เขาตอบไปตามเสียงที่ตนได้ยินอย่างซื่อตรงพลางจดสิ่งเหล่านั้นลงไปในโน้ตด้วยทีล่ะบูลเลต
"เสียงที่ไม่ต่ำเกินสูงเกิน และมีตรงกลาง หรือบางครั้งก็อาจจะสูงถึงขั้นลา..."
"อา...แต่ก่อนหน้านี้มีเสียงที ที่ร้านสะดวกซื้อ..."
เขาอาจจะสื่อถึงความสุดโต่งบางอย่าง ที่ทั้งมากไปและน้อยไป
เขารับฟังอยู่เงียบๆไม่ได้ตอบกลับในทันทีแต่หางตาก็เหลือบเห็นคีย์เวิร์ดบางอย่างในสมุด แน่นอนว่าเขาไม่ได้เข้าใจข้อความพวกนั้น และเป็นเรื่องธรรมดาที่นักแต่งเพลงมักจะจดคีย์เวิร์ดที่สนใจเพื่อมองหาจุดร่วมของสิ่งเหล่านั้น
และเขาก็เป็นประเภทที่จดทุกอย่างเสียด้วย
"ครั้งแรกที่คุณได้ยินท่อนแรกของเพลงนี้คุณนึกถึงอะไรครับ?"
หลังจากเงียบไปครู่อายาโตะก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงเรียบง่าย
และเขาก็เป็นประเภทที่จดทุกอย่างเสียด้วย
"ครั้งแรกที่คุณได้ยินท่อนแรกของเพลงนี้คุณนึกถึงอะไรครับ?"
หลังจากเงียบไปครู่อายาโตะก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงเรียบง่าย
November 23, 2024 at 7:20 PM
เขารับฟังอยู่เงียบๆไม่ได้ตอบกลับในทันทีแต่หางตาก็เหลือบเห็นคีย์เวิร์ดบางอย่างในสมุด แน่นอนว่าเขาไม่ได้เข้าใจข้อความพวกนั้น และเป็นเรื่องธรรมดาที่นักแต่งเพลงมักจะจดคีย์เวิร์ดที่สนใจเพื่อมองหาจุดร่วมของสิ่งเหล่านั้น
และเขาก็เป็นประเภทที่จดทุกอย่างเสียด้วย
"ครั้งแรกที่คุณได้ยินท่อนแรกของเพลงนี้คุณนึกถึงอะไรครับ?"
หลังจากเงียบไปครู่อายาโตะก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงเรียบง่าย
และเขาก็เป็นประเภทที่จดทุกอย่างเสียด้วย
"ครั้งแรกที่คุณได้ยินท่อนแรกของเพลงนี้คุณนึกถึงอะไรครับ?"
หลังจากเงียบไปครู่อายาโตะก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงเรียบง่าย
รู้ตัวอีกทีชายหนุ่มในทรวดทรงสตรีก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของตนตามคาดพร้อมกับรอยยิ้มคุ้นเคยที่มอบมันให้กับตน
"Nice show"
อายาโตะกล่าวขึ้นแทนคำตอบก่อนจะโค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาท
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับ อายานามิซัง"
"Nice show"
อายาโตะกล่าวขึ้นแทนคำตอบก่อนจะโค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาท
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับ อายานามิซัง"
November 23, 2024 at 7:14 PM
รู้ตัวอีกทีชายหนุ่มในทรวดทรงสตรีก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของตนตามคาดพร้อมกับรอยยิ้มคุ้นเคยที่มอบมันให้กับตน
"Nice show"
อายาโตะกล่าวขึ้นแทนคำตอบก่อนจะโค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาท
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับ อายานามิซัง"
"Nice show"
อายาโตะกล่าวขึ้นแทนคำตอบก่อนจะโค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาท
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับ อายานามิซัง"
สายตาของเขาทอดมองการแสดงที่เริ่มรุนแรงรวดเร็วมากขึ้นตามจังหวะของดนตรีที่กระหึ่ม โน้ตเพลงต่างๆหลั่งไหลเข้ามาในหูของเขาจนแทบจะมองเห็นตัวโน้ตอยู่ตรงหน้า ทว่าความสนใจกลับตกไปอยู่ที่นักแสดงนำแทน
ในที่สุดการแสดงก็จบลงพร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ชม รวมถึงเขาที่ปรบมือด้วย แสดงแสงสีที่แยงตาค่อนข้างมีผลต่อคนที่สายตาไม่ปกติอย่างเขาจึงตัดสินใจหยิบแว่นขึ้นมาสวมอีกครั้ง
+
ในที่สุดการแสดงก็จบลงพร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ชม รวมถึงเขาที่ปรบมือด้วย แสดงแสงสีที่แยงตาค่อนข้างมีผลต่อคนที่สายตาไม่ปกติอย่างเขาจึงตัดสินใจหยิบแว่นขึ้นมาสวมอีกครั้ง
+
November 23, 2024 at 7:12 PM
สายตาของเขาทอดมองการแสดงที่เริ่มรุนแรงรวดเร็วมากขึ้นตามจังหวะของดนตรีที่กระหึ่ม โน้ตเพลงต่างๆหลั่งไหลเข้ามาในหูของเขาจนแทบจะมองเห็นตัวโน้ตอยู่ตรงหน้า ทว่าความสนใจกลับตกไปอยู่ที่นักแสดงนำแทน
ในที่สุดการแสดงก็จบลงพร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ชม รวมถึงเขาที่ปรบมือด้วย แสดงแสงสีที่แยงตาค่อนข้างมีผลต่อคนที่สายตาไม่ปกติอย่างเขาจึงตัดสินใจหยิบแว่นขึ้นมาสวมอีกครั้ง
+
ในที่สุดการแสดงก็จบลงพร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ชม รวมถึงเขาที่ปรบมือด้วย แสดงแสงสีที่แยงตาค่อนข้างมีผลต่อคนที่สายตาไม่ปกติอย่างเขาจึงตัดสินใจหยิบแว่นขึ้นมาสวมอีกครั้ง
+
เขาเอ่ยตอบขึ้นโดยที่ไม่ได้หันไปมอง เพราะโฟกัสทั้งกับการตามหาเมโลดี้รอบๆตัว แต่ก็ไม่ลืมที่จะสนใจคู่สนทนาด้วย
"เสียงโดจากรถยนต์ เสียงลาจากนก...ทุกอย่างเป็นโน้ตที่ดีครับ..."
คำพูดที่อาจฟังให้คนงงถูกเอ่ยขึ้น และเปรียบเทียบง่ายๆกับบรรยากาศต่างๆ ทุกเสียงที่ได้ยินเขาสามารถเปลี่ยนให้มันเป็นโน้ตดนตรีอย่างง่ายดาย
"...และเสียงเร มี ฟาจากคุณด้วย"
"เสียงโดจากรถยนต์ เสียงลาจากนก...ทุกอย่างเป็นโน้ตที่ดีครับ..."
คำพูดที่อาจฟังให้คนงงถูกเอ่ยขึ้น และเปรียบเทียบง่ายๆกับบรรยากาศต่างๆ ทุกเสียงที่ได้ยินเขาสามารถเปลี่ยนให้มันเป็นโน้ตดนตรีอย่างง่ายดาย
"...และเสียงเร มี ฟาจากคุณด้วย"
November 23, 2024 at 6:55 PM
เขาเอ่ยตอบขึ้นโดยที่ไม่ได้หันไปมอง เพราะโฟกัสทั้งกับการตามหาเมโลดี้รอบๆตัว แต่ก็ไม่ลืมที่จะสนใจคู่สนทนาด้วย
"เสียงโดจากรถยนต์ เสียงลาจากนก...ทุกอย่างเป็นโน้ตที่ดีครับ..."
คำพูดที่อาจฟังให้คนงงถูกเอ่ยขึ้น และเปรียบเทียบง่ายๆกับบรรยากาศต่างๆ ทุกเสียงที่ได้ยินเขาสามารถเปลี่ยนให้มันเป็นโน้ตดนตรีอย่างง่ายดาย
"...และเสียงเร มี ฟาจากคุณด้วย"
"เสียงโดจากรถยนต์ เสียงลาจากนก...ทุกอย่างเป็นโน้ตที่ดีครับ..."
คำพูดที่อาจฟังให้คนงงถูกเอ่ยขึ้น และเปรียบเทียบง่ายๆกับบรรยากาศต่างๆ ทุกเสียงที่ได้ยินเขาสามารถเปลี่ยนให้มันเป็นโน้ตดนตรีอย่างง่ายดาย
"...และเสียงเร มี ฟาจากคุณด้วย"
อายาโตะในยามเช้าตรู่เป็นสิ่งหายากหากไม่ใช่ว่าเขาจำต้องเลิกงานเช้า เพราะงั้นถึงจะง่วงขนาดไหนแต่ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะเก็บบรรยากาศในตอนเช้า
แม้ว่าสายตาของเขาจะจับจ้องกับทางข้างหน้าแต่หูก็ฟังเสียงบรรยากาศต่างๆ พร้อมกับมือที่จดคีย์เวิร์ดต่างๆ มีทั้งเสียงรถยนต์ ฝีเท้า คนพูดคุย นกร้อง ลม...และเสียงของคนข้างๆที่เอ่ยขึ้น
"กลิ่นอายตอนเช้าเป็นจุดเริ่มต้นของเมโลดี้ที่ดีครับ"
+
แม้ว่าสายตาของเขาจะจับจ้องกับทางข้างหน้าแต่หูก็ฟังเสียงบรรยากาศต่างๆ พร้อมกับมือที่จดคีย์เวิร์ดต่างๆ มีทั้งเสียงรถยนต์ ฝีเท้า คนพูดคุย นกร้อง ลม...และเสียงของคนข้างๆที่เอ่ยขึ้น
"กลิ่นอายตอนเช้าเป็นจุดเริ่มต้นของเมโลดี้ที่ดีครับ"
+
November 23, 2024 at 6:54 PM
อายาโตะในยามเช้าตรู่เป็นสิ่งหายากหากไม่ใช่ว่าเขาจำต้องเลิกงานเช้า เพราะงั้นถึงจะง่วงขนาดไหนแต่ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะเก็บบรรยากาศในตอนเช้า
แม้ว่าสายตาของเขาจะจับจ้องกับทางข้างหน้าแต่หูก็ฟังเสียงบรรยากาศต่างๆ พร้อมกับมือที่จดคีย์เวิร์ดต่างๆ มีทั้งเสียงรถยนต์ ฝีเท้า คนพูดคุย นกร้อง ลม...และเสียงของคนข้างๆที่เอ่ยขึ้น
"กลิ่นอายตอนเช้าเป็นจุดเริ่มต้นของเมโลดี้ที่ดีครับ"
+
แม้ว่าสายตาของเขาจะจับจ้องกับทางข้างหน้าแต่หูก็ฟังเสียงบรรยากาศต่างๆ พร้อมกับมือที่จดคีย์เวิร์ดต่างๆ มีทั้งเสียงรถยนต์ ฝีเท้า คนพูดคุย นกร้อง ลม...และเสียงของคนข้างๆที่เอ่ยขึ้น
"กลิ่นอายตอนเช้าเป็นจุดเริ่มต้นของเมโลดี้ที่ดีครับ"
+
บรรยากาศในร้านเคล้าไปด้วยเสียงดนตรีแจ๊สชวนลื่นหู ร้านแสนจะสลัวหากให้เทียบกับบรรยากาศภายนอกจึงตัดสินใจถอดแว่นดำคู่ใจออก
เพียงเสี้ยววิที่ได้มองขึ้นไปยังเวทีก็พบตาคู่สายตาที่ฉายมาตรงกับทิศทางของตน ถึงการแต่งกายจะแตกต่างแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหลงลืม'ดวงดาว'ที่เขาได้พบเจอ ณ คืนนั้นที่สวน
ใบหน้าของอายาโตะยังคงนิ่งสงบก่อนที่เจ้าตัวจะตัดสินใจนั่งลงกับโต๊ะที่อยู่ไม่ห่างจากเวทีมากนัก
เพียงเสี้ยววิที่ได้มองขึ้นไปยังเวทีก็พบตาคู่สายตาที่ฉายมาตรงกับทิศทางของตน ถึงการแต่งกายจะแตกต่างแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหลงลืม'ดวงดาว'ที่เขาได้พบเจอ ณ คืนนั้นที่สวน
ใบหน้าของอายาโตะยังคงนิ่งสงบก่อนที่เจ้าตัวจะตัดสินใจนั่งลงกับโต๊ะที่อยู่ไม่ห่างจากเวทีมากนัก
November 22, 2024 at 4:32 AM
บรรยากาศในร้านเคล้าไปด้วยเสียงดนตรีแจ๊สชวนลื่นหู ร้านแสนจะสลัวหากให้เทียบกับบรรยากาศภายนอกจึงตัดสินใจถอดแว่นดำคู่ใจออก
เพียงเสี้ยววิที่ได้มองขึ้นไปยังเวทีก็พบตาคู่สายตาที่ฉายมาตรงกับทิศทางของตน ถึงการแต่งกายจะแตกต่างแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหลงลืม'ดวงดาว'ที่เขาได้พบเจอ ณ คืนนั้นที่สวน
ใบหน้าของอายาโตะยังคงนิ่งสงบก่อนที่เจ้าตัวจะตัดสินใจนั่งลงกับโต๊ะที่อยู่ไม่ห่างจากเวทีมากนัก
เพียงเสี้ยววิที่ได้มองขึ้นไปยังเวทีก็พบตาคู่สายตาที่ฉายมาตรงกับทิศทางของตน ถึงการแต่งกายจะแตกต่างแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหลงลืม'ดวงดาว'ที่เขาได้พบเจอ ณ คืนนั้นที่สวน
ใบหน้าของอายาโตะยังคงนิ่งสงบก่อนที่เจ้าตัวจะตัดสินใจนั่งลงกับโต๊ะที่อยู่ไม่ห่างจากเวทีมากนัก
พอเห็นเจ้ากล่องนมนั่นก็อดเคลือบแคลงใจไม่น้อย เพราะเจ้านั่นไม่อร่อยสำหรับเขา...แต่ลิ้นของแต่ละคนคงรับรสไม่เหมือนกัน
"...โอเคครับ"
"ถ้าอายานามิซังไม่ติดอะไร..รบกวนด้วยนะครับ"
พูดจบอายาโตะก็โค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาทก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มเดินนำไปก่อน ในระหว่างนั้นก็หยิบสมุดเล่มเล็กๆกับดินสอขึ้นมาด้วย
"...โอเคครับ"
"ถ้าอายานามิซังไม่ติดอะไร..รบกวนด้วยนะครับ"
พูดจบอายาโตะก็โค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาทก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มเดินนำไปก่อน ในระหว่างนั้นก็หยิบสมุดเล่มเล็กๆกับดินสอขึ้นมาด้วย
November 22, 2024 at 4:24 AM
พอเห็นเจ้ากล่องนมนั่นก็อดเคลือบแคลงใจไม่น้อย เพราะเจ้านั่นไม่อร่อยสำหรับเขา...แต่ลิ้นของแต่ละคนคงรับรสไม่เหมือนกัน
"...โอเคครับ"
"ถ้าอายานามิซังไม่ติดอะไร..รบกวนด้วยนะครับ"
พูดจบอายาโตะก็โค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาทก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มเดินนำไปก่อน ในระหว่างนั้นก็หยิบสมุดเล่มเล็กๆกับดินสอขึ้นมาด้วย
"...โอเคครับ"
"ถ้าอายานามิซังไม่ติดอะไร..รบกวนด้วยนะครับ"
พูดจบอายาโตะก็โค้งศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาทก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มเดินนำไปก่อน ในระหว่างนั้นก็หยิบสมุดเล่มเล็กๆกับดินสอขึ้นมาด้วย
ผู้มาใหม่มองอย่างนิ่งงันพลางพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเขยิบไปนั่งม้านั่งเดียวกับอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้นั่งใกล้ชิดกันมาก
เขาวางกีต้าร์ไว้ข้างตัวพร้อมกับใบหน้ามองตรงไปข้างหน้าไม่นานก็ซู้ดเส้นอีกรอบ
"แต่งเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ..?"
เขาเอ่ยถามต่อพลางหันไปมองเล็กน้อยผ่านแว่นดำ
เขาวางกีต้าร์ไว้ข้างตัวพร้อมกับใบหน้ามองตรงไปข้างหน้าไม่นานก็ซู้ดเส้นอีกรอบ
"แต่งเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ..?"
เขาเอ่ยถามต่อพลางหันไปมองเล็กน้อยผ่านแว่นดำ
November 22, 2024 at 4:18 AM
ผู้มาใหม่มองอย่างนิ่งงันพลางพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเขยิบไปนั่งม้านั่งเดียวกับอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้นั่งใกล้ชิดกันมาก
เขาวางกีต้าร์ไว้ข้างตัวพร้อมกับใบหน้ามองตรงไปข้างหน้าไม่นานก็ซู้ดเส้นอีกรอบ
"แต่งเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ..?"
เขาเอ่ยถามต่อพลางหันไปมองเล็กน้อยผ่านแว่นดำ
เขาวางกีต้าร์ไว้ข้างตัวพร้อมกับใบหน้ามองตรงไปข้างหน้าไม่นานก็ซู้ดเส้นอีกรอบ
"แต่งเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ..?"
เขาเอ่ยถามต่อพลางหันไปมองเล็กน้อยผ่านแว่นดำ